Het gletsjeroog
Blijf op de hoogte en volg akke
28 Juni 2018 | Verenigde Staten, Kennicott Place
Oneindig. Ik kijk in een diepte zonder einde. IJsblauw en groen, de kleur heeft intense kracht. Het is magie, ongekende oneindigheid.
'Je kunt erin afdalen tot je het oog ziet, dan staar je in de diepte van de gletsjer. Waar het eindigt, niemand weet het. En niemand zal je redden als jij het niet redt', vertellen de instructeurs. Als je verwacht omhoog getrokken te worden als je dat niet meer zelf kan, weet dan dat dat veel kracht kost. En dat doen ze niet, de jongens.
Op eigen kracht zul je omhoog moeten klimmen. Lukt dat niet, dan geven ze van bovenaf support. Een praatje, bedoelen ze daarmee. Onder hoogspanning en stress krijg je tips in het engels, wat vaktaalpraat. Meer zit er niet in.
Als ik het goed begrijp is het enorm risico.
Maar misschien begrijp ik niet alles. De taal en mijn gehoor..
Ik durf niet.
Ik besluit niet te gaan. Laat maar, ik wil na het magische gletsjeroog ook nog leven. Wat beleven. En die kans lijkt klein na de afdaling.
Caro gaat ook niet. 3 onbekende anderen, twintigers of zijn het dertigers? gaan wel.
Van alle Infinite adventures groupies gaan alleen Caro en ik ijsklimmen. De rest gaat ijswandelen of krijgen een rondleiding in de kopermijn. En nu Caro niet afdaalt in het gletsjeroog, hoef ik ook niet.
Maar zo werkt het niet. Ik ga wel. Over de rand van de afgrond laat ik me zakken. Mijn hart verzakt niet, daalt niet voor me uit en verdwijnt in binnenste van het gletsjeroog. Fysiek en mentaal gebundeld daal af. Ik begrijp de snelle switch in mijn gemoed niet, misschien is er magie in het spel. Ik ga tot een richel en dan kijk ik over mijn schouder het oog van de gletsjer in. 'Stop!' roep ik. En direct daarna: 'No! go!' Ik daal dieper het oog in. Word overweldigd door de diepte, de oneindige krachten... Stil en hangend aan het touw ben ik en haal adem. Kijken.
Dan omhoog op eigen kracht, de steile ijzige helling op, met klimijzers aan mijn voeten en pikhouwelen in mijn handen.
Het gevoel van een klipgeit.
Ik zie de kracht van de gletsjer. Door erorme druk van sneeuw en ijs baant de gletsjer zich een weg door het landschap. Niets ontziend. Vanaf een hoger liggende pad zie ik grote velden vol modder en puin. In puntige hopen liggen ze als een maanlandschap aan mijn voeten. Als ik erover loop blijkt het ijs te zijn, vermengt met modder. Onder deze ijzige modderlaag ligt een sneeuw en ijslaag, vertelt de kliminstructeur. Verderop veranderen de modderbulten in bergen wit en blauw ijs. Ze slepen de aarde onder zich mee. Het is een verschuiving door de tijd.
Ik heb het koud. We lopen en wachten. Wachten, het moeilijkste onderdeel van ijsklimmen. Wachten op de ijsvlakte. Op de zekering van de klimtouwen, de instructie, de andere klimmers. 10 minuten klimmen of dalen.
Het is koud.
Het is cool.
Zondag 24 juni 2018
Root Glacier
Mac Carthy
'Je kunt erin afdalen tot je het oog ziet, dan staar je in de diepte van de gletsjer. Waar het eindigt, niemand weet het. En niemand zal je redden als jij het niet redt', vertellen de instructeurs. Als je verwacht omhoog getrokken te worden als je dat niet meer zelf kan, weet dan dat dat veel kracht kost. En dat doen ze niet, de jongens.
Op eigen kracht zul je omhoog moeten klimmen. Lukt dat niet, dan geven ze van bovenaf support. Een praatje, bedoelen ze daarmee. Onder hoogspanning en stress krijg je tips in het engels, wat vaktaalpraat. Meer zit er niet in.
Als ik het goed begrijp is het enorm risico.
Maar misschien begrijp ik niet alles. De taal en mijn gehoor..
Ik durf niet.
Ik besluit niet te gaan. Laat maar, ik wil na het magische gletsjeroog ook nog leven. Wat beleven. En die kans lijkt klein na de afdaling.
Caro gaat ook niet. 3 onbekende anderen, twintigers of zijn het dertigers? gaan wel.
Van alle Infinite adventures groupies gaan alleen Caro en ik ijsklimmen. De rest gaat ijswandelen of krijgen een rondleiding in de kopermijn. En nu Caro niet afdaalt in het gletsjeroog, hoef ik ook niet.
Maar zo werkt het niet. Ik ga wel. Over de rand van de afgrond laat ik me zakken. Mijn hart verzakt niet, daalt niet voor me uit en verdwijnt in binnenste van het gletsjeroog. Fysiek en mentaal gebundeld daal af. Ik begrijp de snelle switch in mijn gemoed niet, misschien is er magie in het spel. Ik ga tot een richel en dan kijk ik over mijn schouder het oog van de gletsjer in. 'Stop!' roep ik. En direct daarna: 'No! go!' Ik daal dieper het oog in. Word overweldigd door de diepte, de oneindige krachten... Stil en hangend aan het touw ben ik en haal adem. Kijken.
Dan omhoog op eigen kracht, de steile ijzige helling op, met klimijzers aan mijn voeten en pikhouwelen in mijn handen.
Het gevoel van een klipgeit.
Ik zie de kracht van de gletsjer. Door erorme druk van sneeuw en ijs baant de gletsjer zich een weg door het landschap. Niets ontziend. Vanaf een hoger liggende pad zie ik grote velden vol modder en puin. In puntige hopen liggen ze als een maanlandschap aan mijn voeten. Als ik erover loop blijkt het ijs te zijn, vermengt met modder. Onder deze ijzige modderlaag ligt een sneeuw en ijslaag, vertelt de kliminstructeur. Verderop veranderen de modderbulten in bergen wit en blauw ijs. Ze slepen de aarde onder zich mee. Het is een verschuiving door de tijd.
Ik heb het koud. We lopen en wachten. Wachten, het moeilijkste onderdeel van ijsklimmen. Wachten op de ijsvlakte. Op de zekering van de klimtouwen, de instructie, de andere klimmers. 10 minuten klimmen of dalen.
Het is koud.
Het is cool.
Zondag 24 juni 2018
Root Glacier
Mac Carthy
-
29 Juni 2018 - 08:05
Hilda:
Lieve zus,
Jij en iets niet durven ik dacht al dit klopt niet en idd wel gewoon gaan...
Hoor graag de verhalen over jouw avonturen en oh ja ik hoor niet veel klachten meer over de groep ;)
Liefs! -
29 Juni 2018 - 21:24
Akke Kuipers:
Tjaah zusje alles went zelfs een vent. Dus die groep is ook losgelopen.. -
29 Juni 2018 - 21:24
Akke Kuipers:
Vergat deze nog: -
29 Juni 2018 - 21:25
Akke Kuipers:
De smilies pakt tie weer niet... ;) -
10 Juli 2018 - 11:40
Mandy:
Gaaf en oneindigheid! Echt iets voor jou, gemiste kans voor de anderen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
