Een trap van een eland..

Adembenemend... dat woord komt boven terwijl ik diep adem haal, vanuit mijn onderste buik.

Vanmorgen sta ik aan het water. Aan de overzijde zie ik bergen met sneeuw bedekt. Er is een vulkaan die volgens Dave af en toe stoom spuwt. Ik sta daar. Kijk, en haal diep adem. Het uitzicht raakt mijn lijf en mijn ziel.
Ik voel tranen zachtjes op mijn wangen.
Vergeet.
Hier en nu.
De verte lokt
Ik haal diep adem.

Vanmorgen brak ik mijn tent af. En daarna verlieten we het kamp aan de Resurrection Bay bij Seward en gingen op reis naar Homer. Onderweg zien we elanden en kariboes. Kariboes zijn de wilde versie van het rendier, die de kerstman voor zijn slee spant om door de lucht te reizen. Elanden zijn groter dan kariboes of rendieren en ze zijn gevaarlijk. Als je ze in het bos tegenkomt heb je grote kans dat ze op je afrennen en je met hun poten vertrappen. Naast de kans dat een beer je hier verslindt, de zeegoden je als offer eisen, is de trap van een eland ook een risico en niet echt lekker. Als je plotseling oog in oog met een eland komt te staan ga dan heel hard zigzaggend rennen is het advies. Je kan je ook verstoppen achter een dikke boom. Bij beren werken die trucjes niet, bij elanden wel, zeggen de ervaringsdeskundigen.
Vanuit de bus zien we 3 x een eland en 1 x een baby eland.
En verder komen we langs rivieren waar op zalm gevist wordt door mensen, arenden en beren.

In Homer zetten we tenten op aan de Cook Inlet, een baai op het Kenai schiereiland. Aan de overzijde besneeuwde bergen. Morgen gaan we daar naar toe, met een bootje. Ik mag ook naar de overzijde zwemmen (met toestemming) Ik ben de enige die daar lol in heeft, de anderen roepen bij voorbaat al dat het te koud is. De overkant is 17 kilometer verderop en het water is kouder dan het Paterswoldse meer in het voorjaar. Ik slaap er nog maar es een nachtje over en ga eerst naar de Salty Dawg Saloon om moed in te drinken. De Salty Dawg Saloon is een bekende duizend + dollarbar. Ooit prikte iemand een dollar op de muur voor zijn vriend die later kwam. Zo kon de vriend op zijn kosten een biertje pakken. Het werd een gewoonte. De saloon is nu zo volgeprikt met dollars dat ik met moeite een dollar kwijt kan. Ik klim op de bar en prik mijn dollar aan het plafond. Zo kan mijn vriend, die later komt, ook een drankje pakken.

De zon schijnt, de lucht is blauw, het water is blauw, het schoolbus is blauw, overal staan Campers met namen als Happy Camper, Winnie Minnie en Majestic
Het toiletgebouw is 5 minuten lopen verderop. De kiezels op het strand zijn grijs. Ik eet een stuk vers gevangen zalm in Homer city. De stad bestaat uit cafe's, restaurants, saloons en winkeltjes met spulletjes.
Op het strand ligt een aangespoelde boom. Gelooid door zon en water. Met een rode plastic beker ongekoelde witte wijn bezuip ik me zo dat ik even later wankelend opsta.

Woensdag 13 juni 2018
Van Seward naar Homer