kilometers in de benen
Blijf op de hoogte en volg akke
18 September 2013 | Italië, Firenze
Vandaag verloopt de reis zo voorspoedig dat ik al snel besluit een dagetappe in te halen. Dat is niet alleen diehard-gedrag, het is noodzaak. Aanstaande zaterdag ontmoet ik in la Verna de franciscanen. Als ik 1 etappe per dag loop komen we mooi gelijktijdig aan. Dat was de planning. Het probleem is echter dat ik een dagetappe heb verspild, door dwaalwegen te volgen. Daar heb ik eerder uitgebreid verslag van gedaan.
Vandaag staat in het teken van -de inhaalslag-.
Etappe 1: 1076 meter stijgen en 224 meter dalen.
Etappe 2: 1076 meter dalen en 524 meter stijgen.
Het lijkt verspilling van energie. Maar dat gevoel heb ik ook als ik eet en daarna mijn darmen ledig.
Dat brengt me op de Italiaanse maaltijden. Heerlijk! Overdadig! Tegen 8 uur 's avonds ben ik zo uitgemergeld na een zware tocht dat ik me te barsten eet. Overladen wankel ik opwaarts, strompel naar mijn bed, om niet te kunnen slapen vanwege pijn in de buik.
Na een doorwaakte nacht stort ik nog een laagje ontbijt op het fundament van de avond tevoren. Daaruit haal ik zoveel energie dat ik overmoedig word. Maar daarover strax. Na een lange en zware tocht, zo rond de avondklok, is diner en ontbijt verteerd en alles in mij vraagt weer om overvloedig en verschrikkelijk lekker.
Tegen het einde van de trip, als Rome in zicht is, zal ik gewend zijn aan het Italiaanse ritme en de verleidelijk lekkere keuken, maar dan start de overschakeling naar Nederlandse gewoonten.
-Nederland: prachtig!- zei Mauritio -maar de keuken?- Hij keek me bezorgd aan.
Maar ik dwaal helemaal af. Figuurlijk dan, want concreet en letterlijk verdwalen is er vandaag niet bij. Ik loop. De route is overduidelijk. Die kan zelfs ik niet missen. Mijn lijf is in topvorm. Geen klachten, geen last, geen rug of schouders of voeten of knieën die aandacht willen of klagen. Daarover maakte ik wat zorgen. Mijn training was niet wat het had moeten zijn. Ik squatte niet veelvuldig. Te weinig kilometers in de benen. Dat vind ik een mooie uitdrukking -kilometers in de benen- (Gewoon even benadrukken)
Vandaag voelde ik me dus overmoedig. 2 dagetappes.
Om 1 uur 's middags zit de eerste erop.
En de tweede?
Om 4 uur zit ik in Domus Pacis van de parochie S.Maria Assunta, aan de Piazza Tanuzzi in Stia. Gedoucht en wel.
Twee etappes! Hoera!
Vandaag staat in het teken van -de inhaalslag-.
Etappe 1: 1076 meter stijgen en 224 meter dalen.
Etappe 2: 1076 meter dalen en 524 meter stijgen.
Het lijkt verspilling van energie. Maar dat gevoel heb ik ook als ik eet en daarna mijn darmen ledig.
Dat brengt me op de Italiaanse maaltijden. Heerlijk! Overdadig! Tegen 8 uur 's avonds ben ik zo uitgemergeld na een zware tocht dat ik me te barsten eet. Overladen wankel ik opwaarts, strompel naar mijn bed, om niet te kunnen slapen vanwege pijn in de buik.
Na een doorwaakte nacht stort ik nog een laagje ontbijt op het fundament van de avond tevoren. Daaruit haal ik zoveel energie dat ik overmoedig word. Maar daarover strax. Na een lange en zware tocht, zo rond de avondklok, is diner en ontbijt verteerd en alles in mij vraagt weer om overvloedig en verschrikkelijk lekker.
Tegen het einde van de trip, als Rome in zicht is, zal ik gewend zijn aan het Italiaanse ritme en de verleidelijk lekkere keuken, maar dan start de overschakeling naar Nederlandse gewoonten.
-Nederland: prachtig!- zei Mauritio -maar de keuken?- Hij keek me bezorgd aan.
Maar ik dwaal helemaal af. Figuurlijk dan, want concreet en letterlijk verdwalen is er vandaag niet bij. Ik loop. De route is overduidelijk. Die kan zelfs ik niet missen. Mijn lijf is in topvorm. Geen klachten, geen last, geen rug of schouders of voeten of knieën die aandacht willen of klagen. Daarover maakte ik wat zorgen. Mijn training was niet wat het had moeten zijn. Ik squatte niet veelvuldig. Te weinig kilometers in de benen. Dat vind ik een mooie uitdrukking -kilometers in de benen- (Gewoon even benadrukken)
Vandaag voelde ik me dus overmoedig. 2 dagetappes.
Om 1 uur 's middags zit de eerste erop.
En de tweede?
Om 4 uur zit ik in Domus Pacis van de parochie S.Maria Assunta, aan de Piazza Tanuzzi in Stia. Gedoucht en wel.
Twee etappes! Hoera!
-
18 September 2013 - 18:08
Ellen:
Goed bezig laiverd! Begint nu toch enigszins op "vakantie " te lijken ;-)
Beetje jaloers op al dat lekkere eten. Neem je het beste recept mee naar huis? -
18 September 2013 - 18:30
Hilda:
Gelukkig 2 etappes in 1 dag dat past bij jou! Super dat je je goed voelt! Ja kilometers in je benen heb het goed begrepen mooie uitdrukking! Heerlijk dat eten kan Nederland niet tegen aan! Ik probeer regelmatig Italiaans te koken mijn favoriete keuken! Ik wens je een mooie avond en een goede rust! Dikke knuf! -
18 September 2013 - 18:53
Akke Kuipers:
@ellen: als ik achterover lig met bier of wijn en uitzicht over de bergen dan voelt vakantie dichtbij. Zwoeg ik de berg op, en dat deed ik vandaag, onderschat dat nou niet;) dan ben ik in de voetsporen van franciscus. Reizen dus! En dat recept? Oei..xx
@hilda: ik ben nog nooit zo verrast geraakt door het eten. Heerlijk. Wijn erbij, 7e hemel! Nu hier en nu laat ik me weer verrassen, verwennen. Dan loop ik morgen op vleugels..xx -
18 September 2013 - 23:23
Grietje:
Goed gedaan meissie, geniet van al dat lekkere eten , je moet gauw genoeg weer aan de hollandse pot wennen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
