The Middle of Nowhere

The Middle of Nowhere is een afgelegen gebied in Schotland. Wegen zijn er niet. Een paar zanderige sporen trekken zich door het terrein. Tussen de bergen en de dalen is het woest en verlaten, met ruige uitgestrekte moerasgebieden. Het is er eindeloos. Geen huizen, geen dorpen. Door het gebied loopt een spoorlijntje. Aan het spoorlijntje liggen kleine verlaten stationnetjes met hier en daar een spookhuis. Bij the Bridge of Orchy, vroeger was het een dorpje, is een gepensioneerd schooltje omwoekerd met hoog opschietend gewas. Langs de dorpsstraat zijn een paar huizen. Op het perron staat een langgerekte gebouw. Bij elke stopplaats van de trein staan zo'n soort gebouw. Het zijn voormalige stationsgebouwen. Er is geen loket meer en een ticket koop je in de trein. Het stationsgebouw bij de Bridge of Orchy is ingericht als hostel. Door een raam zie je stapelbedden. Er is een kamer met banken en een tv. Maar er is niemand en het geheel maakt een ordeloze indruk, alsof de boel in haast is verlaten. Op een papier staat: 'Vanwege priveomstandigeheden plotseling gesloten.' Door een raam kijken we de keuken binnen, die is volgepakt met pannen, koppen, borden en bestek. De afwas staat er nog, naast een pan soep bedekt met een groen laagje, aangevreten brood en keuteltjes.

Corrour is de meest afgelegen plek. Ooit keek ik vanuit de trein naar het landschap en was onder de indruk van de eenzaamheid en de verlatenheid. Daar wilde ik naar toe. De conducteur vertelde dat er een hostel is. En dat je daar alleen lopend of met de trein naar toe kan. Dus stappen we op een dag met onze rugzakken uit de trein en na een paar mijl lopen komen we bij het Loch Ossian. (een loch is het Gaelische woord voor meer) Verscholen tegen de oever ligt een groen geverfd gebouwtje. Als we er vlakbij komen zien we een bord aan de muur: 'Youth Hostel'. De jeugd zit op een bankje voor het gebouw en bestaat uit een paar oudere mannen en een hele oude vrouw. Later noemt hij haar 'die fitte vrouw'. Het is een kwestie van labelen. Ze is mager, grijs en gerimpeld en inderdaad ze is fit. Naast haar staat een rugzak. Ze komt hier vaker, vertelt ze en dan beklimt de Munros. Dat zijn bergen in de omgeving die ooit door Munro, een priester, werden beklommen. De ene berg na de andere berg. Zijn naam is eraan verbonden. Het werd een soort Munro-verzameling. Een collectors item. Ze worden nog steeds beklommen. Het lijkt op verzamelwoede: alle Munro's in de pocket.

Het hosteltje aan het Loch Ossian is basic. Eten is er niet, dat moet je meenemen. Er is wel een keuken en de hostelbeheerder heeft een paar dingetjes in de verkoop. De hostelbeheerder is een vrouw die hier al jaren het beheer doet. Ik schat haar op een jaar of 50. Ze woont in een groen geverfde gebouwtje die naast het hostel staat, draagt een grote legergroene wollen trui, laarzen en een corduroybroek. In het hostel zijn 2 slaapzaaltjes. Een vrouwenzaaltje met 8 bedden en een mannenzaal met 12 bedden. Het water komt uit het Loch Ossianmeer, rechtstreeks met een blauwe slang. Als je het kookt is het drinkbaar en op het aanrecht staat een vat die water filtert en dan kan je het veilig drinken. Aan de muur hangt wat info: Baden kan in het meer. Het is groot genoeg en erg verfrissend. De toiletten zijn buiten en hebben een pot boven een gat in de grond. Spoelen is niet nodig. De deuren blijven open d.m.v. een speciale uitzethendel (met gebruiksaanwijzing) Dat is vanwege de frisse lucht in het toilet; maar als het hard waait moet je de deuren sluiten met eenzelfde soort rekker die ik ook als spin op de bagagedrager van mijn fiets heb.
Eigen voorraden meenemen, daar hadden we niet op gerekend. We een stukje brood, wat pasta, uien, lemoncurd en een fles wijn. De hostelbeheerder heeft ook kleine voorraad, waar we ons 'voorlopig even mee kunnen redden'. In een kast staan 2 kleine blikjes gekleurde bonen op azijn. Een doosje met anderhalf zakje cup-a-soup, 1 ervan is aangebroken. Een blikje soep. Er zijn nog een paar aardappels en een stuk brood. Soms laten gasten wat achter. De hostelbeheerder ontfermt zich daarover, verkoopt het door of geeft het door. Nix wordt hier weggegooid. Alles wordt hergebruikt. Wij gaan het wel redden met de voedselvoorraad. Ik denk aan: 'ontzettend basic en heel verantwoord'.
Omdat het koud is draag ik binnen een paar extra sokken, ze zijn dik en warm. De volgende morgen leg ik ze in de vensterbank. Bij terugkeer in de middag zijn ze verdwenen. De hostelbeheerder heeft ze ingenomen. Ik stel me voor dat ik ze kan terugkopen. Het wordt een geintje. Alles wordt hergebruikt of verhandeld.

Al met al redden we het 3 dagen in het Youth Hostel en vertrekken met heimwee.
De plek is basic. Het landschap is basic.
En dat is een ongekende weelde.


Corrour