zoenen onder water
Blijf op de hoogte en volg akke
20 Februari 2014 | Curaçao, Willemstad
Verrassing!
Elsbeth heeft duiken voor me geregeld.
Bij Hugo.
vanmorgen vertrekken we naar de divesite. Hugo beloofd zeepaardjes.
Exciting!
Die zie je niet zomaar.
Exciting en divesite. Elsbeth en Hugo praten engels en ik probeer mee te doen.
Schakelen.
Van Nederlands naar Engels
Van koud naar warm
Bekend, veilig en vertrouwd naar onbekend en soms een beetje onveilig. En dan heb ik het over gevoel. Niet over daadwerkelijk onveilig. Dat kan ook nog.
Duiken is negen maand geleden. Elsbeth vraagt of ik het spannend vind. Een beetje zegt ik. Niet teveel bij stil staan. Niet groter maken dan het is. Want inmiddels weet ik dat het meevalt.
Onveilig voelen en schakelen.
De onderwaterwereld .
Ik herken haar. Het voelt vertrouwd.
Ik daal langzaam af. Oren en masker klaren. Ik weet het allemaal nog.
De vissen begroeten me. Ik zwem langs koraal. Ik zie hersenen, bekers, kruiken, stengels en paddestoelen. Een landschap uit een sprookje. Ik zweef ertussen. Peak performance buoyancy. De term alleen al geeft drijfvermogen. Het maakt van duiken een kunst. Balanceren onder water door de ademhaling onder controle te hebben.
Onder water bevind ik me in een andere wereld.
Alles verdwijnt. Het water omsluit me. Ik vergeet het leven op land. Ben onderwaterwezen, voel me zeemeermin. Het water is vertrouwd. Ik voel me op mn gemak. Samen met Hugo zwerf ik rond. Moeiteloos zwem ik. Een wrak begroeit met onderwaterplanten. Vissen zwemmen in en uit. Grote ogen. Rood met paars.
En dan, daar, onder op de bodem? Echt? Toch? Een zeepaardje? Een klein dun diertje met lange staart die in een kronkel aan een stukje koraal zweeft.
Een paardehoofdje met mondje, getuite lipjes. Klein.
Zwart met grijs en een beetje wit. Hugo steekt zijn vinger uit en het zeepaardje kronkelt op zijn vinger.
Dan mag ik.
Ik heb een zeepaardje op mijn vinger!
Ik vind het leuk! Mooi!
Een beetje spelen. Ik til het paardje op. Omhoog, vlak voor mijn gezicht.
Opeens duikt het zeepaardje met zijn zeepaardjeshoofd naar voren, naar mijn gezicht. Getuite lippen.
Hij kust me. Vol.
Met zijn kleine zeepaard lipjes.
Op mijn mond.
Onvoorstelbaar.
Je zou het niet geloven..
Gekust door een zeepaard.
Nog nooit heb ik een zeepaard gezien en al bij de eerste ontmoeting: kussen.
Als dat geen liefde op het eerste gezicht is..
Elsbeth heeft duiken voor me geregeld.
Bij Hugo.
vanmorgen vertrekken we naar de divesite. Hugo beloofd zeepaardjes.
Exciting!
Die zie je niet zomaar.
Exciting en divesite. Elsbeth en Hugo praten engels en ik probeer mee te doen.
Schakelen.
Van Nederlands naar Engels
Van koud naar warm
Bekend, veilig en vertrouwd naar onbekend en soms een beetje onveilig. En dan heb ik het over gevoel. Niet over daadwerkelijk onveilig. Dat kan ook nog.
Duiken is negen maand geleden. Elsbeth vraagt of ik het spannend vind. Een beetje zegt ik. Niet teveel bij stil staan. Niet groter maken dan het is. Want inmiddels weet ik dat het meevalt.
Onveilig voelen en schakelen.
De onderwaterwereld .
Ik herken haar. Het voelt vertrouwd.
Ik daal langzaam af. Oren en masker klaren. Ik weet het allemaal nog.
De vissen begroeten me. Ik zwem langs koraal. Ik zie hersenen, bekers, kruiken, stengels en paddestoelen. Een landschap uit een sprookje. Ik zweef ertussen. Peak performance buoyancy. De term alleen al geeft drijfvermogen. Het maakt van duiken een kunst. Balanceren onder water door de ademhaling onder controle te hebben.
Onder water bevind ik me in een andere wereld.
Alles verdwijnt. Het water omsluit me. Ik vergeet het leven op land. Ben onderwaterwezen, voel me zeemeermin. Het water is vertrouwd. Ik voel me op mn gemak. Samen met Hugo zwerf ik rond. Moeiteloos zwem ik. Een wrak begroeit met onderwaterplanten. Vissen zwemmen in en uit. Grote ogen. Rood met paars.
En dan, daar, onder op de bodem? Echt? Toch? Een zeepaardje? Een klein dun diertje met lange staart die in een kronkel aan een stukje koraal zweeft.
Een paardehoofdje met mondje, getuite lipjes. Klein.
Zwart met grijs en een beetje wit. Hugo steekt zijn vinger uit en het zeepaardje kronkelt op zijn vinger.
Dan mag ik.
Ik heb een zeepaardje op mijn vinger!
Ik vind het leuk! Mooi!
Een beetje spelen. Ik til het paardje op. Omhoog, vlak voor mijn gezicht.
Opeens duikt het zeepaardje met zijn zeepaardjeshoofd naar voren, naar mijn gezicht. Getuite lippen.
Hij kust me. Vol.
Met zijn kleine zeepaard lipjes.
Op mijn mond.
Onvoorstelbaar.
Je zou het niet geloven..
Gekust door een zeepaard.
Nog nooit heb ik een zeepaard gezien en al bij de eerste ontmoeting: kussen.
Als dat geen liefde op het eerste gezicht is..
-
20 Februari 2014 - 17:57
Frank:
Prachtig, Akkie, prachtig. Pure poëzie. Dank voor dit mooie relaas! -
20 Februari 2014 - 19:53
Nell:
Sinds het kunstgebittenavontuur kan alles.... -
20 Februari 2014 - 20:32
Akke Kuipers:
@Frank: dankje!
@Nell: alles en nog veel meer... -
20 Februari 2014 - 20:54
Sybren:
Wat een mooie verhalen en een heerlijke reis nog voor de boeg! Ik denk dat je vanaf Cuba een heel snel minder vaak je weblog bij kunt houden met het grotendeels ontbreken van internet. Maar het lijkt me echt een heel bijzonder land! -
21 Februari 2014 - 18:53
Dirk Klamer:
Fantastisch! Wat mooi om zo verliefd / geliefd te worden. Onverwacht. Bijna jaloers, nee, echt jaloers -
21 Februari 2014 - 22:18
Akke Kuipers:
@sybren: ik heb met veel moeite een internetcafe gevonden in Havana!!! hoe het verder op Cuba is daar heb ik geen hoge verwachtingen van. ik spaar de verhalen dan maar op. het Cuba verhaal volgt.
@ Dirk: Geliefd en verliefd, ja daar mag je echt wel jaloers op zijn!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
