Het avonturenkamp
Blijf op de hoogte en volg akke
27 Juni 2018 | Verenigde Staten, Denali
Achter ons de tenten van het kamp. We trokken door de toendra. Door riviertjes en stroompjes. Ik sprong door ondiepe gedeelten. Blote voeten. Koud water. Om mij heen zag ik de aarzeling. Lopen door het water. De spanning van het onverwachte. De rotsen die we beklimmen om de top te bereiken. Een deel van de groep gaat mee omhoog. Sommigen overtreffen zichzelf. Het pad is onzichtbaar. Met Gerard ben ik als eerste boven. Het vuur in mij dat tot bloei komt. De vreugde die ik voel. De ruigte, bar en oer. Ik ben er middenin, een landschap die langzaam meanderde door de tijd. De invloed van mensen lijkt beperkt. Het koestert en verwarmt. Mijn lijf zindert.
Ik trek de top van de rotspartij rond. In de verte is een spoor. Ik wil erheen, om af te dalen, rond te trekken. Dave is streng. Het is een weg die gevaarlijk is en niet mogelijk, zegt hij. Ik wil het proberen. Ervaren. Kijken wat kan en wat niet kan. Ik vertrouw mezelf. Gerard krijg ik wel mee, dus 'met z'n tweeën' is geregeld. Dan knalt het tussen Dave en mij. Zijn verantwoordelijkheid tegenover mijn avontuurlijke neiging. Als hij zich verontschuldigt voor het moeten temperen van mijn drives, mijn passie, energie, het spijt hem echt, hij waardeert het zelfs, dan voeg ik me. High five en hug.
Ik ben populair. Gister werden we de rivier stroomopwaarts gevaren met een motorboot. Vandaag varen we stroomafwaarts met kajaks. Het zijn 2 persoonskajaks. Geen discussie, ik mag niet alleen. De rivier is ruig met veel zandbanken. De stellen gaan samen en de rest zoekt een kajakpartner. Ven is de eerste die mij vraagt als partner. De anderen lonken naar mij. Alsof ik ervaren ben. Alsof ik van alle sportieve markten thuis ben. Franci is zichtbaar bang. Anderen stellen veel voor-de-zekerheid-vragen. Ik ben wel blij met Ven als partner. Ze straalt onbevangenheid uit. Alsof we lol gaan beleven aan deze tocht.
Het is avontuur. Er zijn veel onzichtbare zandbanken. Volgens de briefing moet je uit de boot als je op een zandbank strandt. Duw je niet uit een zandbank met je peddel, de kans is groot dat je dan omslaat. En voorkom omslaan. Het water is 3 graden. Dat wil je niet heus. Strand je op een zandbank, laat dan de achterste kajakker uit de boot gaan en hem weer het water induwen. Zorg dat je er tijdig weer inspringt, want de stroming is sterk. Blijf je achter op een zandbank, ga er dan niet vanuit dat je kajakpartner je redt. De stroming is te sterk om te keren. Het enige wat je rest is hopen en bidden dat 'iemand' in een motorboot je redt, maar motorboten zie je hier niet veel. Verlies ook je peddel niet. Alles wat onhandig is wordt duidelijk uitgelegd. Als ik nog nooit gekanood had en deze briefing hoorde, zou ik em ook knijpen.
Het overkomt Paul en Margaret. Ze zijn een stel van rond de 70. Een verkeerde manoeuvre en de kajak kapseist, draait en ze liggen beiden in het water van 3 graden. Het gebeurt aan het begin van de tocht van 2 uur. Ze heisen zichzelf weer in de kajak en gaan verder. Geen keus. 2 uur voorwaarts in natte laagjes kleren. Zwaar van water en snijdend van de kou.
Ven en ik kajakken met veel lol langs alle zandbanken en stroomversnellingen. Als we vastzitten duwen we ons (gewoon) af met de peddel. Soms is het zoeken naar de juiste stroom en de vaarroute rond eilandjes. We kunnen het. Alsof we op elkaar zijn ingesteld. Onderweg duiken bevers naast ons op, kijken nieuwsgierig en argwanend naar ons. Zwemmen een stukje mee. Een bever klapt met haar staart op het water. Het spat op. Beverburchten aan de kant.
De stilte raakt ons aan. We sturen bij. Peddelen hoeft alleen als we in de verkeerde stroom zitten.
Het regent. De zon schijnt. Het water golft. Beweegt en stuwt ons voorwaarts.
Paul en Margaret halen ons in. Nat en koud. Actief peddelen maakt minder koud.
Als we bijna bij het eindpunt zijn stuwt de stroom ons zijwaarts. Er is geen houden aan. We gaan recht op de peilers van een brug af. Ik houd af met mijn peddel, maar raak de peiler met mijn elleboog. Het beton geeft geen centimeter mee. Auw.
Het is avontuur van-hier-tot-gunter
Vrijdag 22 juni 2018
The Adventure Camp by the Mac Laren Glacier.
-
27 Juni 2018 - 07:42
Hilda:
Lieve Akke,
Ja dit is net wat voor jou echte avontuur..........
En je hebt het goed gedaan toppertje!
Geniet van de laatste dagen en tot gauw in Sonov!
Knuff..... -
28 Juni 2018 - 08:09
Mandy:
Hoi Akke,
Dat klinkt wel even anders dat het peddelen van ons op het paterswoldsemeer laatst. Leuk dat het zo fijn ging met de stroming en zandbanken. Je elleboog is niet fijn, auw! Heb je er nog veel last van.
Veel plezier met het laatste stukje van dit avontuur.
Liefs Mandy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley