Zwemmen tussen gletsjerijs

We kamperen op een afgelegen plek: Base Camp Root Glacier (your adventures begin at the end of the road)
Het is basic kamperen. Geen entertainment, geen kampwinkel, geen douches, geen kraan. Alleen een kampeerterrein vol keien aan de uitloop van een gletsjer omringt door bergen. Mijn lotgenoten zeggen over de omgeving: 'wonderful en amazing'. Met moeite zoeken we een plek om de tent op te zetten. Het terrein is groot genoeg, maar een plekje zonder stenen of keien is nauwelijks te vinden. En verder wil Fran, mijn kamergenoot, een save plek, niet aan de rivier en niet aan het berenpad. Ik wil aan de rivier of aan het berenpad. De gulden middenweg is altijd wat aftands. Een inwisseling van belangen. Ik een beetje minder en zij een beetje anders. Niet volledig save en niet volledig de wow-factor.
Als Fran en ik uiteindelijk wat gevonden hebben en de tent overeind staat voel ik een steen. Op de plaats waar mijn slaapmat ligt. Ik kruip half onder de tent en probeer hem uit te graven. Het lukt niet. Fran biedt aan om de tent te verplaatsen. Laat maar, vannacht slaap ik wel op stenen. Moeilijk doen, daar houd ik (soms) niet van.

We kamperen hier aan het einde van een grindweg. Een rivier verspert de weg. Er is een loopbrug naar de overzijde. Daar begint een modderig pad. Door het bos leidt het pad naar Kennicot en het dorpje Mac Carthy. Plaatsen in the Middle of Nowhere. Mac Carthy ligt een kilometertje lopen vanaf het kamp, maar halverwege wordt de weg versperd door een overstromende rivier. Je kunt erlangs via stapstenen die onder het water liggen. Een aanplakbiljet beveelt rubberlaarzen aan. Blote voeten kan ook. Of proberen mee te liften als er een auto of een quad langskomt. Na de oversteek blijft het pad modderig en glibberig. Het leidt naar een paar verspreid staande houten huizen, een shop met berenspray en hondenvoer. Centraal de Saloon met een band op zaterdagavond.

Vlakbij ons kamp is een meer met smeltwater van de gletsjer. Er drijven brokken gletsjerijs. Het is de enige mogelijkheid om te baden, zegt Nathalie. Het water is koud. 2 tot 3 graden. Er is niet veel belangstelling voor zo'n bad. Mij lokt het en ik krijg Juan mee! Het wordt een gebeurtenis. Terwijl Juan en ik het water ingaan staat de groep op de oever toe te kijken en foto's te maken. Ik denk aan de iceman. Ook hij had vaak veel bekijks. Ik geef een kleine demonstratie ademhalen. Als je jezelf te waterlaat, haal dan niet hoog en piepend adem. Alsof je in stres bent. Maar adem uit. Diep en relaxt...... Ik doe mijn armen zijwaarts, adem uit en daal rustig af in het ijzige water. Het is koud. Het water in het bad ijsblokjes tijdens de icemantraining was ook loeikoud. Maar hier en nu zwem ik naar een ijsblok. Ik til het blok boven mijn hoofd. Juan splast onder water. Hij schreeuwt. Ik zwem relaxt terug. We gaan eruit. Het is genoeg geweest, zeg ik. Maar even later wil ik nog es. Het lijkt op verslaving. Juan gaat ook weer. Het badritueel past bij avontuurlijk en basic kamperen. We lopen blootsvoets terug naar het kamp. Geen douche. Ik droog me af en kleed me aan. Ik ben koud geworden.

Maandag 25 juni 2018
Base Camp Root Glacier
Mac Carthy