Tegenwind
Blijf op de hoogte en volg akke
20 September 2017 | Frankrijk, Saint-Vérain
Het waait hard.
Het is koud. Tussen de 3 en de 8 graden
Ik heb een paar kleren mee, want lichtgewicht is belangrijk. Mijn heup doet soms zeer. En hoe zwaarder de last op mijn rug, hoe meer last ik krijg van mijn heup.
Vandaag heb ik alles aan wat ik bij me heb. Een hemd, een t-shirt met korte mouw en 2 met lange mouw. Mijn gele jas tegen wind en regen (het waait er gewoon doorheen en als het een tijdje regent gaat het water er ook doorheen) een panty en een korte broek. In mijn rugzak zitten alleen nog een paar sokken en reetveters. (en shampootjes en pillen) Ik heb een handdoek om mijn hoofd gewikkeld als muts en een andere handdoek draag ik als sjaal. Gister vond ik in de berm een handschoen. Vandaag draag ik hem. Afwisselend links en rechts. Een warme blauwe fleecehandschoen, maar ook daar gaat de wind doorheen.
De weg buigt af, het veld wordt weids en open. Het doet me denken aan Schotland.
En nu heb ik tegenwind.
Ik denk aan het spel 'Stap Op'. Het is een kaartspel waarbij je in je warme huis op de bank langs bos, hei, plassen of zee fietst. Met wind mee of wind tegen.
Pauzes zijn goed om mijn geraamte weer wat te laten herstellen.
Maar op de route zijn geen cafe's of andere plekken waar het een beetje warm of comfortabel is.
Buiten is het koud en dus is het doorlopen geblazen.
Ik loop door het landschap van Aubrac. Volgens de Rother Wanderfurher: 'Aubrac is het zuidelijkste vulkaangebied van het centraal massief. Hier is de landelijke idylle nog perfect: groene weiden, gelukkige koeien (!) kleine meren, murmelende kreken en veel stenen. In het Aubrac massief staan overal oude stenen huisjes waar herders een schuilplaats vonden tegen de wind.'
Ik loop door dat landschap, het is idyllisch en onder gelukkige omstandigheden echt gelukkig te noemen ;) Maar de wind en de kou zitten tegen. De schuilplaatsen zijn koud en oncomfortabel.
Ik loop dus door. En vraag me af of deze tocht wel een goed idee is. Hoe langer ik loop hoe meer last ik krijg van mijn heup. Ook daar krijgt de tegenwind vat op (figuurlijk opgevat)
Overmoedig besloot ik om wat langere afstanden te lopen. Vandaag 22 km. (terwijl ik me had voorgenomen: niet langer dan 20 kilometer, pelgrim!)
Gisteravond zat ik Gite de Lasbros met 4 ouwe Duitsers. Ze kenden geen Frans en de vrouw van de gite kende geen Duits. Ik werd ingeschakeld als tolk. Dat krikte mijn zelfvertrouwen op taalgebied. Ik voelde me een taalwonder. Maar de ouwe Duitsers vertelden dat ze de volgende dag 28 km zouden lopen en ze wilden van mij weten hoe ver ik liep. Ik zag in hun ogen dat ze naast taalwonderen ook loopwonderen van mij verwachten.
Die vraag inclusief verwachting krijg ik vaker voor de kiezen.
Goed hierbij: ik loop korte afstanden want mijn lijf is een beetje krakkemikkig.
En eerlijk gezegd het bomt me nix wat je daarvan vindt (nou ja)
(en soms wil ik zelf gewoon ook wel es weer 34 kilometer lopen)
Dus zing ik als ik door de velden loop een magische transformer:
'tel uw zegeningen een voor een...
tel ze alle en vergeet er geen...'
En zo worstel ik me door de tegenwind en beland bij alle voorspoed op mijn pad
Woensdag 20 september 2017
Het is koud. Tussen de 3 en de 8 graden
Ik heb een paar kleren mee, want lichtgewicht is belangrijk. Mijn heup doet soms zeer. En hoe zwaarder de last op mijn rug, hoe meer last ik krijg van mijn heup.
Vandaag heb ik alles aan wat ik bij me heb. Een hemd, een t-shirt met korte mouw en 2 met lange mouw. Mijn gele jas tegen wind en regen (het waait er gewoon doorheen en als het een tijdje regent gaat het water er ook doorheen) een panty en een korte broek. In mijn rugzak zitten alleen nog een paar sokken en reetveters. (en shampootjes en pillen) Ik heb een handdoek om mijn hoofd gewikkeld als muts en een andere handdoek draag ik als sjaal. Gister vond ik in de berm een handschoen. Vandaag draag ik hem. Afwisselend links en rechts. Een warme blauwe fleecehandschoen, maar ook daar gaat de wind doorheen.
De weg buigt af, het veld wordt weids en open. Het doet me denken aan Schotland.
En nu heb ik tegenwind.
Ik denk aan het spel 'Stap Op'. Het is een kaartspel waarbij je in je warme huis op de bank langs bos, hei, plassen of zee fietst. Met wind mee of wind tegen.
