Vinales
Blijf op de hoogte en volg akke
27 Februari 2014 | Cuba, Havana
Er zijn twee villa's Pupy. Een blauwe en een roze. Ik heb de roze villa Pupy.
Van Maria. Ze plukte me temidden van de uitstappende toeristen op het plein uit de bus van Viazul. Ze is kort, vriendelijk en dik. Ze praat spaans. Ik niet, maar ik heb een woordenboek en zij heeft een buurman. Zo komen we waar we maar willen komen. Ontbijt en diner, prijzen en uitstapjes alles wordt duidelijk.
Maria heeft schommelstoelen op de veranda. Het hele dorp heeft veranda's en schommelstoelen. Het leven lijkt een beetje slow en familiar. Er lopen mensen in en uit. In het spaans zegt Maria iets over un mas grande familia. Ze bedoelt dat ik erbij hoor. Ook in en uit mag lopen en op de schommelstoelen mag zitten, waar ik maar wil. En als ik diep in de nacht thuiskom mag ik op het slaapkamerraam kloppen en dan doen ze open. No problema.
Midden in het dorp is voor de kerk een plein. Als ik daar even zit komt er een man bij me zitten die me versieren wil. In het spaans. Ik heb het even helemaal gehad met alle versierpogingen. en dat vertel ik hem . In onvervalst nederlands. Het lijkt of ik hem aanmoedig, hij legt zijn hand op zijn hart en praat allerlei onzinnige dingen over mi amore. Ik zeg dat ik niet aan amore doe, geen hart heb en als ik die wel had, dan zou die niet opengaan voor hem. Ik lig dubbel vanwege mijn eigen grappen. Het is zo simpel. De liefde leidt tot ongekende vreugde. Dat vertel ik hem allemaal en nog veel meer wat ik hier niet zal herhalen en dan ga ik.
Ik koop op de markt alvast een nummerbord. Dat is het begin van mijn cubaanse auto. Kan ik in Nederland geliefden vervoeren die het huwelijksbootje willen wagen. Een geel nummerbord. Wat een perspectief
Vinales is warm, rustig en stoffig. 's Middags is het hot. Tijd voor een siësta. Ik kom er nog niet aan toe, maar ooit neem ik het ervan. Misschien morgen of de volgende week. Bij Maria la Gorda, op het maagdelijke witte strand. Vooreerst probeer ik internet te vinden. Iedereen knikt als ik ernaar vraag. Dat geeft hoop. Ik moet in de rij voor een paar computers die het volk en de toeristen in Vinales moeten delen. Na een half uur kom ik erachter dat ik een tarjeta de navication nodig heb. Die moet ik halen bij een hokje aan de andere kant van de straat. Daar moet ik weer in de rij. Als ik aan de beurt ben werkt de computer niet en die is nodig om mij te registreren als gebruiker van internet. Eerder kan ik de tarjeta niet aanschaffen.
Ik besluit eerst even naar de bank te gaan. Daar is ook een rij en als ik aan de beurt ben gaat de bank dicht. Nog even naar de supermarkt voor een stukje zeep om mijn reetveters te wassen. De rij voor de supermercado staat tot aan de straat. Laat maar. Ik klop mijn wasdingen wel uit en keer ze. De bus, nog een regelpunt. Helaas vandaag doen ze dat niet, maar morgen is er een nieuwe kans. Een taxi is altijd mogelijk, maar die hoef ik niet. Paardrijden zit aan de aanbod kant. Dat ga ik morgen doen. Yes. De bergen in op zoek naar tabak en koffie, de caves, het medicinale water in het meer.
Maar eerst een biertje.
Cristal.
Typisch cubaans
-
27 Februari 2014 - 19:20
Frank:
Oef -
er ligt welhaast een warme deken over dit bericht. Ik zie traagheid, uitstel, dingen die niet naar behoren, of volgens plan gaan; niet jouw schuld hoor, in het begin spreek je al van 'slow'.
En je blijft er gelaten, cool onder. Ik denk dat de gemiddelde Hollander met toenemende irritatie te maken zou hebben... omdat het anders gaat dan hij thuis gewend is.
Je bent wél een 'man-magnet', Akkie... en dat je dubbel lag om je eigen grappen, kijk, als ik me dat voor de geest haal moet ik zelf dan ook weer lachen.
'Tarjeta de navigacion'... we leren hier altijd bij, als het ware.
Veel plezier bij het paardrijden en hou je haaks in de bergen.
Liefs, Frank in Nijmegen. -
27 Februari 2014 - 21:04
Janny:
Hoi Akke was blij weer wat van jou te horen naar je vorige verhaal dacht ik dit gaat nooit goed.
Maar ik geniet weer van je verhalen jij doet wat ik nooit zal durven maar kijk elke dag uit naar jou verhalen
Vind het net een spanned boek.
Pas goed op jezelf.
Groet Janny .(ook groetjes van Leon)
-
28 Februari 2014 - 12:36
Ellen:
Moi laiverd, mooi moment om te consuminderen? Een bijzonder bijzonder land met vast even bijzondere bewoners. Heerlijk om je verhalen te lezen en ben benieuwd naar de verhalen die je mee terug brengt -
28 Februari 2014 - 15:58
Akke Kuipers:
@frank: reizen brengt veel, o.a. relaxt en ontspannen reageren als het anders gaat
en al die mannen? ze komen mijn neus uit (haha)
inmiddels omzeil ik de cybertrajeta's ik heb mijn eigen hotspot gecreëerd
@ Janny: dankje! en groeten voor jou henk en leon
@ Ellen consuminderen hebben ze hier al ontdekt en of ik wil of niet ik ben genoodzaakt mee te doen. als ik terug ben doen we een biertje + -
28 Februari 2014 - 17:47
Ellen:
Strak plan .. En dan zonder lange rij ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley