Miracles
Blijf op de hoogte en volg akke
21 September 2017 | Frankrijk, Saint-Vérain
Een voordeeltje van het weer van de afgelopen dagen was de afwezigheid van zon. Ik mocht geen zon op de huid, zei de dokter. Want de tekenbeet die ik op het nippertje serieus nam, leidde tot een antibioticakuur. En die kuur deed iets met mijn ontvankelijkheid voor zon. 'Factor 50 meenemen,' zei de dokter, 'en niet vergeten in te smeren.'
Nu de kuur ten einde is en uit mijn bloed verdwenen, komt de zon om de hoek kijken. Naadloos.
Vandaag zon! En de pelgrims zeggen: de komende 3 weken zon! Als ik dat zelf snel even check op weeronline, kom ik die info ook tegen.
Er komt een quad aangescheurt. Recht op mij af. Hij stopt voor me. Het is de man van de gite die ik 5 minuten geleden verliet. Hij heeft iets in zijn hand: mijn ketting met kruisje. Het lag op de dorpel van zijn huis en nu brengt hij hem na. Ik miste hem nog niet. Wat ben ik daar blij mee! Kiss!
Ik vertel een medepelgrim over het in de haast nagebrachte kruisje. Ik vertel hem ook over het jacobsschelpje wat nog thuis ligt, en over het schelpje wat ik kreeg in de kathedraal van Puy. 'Miracles', zegt de man. 'Dat is de bescherming van St Jacques.'
We praten wat over pelgrimsreizen, ik vertel dat ik nu kortere afstanden loop, artrose en dat ik (heel erg) hoop dat het lukt. 'Misschien', zegt hij, 'helpt st Jacques naast kruisjes en schelpjes en andere symbolische dingen ook wel met het lopen van de tocht'. 'Miracles,' zegt hij, 'dat is zijn specialiteit'.
Ik loop een stuk. Pauzeer in een dorpje bij een schuilhut voor pelgrims. Er staan thermosflessen koffie. En dat is een verrassing. Ik verwachte geen koffie op de route van vandaag. Ik ga erbij in het gras zitten naast Camilla en Nicolas. Ik praat gewoon Nederlands met Camilla, ze verstaat me best. Ze is hond en dan gaat het makkelijker. Nicolas kent alleen Frans en hoort bij de groep Secours Catholique Caritas France, die ik vorige week ontmoette. De groep is naar huis, maar Nicolas loopt door. Hij doet me denken aan een zwerver, een landloper, een nomade. Hij loopt altijd alleen. Houdt zich een beetje afzijdig. Maakt graag een kort praatje en gaat dan weer verder. Hij slaapt in een tent die hij op de rug draagt. Ik deed een poging om zijn rugzak te tillen, maar kreeg hem bijna niet van de grond. '42 kilo,' zegt Nicolas. Hij loopt er gebogen van. Zelf denk ik dat Nicolas maar een beetje zwaarder is dan zijn rugzak. Hij pauzeert ook vaak. Ik kom hem overal tegen en dan rookt hij een shagje. Zijn lange zwarte krullen hangen op zijn schouders.
Ik drink koffie met hem, neem een slok.. er zit een beest in... hij spartelt in mijn mond. Ik spuug hem uit. Help het is een wesp! ....en ik ben niet geprikt.....
Nicolas kijkt naar de wesp, hij gebaart een grote bult. Ik schud mijn hoofd.
Miracles.
Ik loop. De zon schijnt. Ik trek steeds meer kleren uit en hang ze aan mijn rugzak.
Ik praat met pelgrims onderweg.
Eet meegenomen brood met Franse kaas uit de streek.
Ik kan overal op mooie plekjes gaan zitten. De kou is verdwenen.
Op een steen aan de kant van een snelstromend watertje rust ik uit.
Elke dag is anders. Gister tegenwind. Vandaag zon.
'De wolken vertrekken, de wind gaat liggen, het zonnetje is onderweg', schreef Ellen.
Donderdag 21 september 2017
St. Come-d'Olt
Nu de kuur ten einde is en uit mijn bloed verdwenen, komt de zon om de hoek kijken. Naadloos.
Vandaag zon! En de pelgrims zeggen: de komende 3 weken zon! Als ik dat zelf snel even check op weeronline, kom ik die info ook tegen.
Er komt een quad aangescheurt. Recht op mij af. Hij stopt voor me. Het is de man van de gite die ik 5 minuten geleden verliet. Hij heeft iets in zijn hand: mijn ketting met kruisje. Het lag op de dorpel van zijn huis en nu brengt hij hem na. Ik miste hem nog niet. Wat ben ik daar blij mee! Kiss!
