The Rich Queen
Blijf op de hoogte en volg akke
08 Maart 2016 | Myanmar, Mandalay
Ik begrijp het eerst niet. Mijn kamer in The Rich Queen is koel. Ik vind het heerlijk. Het bed is super, ik slaap lekker. En wat die koelte betreft, misschien is Myanmar gewoon wel minder heet. Denk ik.
Uiteindelijk ontdek ik de airco. ...wow... airco...
Ik voel me The Rich Queen...
Er zijn een paar Birmese jongens die The Rich Queen runnen. Later blijkt er een hele familie te zijn, maar de andere familieleden doen het restaurant en een winkeltje. Ze bemoeien zich niet met het questhouse. Dat doen de jongens. Ze lachen veel en hebben lol. Vanmorgen rennen 2 jongens achter elkaar de trap op, een laken vol wasgoed tussen zich in. Ik loop net op dat moment op de trap en druk mezelf aan de kant, ze rennen langs mij. Boven storten ze eerst de was en vervolgens zichzelf op de grond. Een vrachtje lol en plezier.
Een van de jongens heeft oranje haar en zwarte wenkbrauwen. Dat zie ik vaker als ik op straat loop. Ze bleken hun zwarte haar en dan wordt het oranje.
The Rich Queen is gelegen aan een steegje. Er kunnen geen auto's komen. Wel kinderen en fietsen. Als ik het steegje verder inloop zijn links en recht huizen. Er wonen mensen, families, kinderen en ouderen. Er is een kistenmakerij. Tegen de muur van het steegje zit een vrouw met een vijzel te roeren. Er staan stoelen, mensen liggen, zitten, praten en slapen er. Twee meisjes knikkeren. Een kind ligt op een drempel te slapen. Een vrouw doet de was. Er wordt eten bereid. Het leven gebeurt in het steegje.
Mensen kijken naar mij, ze groeten, glimlachen, kinderen zwaaien, komen dichterbij, lachen naar mij. Ik zeg 'hoi' en steek mijn hand uit. Ik krijg een klein bruin handje in mijn hand.
Op het stoepje voor het questhouse staan stoelen in een rij naast elkaar. Ik zit er graag en kijk; ik vind het een mooie plek.
Gister kwam ik hier na een vliegreis van Bangkok naar Mandelay (Myanmar) en moest wennen. Voelde me even een uitgebluste reiziger die weer op een andere plek belandt, weer de spullen uitpakt die een paar dagen later weer ingepakt moeten worden. Weer de omgeving verkennen, wennen, ontdekken. Ander land, ander eten, andere mensen, andere gewoontes.
Een paar uur na mijn aankomst in The Rich Queen ben ik gewend. Nog een paar uur later vind ik het een mooie plek. Zonder dat ik precies weet waarom. Misschien zijn het de knikkerende meisjes, de leuke jongens, de koele kamer, het handje van de kleine kinderen. De mensen die groeten en een praatje maken. De lach, de vriendelijkheid. Mannen zonder bijbedoelingen.
,,,zou bijzonder.. zo gewoon kunnen zijn?
Vrijdag 4 maart 2016
Mandelay, Myanmar
Uiteindelijk ontdek ik de airco. ...wow... airco...
Ik voel me The Rich Queen...
Er zijn een paar Birmese jongens die The Rich Queen runnen. Later blijkt er een hele familie te zijn, maar de andere familieleden doen het restaurant en een winkeltje. Ze bemoeien zich niet met het questhouse. Dat doen de jongens. Ze lachen veel en hebben lol. Vanmorgen rennen 2 jongens achter elkaar de trap op, een laken vol wasgoed tussen zich in. Ik loop net op dat moment op de trap en druk mezelf aan de kant, ze rennen langs mij. Boven storten ze eerst de was en vervolgens zichzelf op de grond. Een vrachtje lol en plezier.
Een van de jongens heeft oranje haar en zwarte wenkbrauwen. Dat zie ik vaker als ik op straat loop. Ze bleken hun zwarte haar en dan wordt het oranje.
The Rich Queen is gelegen aan een steegje. Er kunnen geen auto's komen. Wel kinderen en fietsen. Als ik het steegje verder inloop zijn links en recht huizen. Er wonen mensen, families, kinderen en ouderen. Er is een kistenmakerij. Tegen de muur van het steegje zit een vrouw met een vijzel te roeren. Er staan stoelen, mensen liggen, zitten, praten en slapen er. Twee meisjes knikkeren. Een kind ligt op een drempel te slapen. Een vrouw doet de was. Er wordt eten bereid. Het leven gebeurt in het steegje.
Mensen kijken naar mij, ze groeten, glimlachen, kinderen zwaaien, komen dichterbij, lachen naar mij. Ik zeg 'hoi' en steek mijn hand uit. Ik krijg een klein bruin handje in mijn hand.
Op het stoepje voor het questhouse staan stoelen in een rij naast elkaar. Ik zit er graag en kijk; ik vind het een mooie plek.
Gister kwam ik hier na een vliegreis van Bangkok naar Mandelay (Myanmar) en moest wennen. Voelde me even een uitgebluste reiziger die weer op een andere plek belandt, weer de spullen uitpakt die een paar dagen later weer ingepakt moeten worden. Weer de omgeving verkennen, wennen, ontdekken. Ander land, ander eten, andere mensen, andere gewoontes.
Een paar uur na mijn aankomst in The Rich Queen ben ik gewend. Nog een paar uur later vind ik het een mooie plek. Zonder dat ik precies weet waarom. Misschien zijn het de knikkerende meisjes, de leuke jongens, de koele kamer, het handje van de kleine kinderen. De mensen die groeten en een praatje maken. De lach, de vriendelijkheid. Mannen zonder bijbedoelingen.
,,,zou bijzonder.. zo gewoon kunnen zijn?
Vrijdag 4 maart 2016
Mandelay, Myanmar
-
08 Maart 2016 - 16:04
Hilda:
Ha Akke,
Gelukkig je voelt je beter! Vind het geen wonder hoor al dat gereis dat is best vermoeiend!
Mooi tafereel zo'n straatje ik zie je er al zitten en genieten!
Ben benieuwd of Myanmar ook bijzonder is, wij zijn vlak bij de grens geweest, lijkt me geweldig er nog eens een keer naar toe te gaan, maar wacht eerst jouw belevenissen af!
Fijne tijd daar!
Liefs! -
10 Maart 2016 - 14:09
Hilded:
Xxxx -
10 Maart 2016 - 14:10
Hilded:
Ook ff een test lieve akke ben blij dat je je weer beter voelt! Geniet met je mee hier op afstand! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
