De Gobi Woestijn
Blijf op de hoogte en volg akke
21 September 2016 | Mongolië, Ulaanbaatar
We gaan de woestijn in. 13 toeristen, 3 auto's, 3 chauffeurs en een gids. De toeristen zijn allemaal Nederlanders. Ik vind dat vreselijk. Ik zou met 'nog 2 anderen' gaan; het zijn '12 anderen,' en een karavaan auto's. Ik hoop dat ik het overleef, want ik ben niet van de groepen. Als ik toeristengroepen tegenkom ben ik altijd blij dat ik alleen rondzwerf. Maar vandaag ga ik 7 dagen met een groep.
De meeste toeristen zijn stellen en stellen kruipen bij elkaar op de bank, daarom mag ik voorin, naast de chauffeur. Dat is de beste plek. Ik settel me, leg spullen op de plek tussen de chauffeur en mij.
We rijden Ulaanbaatar uit, langs de buitenwijken van de stad, verspreid staande huizen en gers. Een ger is de nomadentent van de mongolen, rond, laag, met een schuin toelopend dak, een lage houten deur waardoor je moet bukken. De originele ger is gemaakt van vilt.
We gaan de woestijn in en die is zoals ik me de Gobi Woestijn voorstelde. Weids, kaal en glooiend. We rijden een tijd over asfalt en gaan dan off road een zanderig spoor op. De aarde is hier begroeid met korte stekelige grassen en planten. Af en toe wat hogere plukken. Zover ik kan kijken is er woestijn, soms glooiend, soms zijn er heuvels, soms is het vlak. De bodem met wat er op groeit is verbleekt. Het gras is geel en dor, soms rood, oranje of paars. De aarde ligt er grijs en zanderig tussen. De lucht is blauw, de zon staat sterk en stralend. Af en toe passeren we een kudde koeien, kamelen, geiten of schapen, met en zonder herder.
We stoppen regelmatig voor een pauze, even kijken, de benen strekken, wat eten, bijzondere plekken zien. Een rotsformatie uitgesleten door de wind. Een steen met een gat waaronder zich geneeskrachtig water uit de bergen bevindt. Er hangt een lepel in. Een paar lepeltjes water op je ogen en ze genezen, als dat nodig is. En als ze niet genezen, moet je gewoon vaak terug komen.
De chauffeur heet Bold. Hij leert me mongoolse woorden. Mur, humeh, jameh en hun, (fonetische spelling) paard, kameel, geit en schaap. En nog wat dingen. Deze woorden horen bij het spel van de avond.
We overnachten in een toeristenkamp. Er zijn zoveel gers dat ik een privé ger kan krijgen. Er is bier en die avond spelen we paard, kameel, schaap, geit op een speciaal matje. Het spel wordt gespeeld met gewrichten van de ruggengraat van een schaap. Elk gewricht heeft 4 zijden die staan voor paard, kameel, geit en schaap. Je gooit met 4 gewrichten. Als je paard gooit mag je voorwaarts; bereik je als eerste het einde van het matje, heb je gewonnen. (Ik won en speelde slechts 1x vals) Het is leuk en echt mongools. En als je geïnteresseerd bent: ik heb het spel, dus kom maar langs.
Donderdag 15 september 2016
Het toeristenkamp
De meeste toeristen zijn stellen en stellen kruipen bij elkaar op de bank, daarom mag ik voorin, naast de chauffeur. Dat is de beste plek. Ik settel me, leg spullen op de plek tussen de chauffeur en mij.
We rijden Ulaanbaatar uit, langs de buitenwijken van de stad, verspreid staande huizen en gers. Een ger is de nomadentent van de mongolen, rond, laag, met een schuin toelopend dak, een lage houten deur waardoor je moet bukken. De originele ger is gemaakt van vilt.
We gaan de woestijn in en die is zoals ik me de Gobi Woestijn voorstelde. Weids, kaal en glooiend. We rijden een tijd over asfalt en gaan dan off road een zanderig spoor op. De aarde is hier begroeid met korte stekelige grassen en planten. Af en toe wat hogere plukken. Zover ik kan kijken is er woestijn, soms glooiend, soms zijn er heuvels, soms is het vlak. De bodem met wat er op groeit is verbleekt. Het gras is geel en dor, soms rood, oranje of paars. De aarde ligt er grijs en zanderig tussen. De lucht is blauw, de zon staat sterk en stralend. Af en toe passeren we een kudde koeien, kamelen, geiten of schapen, met en zonder herder.
We stoppen regelmatig voor een pauze, even kijken, de benen strekken, wat eten, bijzondere plekken zien. Een rotsformatie uitgesleten door de wind. Een steen met een gat waaronder zich geneeskrachtig water uit de bergen bevindt. Er hangt een lepel in. Een paar lepeltjes water op je ogen en ze genezen, als dat nodig is. En als ze niet genezen, moet je gewoon vaak terug komen.
De chauffeur heet Bold. Hij leert me mongoolse woorden. Mur, humeh, jameh en hun, (fonetische spelling) paard, kameel, geit en schaap. En nog wat dingen. Deze woorden horen bij het spel van de avond.
We overnachten in een toeristenkamp. Er zijn zoveel gers dat ik een privé ger kan krijgen. Er is bier en die avond spelen we paard, kameel, schaap, geit op een speciaal matje. Het spel wordt gespeeld met gewrichten van de ruggengraat van een schaap. Elk gewricht heeft 4 zijden die staan voor paard, kameel, geit en schaap. Je gooit met 4 gewrichten. Als je paard gooit mag je voorwaarts; bereik je als eerste het einde van het matje, heb je gewonnen. (Ik won en speelde slechts 1x vals) Het is leuk en echt mongools. En als je geïnteresseerd bent: ik heb het spel, dus kom maar langs.
Donderdag 15 september 2016
Het toeristenkamp
-
22 September 2016 - 21:53
Aart:
Aiaiai, Akke, dat was voor jou een tocht met ware pelgrimstrekjes, maar dan wel een échte.
Stoer dat je het hebt volbracht.
Gewoon teruggaan en het ánders doen. Daar broedt jij vast al op :)
Nog heel veel moois dit laatste stukje.
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
