waarom ik voor een albergue peregrino kies
Blijf op de hoogte en volg akke
09 Oktober 2014 | Portugal, Lissabon
Vandaag wordt mijn pelgrimsgehalte aan de waterproef onderworpen.
De dag start droog. Alle pelgrims gaan opgewekt en met goede moed de weg op.
Ik test alle cafe's langs de route. Dat doe ik geheel vrijwillig.
Er zijn meer pelgrims die hetzelfde doen.
Op een gegeven moment zit ik in een overladen cafe.
Dan wordt het tijd om op te staan en verder te gaan. Ik vertrek en loop een tijdje met Christiaan uit Hannover.
Het begint te regenen. En vervolgens gaat het steeds harder regenen. Uiteindelijk regent het zo hard dat er serieus sprake is van raining as hell. Het water stort van boven op ons neer. Als een waterval, die vanuit een onuitputtelijke waterbron, zich via communicerende vaten over ons uitstort. Het duurt uren.
Christiaan nokt af naar een comfortabel hotel. Ik ga voor de albergue peregrinos in Lima.
Langzaam verzuip ik. Het water sijpelt door naar de binnenkant van mijn ademende jas. Tegen deze omstandigheden is nix bestand. Ik verzuip en versop. Mijn onderbroek, mijn sokken, zelfs mijn huid eronder wordt drijfnat.
Ik loop en loop en uiteindelijk gaat het regenen en dan bedoel ik gewoon regenen. Ik zie een rivier die leidt naar een oude Romaanse brug bij het stadje Lima. Daar ergens moet mijn albergue zijn.
Langs de weg staan borden met - festival de jardin -. Ik zie een bierwagen. Alles verzuipt. Het festival en ik erbij.
Achter de Romaanse brug ligt mijn albergue. Maar als ik als een verzopen kat arriveer, is het gesloten. Om 5 uur gaat de deur open. Ik beland in een naburig cafe. Daar wachten meer pelgrims. Dampend, nat en verzopen.
Vanwege de pelgrims wilde ik perse naar de albergue. Maar deze valt nogal tegen vanwege de minimale basic inrichting gebaseerd op vermijden van mijten en ander gedierte.
Gister kon ik nog een vloerkleedje bemachtigen om mijzelf warm te houden in de nacht. Hier is geen vloerkleedje, alleen gordijnen en als ik die van het raam wil trekken en op mijn bed leggen krijg ik protest. Dat wordt een kale nacht op een helderblauw en hygienisch matras. Maar de slaapzaal is behangen met natte capes, regenkleren, stinkende sokken, jassen, paraplu's en beschermhoezen. Uiteindelijk maakt dat een feestelijk, gezellig en huiselijk sfeertje.
Het is feestelijk, gezellig en huiselijk. Samen met handenvol pelgrims gaan we in de keuken zitten, praten, wijn drinken, koken en eten. Het is heerlijk. Ik geniet met beide handen, voeten, mijn hoofd en alles wat ik nog meer heb. Als ik mijn vermoeide hoofd even op de keukentafel leg wordt ik gemasseerd. Het is wonderbaarlijk. Een bed met lakens, dekens, handdoeken en nog veel meer in een hotel kan niet tippen aan een kale albergue volgestroomd met natte en vrolijke pelgrims.
Onvoorstelbaar. Ik geniet van voor tot achter en van links tot rechts en nog veel meer.
Heerlijk!
Slaap lekker.
De dag start droog. Alle pelgrims gaan opgewekt en met goede moed de weg op.
Ik test alle cafe's langs de route. Dat doe ik geheel vrijwillig.
Er zijn meer pelgrims die hetzelfde doen.
Op een gegeven moment zit ik in een overladen cafe.
Dan wordt het tijd om op te staan en verder te gaan. Ik vertrek en loop een tijdje met Christiaan uit Hannover.
Het begint te regenen. En vervolgens gaat het steeds harder regenen. Uiteindelijk regent het zo hard dat er serieus sprake is van raining as hell. Het water stort van boven op ons neer. Als een waterval, die vanuit een onuitputtelijke waterbron, zich via communicerende vaten over ons uitstort. Het duurt uren.
Christiaan nokt af naar een comfortabel hotel. Ik ga voor de albergue peregrinos in Lima.
Langzaam verzuip ik. Het water sijpelt door naar de binnenkant van mijn ademende jas. Tegen deze omstandigheden is nix bestand. Ik verzuip en versop. Mijn onderbroek, mijn sokken, zelfs mijn huid eronder wordt drijfnat.
Ik loop en loop en uiteindelijk gaat het regenen en dan bedoel ik gewoon regenen. Ik zie een rivier die leidt naar een oude Romaanse brug bij het stadje Lima. Daar ergens moet mijn albergue zijn.
Langs de weg staan borden met - festival de jardin -. Ik zie een bierwagen. Alles verzuipt. Het festival en ik erbij.
Achter de Romaanse brug ligt mijn albergue. Maar als ik als een verzopen kat arriveer, is het gesloten. Om 5 uur gaat de deur open. Ik beland in een naburig cafe. Daar wachten meer pelgrims. Dampend, nat en verzopen.
Vanwege de pelgrims wilde ik perse naar de albergue. Maar deze valt nogal tegen vanwege de minimale basic inrichting gebaseerd op vermijden van mijten en ander gedierte.
Gister kon ik nog een vloerkleedje bemachtigen om mijzelf warm te houden in de nacht. Hier is geen vloerkleedje, alleen gordijnen en als ik die van het raam wil trekken en op mijn bed leggen krijg ik protest. Dat wordt een kale nacht op een helderblauw en hygienisch matras. Maar de slaapzaal is behangen met natte capes, regenkleren, stinkende sokken, jassen, paraplu's en beschermhoezen. Uiteindelijk maakt dat een feestelijk, gezellig en huiselijk sfeertje.
Het is feestelijk, gezellig en huiselijk. Samen met handenvol pelgrims gaan we in de keuken zitten, praten, wijn drinken, koken en eten. Het is heerlijk. Ik geniet met beide handen, voeten, mijn hoofd en alles wat ik nog meer heb. Als ik mijn vermoeide hoofd even op de keukentafel leg wordt ik gemasseerd. Het is wonderbaarlijk. Een bed met lakens, dekens, handdoeken en nog veel meer in een hotel kan niet tippen aan een kale albergue volgestroomd met natte en vrolijke pelgrims.
Onvoorstelbaar. Ik geniet van voor tot achter en van links tot rechts en nog veel meer.
Heerlijk!
Slaap lekker.
-
09 Oktober 2014 - 18:42
Hilde D:
Klinkt tevreden vandaag! Mooi! Zet hem maar weer op! Hoe is het met de geestelijke gesteldheid? Heb je nog wel eens gesprekken daar over geestelijke zaken? Wel benieuwd naar hoe dat werkt!
liefs -
09 Oktober 2014 - 20:20
Jannie:
Hey Akke.
Volgens mij ben je weer helemaal in je nopjes,en voel jij je als een vis in het water.
Lopend van kroegje naar kroegje ,hier een biertje en daar een wijntje,ja het vochtgehalte moet wel op peil blijven,ha ha.
Nog een fijne reis gewenst.
DOEGGG xxxJannie -
09 Oktober 2014 - 22:00
Akke Kuipers:
@hilde: geestelijke gesprekken heb ok vooral met mezelf
@janny: dat is nog niet zo eenvoudig hoor om het vochtgehalte op peil te houden, maar ik doe mijn best -
09 Oktober 2014 - 22:12
Grietje:
Nou Akke het was me het dagje wel,van binnen en van buiten nat , morgen misschien beter.
Hou de moed er in maar als ik het zo lees lukt dat jou prima,het vrije leven bevalt jou goed en de gezelligheid in een albergue lijkt mij ook wel eens maar de rest echt niet.
Geert en Grietje. -
08 Juli 2015 - 14:45
Suzanne Van Der Beek:
Beste Akke Kuipers,
In het kader van een onderzoek op de universiteit van Tilburg schrijf ik met mijn collega Tom van Nuenen een studie overpelgrimsverhalen. We zouden graag een gedeelte jouw blog opnemen ter illustratie en hopen dat je daar je toestemming voor wilt geven. Voor verdere vragen, mail me gerust op s.e.vdrbeek@uvt.nl.
Vriendelijke groet,
Suzanne van der Beek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