Pauzes zijn goed om mijn geraamte weer wat te laten herstellen.
Maar op de route zijn geen cafe's of andere plekken waar het een beetje warm of comfortabel is.
Buiten is het koud en dus is het doorlopen geblazen.
Ik loop door het landschap van Aubrac. Volgens de Rother Wanderfurher: 'Aubrac is het zuidelijkste vulkaangebied van het centraal massief. Hier is de landelijke idylle nog perfect: groene weiden, gelukkige koeien (!) kleine meren, murmelende kreken en veel stenen. In het Aubrac massief staan overal oude stenen huisjes waar herders een schuilplaats vonden tegen de wind.'
Ik loop door dat landschap, het is idyllisch en onder gelukkige omstandigheden echt gelukkig te noemen ;) Maar de wind en de kou zitten tegen. De schuilplaatsen zijn koud en oncomfortabel.
Ik loop dus door. En vraag me af of deze tocht wel een goed idee is. Hoe langer ik loop hoe meer last ik krijg van mijn heup. Ook daar krijgt de tegenwind vat op (figuurlijk opgevat)
Overmoedig besloot ik om wat langere afstanden te lopen. Vandaag 22 km. (terwijl ik me had voorgenomen: niet langer dan 20 kilometer, pelgrim!)
Gisteravond zat ik Gite de Lasbros met 4 ouwe Duitsers. Ze kenden geen Frans en de vrouw van de gite kende geen Duits. Ik werd ingeschakeld als tolk. Dat krikte mijn zelfvertrouwen op taalgebied. Ik voelde me een taalwonder. Maar de ouwe Duitsers vertelden dat ze de volgende dag 28 km zouden lopen en ze wilden van mij weten hoe ver ik liep. Ik zag in hun ogen dat ze naast taalwonderen ook loopwonderen van mij verwachten.
Die vraag inclusief verwachting krijg ik vaker voor de kiezen.
Goed hierbij: ik loop korte afstanden want mijn lijf is een beetje krakkemikkig.
En eerlijk gezegd het bomt me nix wat je daarvan vindt (nou ja)
(en soms wil ik zelf gewoon ook wel es weer 34 kilometer lopen)
Dus zing ik als ik door de velden loop een magische transformer:
'tel uw zegeningen een voor een...
tel ze alle en vergeet er geen...'
En zo worstel ik me door de tegenwind en beland bij alle voorspoed op mijn pad
Woensdag 20 september 2017
-
20 September 2017 - 21:12
Ellen:
Hi lieve Akke,
Regenwind dus .. en een dapper lijf met wat gebruikssporen. Ik vind je stoer! Moest ineens denken aan een moment tijdens de NLP training (2010-11?) jouw eerste (gedachten)stappen richting Camino 1. "Ook een tocht van 800 km begint met de eerste stap". Eigenlijk is het geheel onbelangrijk hoeveel km je per dag loopt. Het gaat toch om de weg, jouw pad .. Gun je lijf wat hersteltijd dan kom je verder.
De wolken trekken verder, de wind gaat liggen en het zonnetje is onderweg. Net als jij ;-)
Buen Camino
xxx
-
21 September 2017 - 09:17
Hans Van S.:
Ha Akke,
Blijf tellen en dan kom je er we,l maar denk er aan, wij willen je graag heel terug zien en doe niet alsof je een marathon moet winnen. Volgens mij wordt het tijd voor een luxe kamer met bad....
Ik wil je natuurlijk ook niet ontmoedigen dus gewoon doen wat je zelf denkt te moeten doen. Wij doen het bidden en jij het werk!
Vaya con Dios, Hans -
21 September 2017 - 09:47
Mandy:
Ha Akke!
Iedereen die jouw kent vindt je wel een loopwonder, daar ben ik van overtuigd :). Er is altijd iemand te vinden die nog wel een groter loopwonder is, maar als je je daaraan meet doe je jezelf tekort. En degene die zijn lichaam kent en daarnaar luistert is het meest dapper in mijn ogen.
Ga je Elsbeth en Mark nog treffen op de reis? Ik wens je weer een mooi wandeling toe vandaag, met weinig last, weinig wint en veel genieten.
Liefs Mandy -
21 September 2017 - 15:45
Elsbeth Mark:
Ik denk dat ik hier in Lloret maar een heel toeristische I ❤️ Lloret muts ga scoren, kan je daarmee de rest van je route lopen Haha. Tot morgen lieve mams!! -
21 September 2017 - 16:33
Akke Kuipers:
Lieve Ellen bedankt voor die mooie herrineringen.!! XXX
Hans! Wat een heerlijkheid zal dat zijn: een luxe kamer met bad! Ik ga ervoor (ooit gaat dat lukken) XXX
Lieve Mandy door jou voel ik me weer een loopwonder! Opgekrikt en wel. En morgen zie ik...
Elsbeth en Mark!!! En laat die vreselijke muts graag Bij de toerist . Ik verdraag de kou wel :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
