De geur van poep en tandpasta
Blijf op de hoogte en volg akke
25 September 2018 | Frankrijk, Aire-sur-l'Adour
Naast de kamer waar ik een stapelbed heb is de badkamer. Niemand wil in die kamer slapen want alle pelgrims moeten er door om in het toilet te komen. Ze denken dat je door het geloop niet kan slapen. Ik durf het wel aan.
'S Avonds doe ik mijn oordoppen in en slaapmasker op en wacht tot de slaap komt. Ik voel mijn botten. Draai wat op het witte vlies die om het matras zit vanwege mogelijke bedmijten. 's Morgens ligt dat ding altijd ergens aan mijn voeten. Ik woel teveel.
In het stapelbed naast mij ligt een Mexicaans stel. Hij snurkt als een dolle. Het geluid dringt door het oranje schuimrubber van de oordoppen mijn gehoorgang binnen. Het leidt enorm af. Ik kan er niet van slapen. Ik visualiseer de poriën van de oordoppen, ze remmen het geluid, vangen het op en absorberen de restanten. Maar als het geluid hard is dringt het met kracht door de poriën heen, de gehoorgang binnen.
En dat gebeurt.
De langslopende toiletbezoekers hoor ik niet, de snurker hoor ik. Hij doet erg zijn best
In de loop van de nachtelijke uurtjes val ik toch in slaap om wakker te worden van een knal. Een deur slaat dicht. Het toilet wordt bezocht.
's Avonds zei ik nog tegen de pelgrims: 'wij hebben een privé badkamer, jullie kunnen in de keuken je tanden poetsen en pissen doe je maar buiten.'
Maar niet ieder heeft dat blijkbaar goed begrepen. Dus lopen ze langs en soms knallen de deuren. Als je slaperig bent is de controle anders.
Bij het krieken van de morgen is er altijd een handvol pelgrims die de dag plukt voor de ochtend gloort. Er wordt dan gepoept en de tanden worden geschrobd. De geur dringt door het dunne wandje mijn ruimte binnen. Het is een akelig mengseltje van poep en tandpasta. Mijn neus en reukcentrale kunnen er niet zo goed tegen. Ik ga dan ook maar uit bed en stort me op een magere stok. Beter kan ik het niet noemen. Het brood is zo dik als de duim van Charles, een dikke pelgrim. Het eten is hier voer. Omdat ik geen vlees eet kreeg ik gisteravond dikke witte bonen met 3 dunne schijfjes zachte wortel in een glibberige saus. Het lijkt op blikvoer uit dezelfde fabriek waar ook honden en kattenvoer ingeblikt worden. De volgende x zeg ik dat ik dat ik naast 'geen vlees' ook 'geen blikvoer' eet.
Sommige gites zijn echt om over naar huis te schrijven
Maandag 24 september 2018
Van Pimbo naar Pomps
'S Avonds doe ik mijn oordoppen in en slaapmasker op en wacht tot de slaap komt. Ik voel mijn botten. Draai wat op het witte vlies die om het matras zit vanwege mogelijke bedmijten. 's Morgens ligt dat ding altijd ergens aan mijn voeten. Ik woel teveel.
In het stapelbed naast mij ligt een Mexicaans stel. Hij snurkt als een dolle. Het geluid dringt door het oranje schuimrubber van de oordoppen mijn gehoorgang binnen. Het leidt enorm af. Ik kan er niet van slapen. Ik visualiseer de poriën van de oordoppen, ze remmen het geluid, vangen het op en absorberen de restanten. Maar als het geluid hard is dringt het met kracht door de poriën heen, de gehoorgang binnen.
En dat gebeurt.
De langslopende toiletbezoekers hoor ik niet, de snurker hoor ik. Hij doet erg zijn best
In de loop van de nachtelijke uurtjes val ik toch in slaap om wakker te worden van een knal. Een deur slaat dicht. Het toilet wordt bezocht.
's Avonds zei ik nog tegen de pelgrims: 'wij hebben een privé badkamer, jullie kunnen in de keuken je tanden poetsen en pissen doe je maar buiten.'
Maar niet ieder heeft dat blijkbaar goed begrepen. Dus lopen ze langs en soms knallen de deuren. Als je slaperig bent is de controle anders.
Bij het krieken van de morgen is er altijd een handvol pelgrims die de dag plukt voor de ochtend gloort. Er wordt dan gepoept en de tanden worden geschrobd. De geur dringt door het dunne wandje mijn ruimte binnen. Het is een akelig mengseltje van poep en tandpasta. Mijn neus en reukcentrale kunnen er niet zo goed tegen. Ik ga dan ook maar uit bed en stort me op een magere stok. Beter kan ik het niet noemen. Het brood is zo dik als de duim van Charles, een dikke pelgrim. Het eten is hier voer. Omdat ik geen vlees eet kreeg ik gisteravond dikke witte bonen met 3 dunne schijfjes zachte wortel in een glibberige saus. Het lijkt op blikvoer uit dezelfde fabriek waar ook honden en kattenvoer ingeblikt worden. De volgende x zeg ik dat ik dat ik naast 'geen vlees' ook 'geen blikvoer' eet.
Sommige gites zijn echt om over naar huis te schrijven
Maandag 24 september 2018
Van Pimbo naar Pomps
-
25 September 2018 - 14:43
Hilda:
Lief zusje,
Bah, ik ruik het hier zowaar........
Bij jou kan veel maar zelfs dit gaat je te ver!
En dan dat eten.....brrrr...
Hoop dat je volgende gite oké is!
Knuf! -
25 September 2018 - 15:11
Akke Kuipers:
Gite Roodenboog in Sonov, da's andere koek -
25 September 2018 - 16:18
Mandy:
Lieve Akke,
Tja van dat blikvoer krijg je vast geen fijne poepgeur. Die tandpasta is dat tevens hard nodig voor de geur uit de mond :I
Hopelijk vervliegen alle vieze geurtjes als je buiten en in de frisse lucht bent. Was het inderdaad minder heet vandaag? Veel plezier bij Gite Roodenboog!
Liefs Mandy -
26 September 2018 - 07:34
Akke Kuipers:
Hahaha Mandy, wat een fijne analyse over die viezigheid. En gite Roodenboog ligt in Tsjechië. Volgend jaar heb ik er geboekt. Mijn zus beheert daar het zaakje
Xxx -
26 September 2018 - 10:07
Aart:
Nou Akke, die zelfde Mexicaan snurkte op mijn terugreis het dak eraf! Train coupé :)
Op naar de volgende!
Je blijft verrassen. -
26 September 2018 - 11:31
Akke Kuipers:
Aart: vanwege dat gesnurk is de Mexicaan op de trein naar huis gezet. Waarschijnlijk maakt hij een omweggetje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