Ik vertel een medepelgrim over het in de haast nagebrachte kruisje. Ik vertel hem ook over het jacobsschelpje wat nog thuis ligt, en over het schelpje wat ik kreeg in de kathedraal van Puy. 'Miracles', zegt de man. 'Dat is de bescherming van St Jacques.'
We praten wat over pelgrimsreizen, ik vertel dat ik nu kortere afstanden loop, artrose en dat ik (heel erg) hoop dat het lukt. 'Misschien', zegt hij, 'helpt st Jacques naast kruisjes en schelpjes en andere symbolische dingen ook wel met het lopen van de tocht'. 'Miracles,' zegt hij, 'dat is zijn specialiteit'.
Ik loop een stuk. Pauzeer in een dorpje bij een schuilhut voor pelgrims. Er staan thermosflessen koffie. En dat is een verrassing. Ik verwachte geen koffie op de route van vandaag. Ik ga erbij in het gras zitten naast Camilla en Nicolas. Ik praat gewoon Nederlands met Camilla, ze verstaat me best. Ze is hond en dan gaat het makkelijker. Nicolas kent alleen Frans en hoort bij de groep Secours Catholique Caritas France, die ik vorige week ontmoette. De groep is naar huis, maar Nicolas loopt door. Hij doet me denken aan een zwerver, een landloper, een nomade. Hij loopt altijd alleen. Houdt zich een beetje afzijdig. Maakt graag een kort praatje en gaat dan weer verder. Hij slaapt in een tent die hij op de rug draagt. Ik deed een poging om zijn rugzak te tillen, maar kreeg hem bijna niet van de grond. '42 kilo,' zegt Nicolas. Hij loopt er gebogen van. Zelf denk ik dat Nicolas maar een beetje zwaarder is dan zijn rugzak. Hij pauzeert ook vaak. Ik kom hem overal tegen en dan rookt hij een shagje. Zijn lange zwarte krullen hangen op zijn schouders.
Ik drink koffie met hem, neem een slok.. er zit een beest in... hij spartelt in mijn mond. Ik spuug hem uit. Help het is een wesp! ....en ik ben niet geprikt.....
Nicolas kijkt naar de wesp, hij gebaart een grote bult. Ik schud mijn hoofd.
Miracles.
Ik loop. De zon schijnt. Ik trek steeds meer kleren uit en hang ze aan mijn rugzak.
Ik praat met pelgrims onderweg.
Eet meegenomen brood met Franse kaas uit de streek.
Ik kan overal op mooie plekjes gaan zitten. De kou is verdwenen.
Op een steen aan de kant van een snelstromend watertje rust ik uit.
Elke dag is anders. Gister tegenwind. Vandaag zon.
'De wolken vertrekken, de wind gaat liggen, het zonnetje is onderweg', schreef Ellen.
Donderdag 21 september 2017
St. Come-d'Olt
-
21 September 2017 - 19:16
Grietje:
Hallo dappere dodo, had een paar dagen niet op mijn laptop gekeken Door rondscharrelen monteurs in huis en de boel weer op orde brengen , we zitten nou lekker warm in huis zonder hout slepen, als je nog eens een pelgrimsocht hier in amerika ziet zitten mag je bij mij lekker warm zitten en nemen dan een lekker glaasje er bij . Zo kon ik dus aardig wat verhaaltjes van jou in 1 keer lezen.en heb daar weer aardig van genoten.
Toch maar een beetje zuinig zijn op jou lijf, We willen nog een keer vaker van je genieten hoor. Maar blijf lekker doen waar jij zin in hebt ( doe je toch wel , en gelijk heb je) wij blijven uitkijken naar je volgende avontuur, liefs ons. -
21 September 2017 - 20:32
Sybren:
Hallo Akke, Wat schrijf je weer heerlijk en beeldend, en zo mooi hoe je het gewoon laat gebeuren wat er op dat moment gebeurt. Ik voel me er zo ook een klein beetje bij.... Heb je al ontdekkend al wat antwoorden gevonden wat je nu op pad heeft gebracht?
Sybren -
22 September 2017 - 12:07
Mandy:
Ha Akke,
Wel erg lief en bijzonder dat je kettinkje zo werd teruggebracht. Verder klinkt het ook als een goede dag. Fijn als dat zo voortgezet wordt :D Veel plezier met Elsbeth en Mark :D
liefs Mandy -
24 September 2017 - 08:35
Akke Kuipers:
@grietje een pelgrimsreis naar Amerika! das in ieder geval niet naast de deur...toch maar es doen...
@Sybren dankje! en die ontdekkingen? soms een woord...een beeld..een zin..
@mandy leuk dat je zo reageert iedere x. en elsbeth en mark zitten in het volgende verhaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
