Het verre oosten: de stad Khabarovsk

Ik slaap een nachtje in de trein. In mijn coupe slapen ook een moeder en een dochter. Ze spreken (bijna) geen engels. De dochter is een groot en stevig meisje, maar gedraagt zich als een druk, jong kind. De moeder is in modern zwart gekleed, een leren broek met ritsen op de knie. Ze zit onbewogen op de bank tegenover mij. Ook haar gezicht heeft geen mimiek. Als haar dochter op het bovenbed gaat slapen, zit ze strak voor zich te staren, de handen in de schoot.
Ik slaap een korte nacht. Opstaan om 6 uur.
Stantsihya (station) Khabarovsk. Eindpunt van deze trein.
Ik ga eruit voor een bezoekje aan de stad.

In de buurt van de rivier heb ik Hotel Intourist. Ik vind het een vreselijk lelijk hotel. Later lees ik dat het hotel stamt uit het bolsjewistische tijdperk. Het lijkt gemoderniseerd naar westerse maatstaven. Een uitgeklede van-der-Valk. Het mooiste aan het hotel is het uitzicht over de rivier. En verder is het luxe en modern met een ligbed en een ligbad ;)
Want dagen reizen met de trein is wel errug basic. Het plankje waar ik op sliep was smal. Het matrasje was dun. En het gezelschap had ik niet voor het kiezen. Dus nix te klagen over de luxe van een bolsjewistisch hotel. Er is ook wifi, alleen moeilijk te verbinden met mijn mobiel en iPad. Uiteindelijk komt de verbinding alleen in de lobby tot stand. De lobby: groots en ruimtelijk met een gemarmerde vloer en gemarmerde balies. Ook het personeel lijkt een overblijfsel uit het verleden. Degelijk, functioneel, niet al te behulpzaam en vooral zonder glimlachjes.

Ik ga ook hier maar es naar de rivier. De Amur die ook door Komsomolsk stroomde, stroomt hier ook. Hij is niet meer helemaal dichtgevroren. Ik zie de overzijde, maar lopen over het ijs gaat hier....helaas niet. Er sjouwen wel veel mensen langs de kant. Kinderen spelen in de sneeuw langs de rivier. Het is zondag. Ook hier een vrije dag voor veel mensen.
Dit deel van de rivier is vervuild door fabrieken, vooral door fabrieken van over de grens. China is de boosdoener. (volgens Sergey) En dat is gelijk de reden dat de rivier minder goed bevriest. (en ik niet over het ijs naar de overzijde kan lopen)

Ik sjouw wat door de city. Maak een praatje over mijn reis met een Sergey die souvenirs verkoopt ineen artistieke shop. Volgens hem zijn er steeds meer jongeren in Rusland die ook op reis gaan. Ze hebben meer geld dan jaren geleden toen een reis naar het buitenland nauwelijks mogelijk was. De jongeren en ook Sergey willen hun wereld een beetje groter maken. Hij is zelf in China geweest. En volgens hem ben ik nu niet meer in Siberië, dat ligt meer naar het westen. Ik ben inmiddels in het verre oosten beland. Komsomolsk, Khabarovsk en Vladivostok behoren tot 'The far east'.
Sergey spreekt goed engels en dat is toch een uitzondering. Ieder die engels spreekt zegt dat het tegenwoordig standaard op school onderwezen wordt. Maar of dat zoden aan de dijk zet? De moeder van de dochter, vannacht in de trein, zei dat haar dochter geen zin had om engels te leren. Moeder kende zelf een paar woorden, maar was niet spraakzaam.

Ik loop weer.
De kerken zijn hier getooid met gouden uien. Ook binnenin de kerken is het verguld. Zelfs de kaarsen zijn goudkleurig. Ik heb niet zoveel op met glitter en glamour als het spirituele zaken betreft. Het leidt me af. (trouwens, ik ben niet op zoek naar goud, maar meer naar aarde, nature en basic)
Een bezoekje aan een museum over oudheidkunde mislukt. Alleen in het Russisch. Ik pas.
Overal ligt nog sneeuw. Als het waterig wordt is het glad. Mensen lijken gewend aan sneeuw met ijs, water en gladheid. Ze lopen in een rustig tempo. Daar kan ik wat van leren.
De winkelstraat is breed. De huizen lijken op de huizen in Komsomolsk. Met kleuren en ornamenten
Alleen mijn hotel... elf verdiepingen, recht toe recht aan, grijs, saai, maar verschrikkelijk! functioneel.
Een degelijk bolsjewistisch overblijfsel..


Zondag 26 maart 2017