De schildpadjes gaan op reis (deel 1)

Vlakbij Pristine Beach Resort is een broedplaats voor schildpadden.
'Rechtsaf het strand op en na 350 meter,' zegt de manager van het resort, 'is een overdekte plek om schildpadden te zien.'
Ik ontmoet er Prabhas, de opzichter van het schildpaddenproject. Hij vertelt: 's Avonds komen schildpadden het strand op en leggen er eieren. Die worden verzameld omdat honden of vogels ze anders opeten. Wij brengen ze naar de broedkamer.' Hij wijst naar een gebouwtje zonder dak. Ik mag er kijken. Voor de ingang van de broedkamer zit een hek met een slot. De bodem bestaat uit zand en daarop staan kleine korven van bamboe; aan elke korf hangt een geel etiket met nummers en letters.
Daar in het zand onder de korven liggen de eieren van de schildpadden. Het duurt zo'n 50-70 dagen voor ze uitkomen en daar is hitte voor nodig. En die is er. De zon schijnt fel op het zand in de broedkamer. De omstandigheden zijn dezelfde als op het zandstrand, alleen liggen ze hier veiliger.
Prabhas vertelt dat uitgekomen schildpadjes elke morgen op het strand worden vrijgelaten. Dan zwemmen ze de zee in en moeten zien te overleven.
Als ik wil mag ik meehelpen. Morgenvroeg om 5 uur....

Het is nog donker als ik 's morgens het strand oploop. In de broedkamer zijn Prabhas en Narayan onder het schijnsel van een zaklantaarn bezig. Prabhas zit op zijn knieën. Hij graaft met zijn handen in het zand op de plek waar een broedkorf stond. In een bak liggen kleine schildpadjes. Zo'n 20 centimeter onder de oppervlakte zijn eieren uitgekomen. Prabhas graaft de schildpadjes op. Hij gooit ze op een hoop en Narayan doet ze in de bak. Lege eierendoppen gooien ze op een zak en brengen die buiten de broedkamer.
De jonge schildpadjes zijn Olive Ridleys. Prabhas vertelt dat ze op dit moment ook eieren hebben van de Green Sea Turtles. Aan de buitenkant van de broedkamer staan informatieborden.
Een volwassen Olive Ridley weegt 50 kg en is 60-70 cm. Ze leggen100-120 eieren.
Green Sea Turtels wegen 250 kg en zijn 90-120 cm. Ze leggen 100-120 eieren.
En verder komen hier ook:
De Leatherback, 500 kg en 140-170 cm met 80-100 eieren en de Hawksbill 150 kg, 80-100 cm en 100-200 eieren

Na een tijdje graven zijn alle schildpadjes verzameld; Prabhas gooit het gat weer dicht. We gaan naar zee. In mijn handen draag ik een schildpadje. Vlak voor de vloedlijn halen we de schildpadjes uit de bak en zetten ze op het zand. Er zijn veel schildpadjes. Ze hebben zwemvliezen waarmee ze richting water kruipen. Zwemmen hoeven ze niet te leren. Het water neemt ze mee. Ze zwemmen naar het diepe, tegen golven en stroming in. Ik volg ze een stukje.
Ze gaan een lange reis maken.

Uiteindelijk keer ik terug naar de broedkamer en lees de informatieborden:
De sexe van de schildpad wordt bepaald door de temperatuur.
Hoe heter de eieren hoe meer vrouwtjes.
De jonge schildpadden hebben een ingeprent orientatiesysteem. Ze drijven op de stromingen door de oceaan naar de voedselgronden van de volwassen schildpadden.
En later zwemmen ze honderden tot wel 2000 kilometer terug naar de broedgronden om te paren en eieren te leggen.
Die eieren komen vervolgens weer uit en daarmee is de cirkel rond.
Vanmorgen heb ik een deel van die cirkel mogen aanschouwen.....


De broedgronden bij Kalipur, Noord Andaman
donderdag, 25 februari 2016