De BAM-expres van Tynda naar Komsomolsk-na-Amure

Inmiddels zit ik weer in de trein. Tegen de avond ben ik ingestapt. Heb geslapen in een coupe naast een zwijgzame oude Rus die in de morgen vertrokken is. Tegen 6 uur komt de zon fel en kleurrijk mijn coupe binnen. Er ligt nog steeds sneeuw, maar hoe verder ik het oosten nader, hoe milder de kou. Gister lagen er overdag plassen bij de sneeuw, maar uit het raam zie ik besneeuwde rivieren en een auto die via het ijs de oversteek waagt. Het landschap is nog steeds de taiga, met sprieterige korte naaldbomen en berken. Tijdens een stop komt er een stevige Rus in mijn coupe zitten. Op zijn werkbroek een embleem met een gasvlam. Zijn zwarte werkjas legt hij op de bank. Hij pakt zijn mobiel en staart daar de komende uren op. En verder is hij zwijgzaam.

Een toerist ben ik niet tegengekomen tijdens de hele trip.

Hier en nu zit ik in trein 364, een boemeltje die met matige snelheid en veel stops langzaam naar het oosten trekt. Het is een korte trein met 4 basic wagons voor passagiers en verder een paar goederenwagons.
In mijn wagon zitten alleen mannen. Het lijken werklieden die huiswaarts keren na een werkweek. De provodnitsk is een man met een bontmuts. Tijdens een stop op het station gaan de mannen proviand inslaan, vooral flessen drank. Na afloop van de aankopen verzamelen ze zich bij de instap van de trein, gaan in een groep naast elkaar staan en maken foto's. Ze vragen mij een foto van de hele club te maken. Snel maak ik zelf ook een foto van hen.
Niemand kent engels. Een man heeft een naakte vrouw als frontpage op zijn mobiel.
Opeens denk ik aan het woord 'onveilig'.
Het duurt even voor ik het weer vergeet.

Svyatoslav is in mijn coupe beland. Zodra hij zit en zijn computer heeft aangesloten vraagt hij aandacht voor zijn verhalen. Via Google translate tikt hij iedere x weer wat interessants in. Zijn naam, Svyatoslav, is een oude Russische naam. Ooit was er een prins met dezelfde naam, die 'heilige glorie' betekend.
Hij laat me foto's zien van brommers die hij zelf bouwde van onderdelen van oude sowjetbrommers.
Hij showt met trots zijn rijbewijs, meerdere categorieën.
Hij is vertegenwoordiger voor een computerbedrijf.
Hij zat in het leger, zijn legershirt draagt hij nog en aan een ketting hangt een metalen registratienummer.
Ik krijg van hem een kalasjnikov, een mini. Als souvenir.

Even later komt er nog een man in onze coupe. Het is een stevige man met Aziatische trekken. Svyatoslav tikt in zijn computer: 'het is een inboorling, die wonen nog in deze contreien.' Vanwege de inboorling moet Svyatoslav naar het bovenbed verhuizen. Hij neemt zijn computer mee. De inboorling gaat slapen. Hij snurkt als een geweldenaar. In het netje boven zijn hoofd ligt een geopend mes. Vanaf zijn bovenbed vuurt Svyatoslav via zijn computer een kalasjnikov-geweer leeg. De coupe trilt van al het geweld.

Benieuwd of ik dit overleef.


Vrijdag 24 maart 2017