Opkicker
Blijf op de hoogte en volg akke
08 Oktober 2017 | Frankrijk, Saint-Vérain
De zon schijnt, het is een beetje koud, maar ik heb de handschoenen van Elsbeth en een muts die ik kocht in Aumont-Aubrac. De route gaat langs smalle weggetjes en zandpaadjes. Omhoog en omlaag, maar steil of heftig is het vandaag niet. Het uitzicht is weids en mooi. Eigenlijk zit alles mee.
Maar ik ben moe. Ik werd vanmorgen wakker door de wekker. Het was 8 uur. Ik had 10 uur geslapen en zou nog langer kunnen slapen, maar ik om 9 uur moet ik de gite uit. Opschieten dus.
Ik loop met lood in mijn lijf. Koffie zou opkicken, maar dat gaat niet gebeuren. Vandaag geen cafe's op de route en als ze er wel zouden zijn, zouden ze gesloten zijn (zelfs in mijn geest zit lood) Het seizoen loopt ten einde. Gister kreeg ik na veel moeite een slaapplek voor vandaag.
Zo ben ik een uurtje aan het sjokken en na een duistere bocht loop ik zo tegen een koffiepot aan.
De pot staat op een tafel onder een notenboom die weer voor een boerenschuur staat. Ik gil van enthousiasme. Over een plastic tuintafel ligt een rood met wit geblokt zeiltje en daarop staan 2 thermoskannen, waarvan 1 met koffie. Er staat een schaal met noten naast.
Het is een zelfbedieningstafeltje. In de boerenschuur staan stoelen, maar omdat de zon zo aangenaam de aarde verwarmt trek ik een stoel uit de schuur, schenkt een plastic bekertje vol koffie en ga in de warmte van de zon zitten. Ik neem een slok en went mijn gelaat naar de zon. Langzaam trekt het lood uit mijn hoofd. Ik glimlach tegen de zon en alles wat zich daarboven bevindt. Ik neem er een paar noten bij. Nuts like brains, volgens David. Walnoten dus. Ik sla ze met een steen op de kop en dan komen de brains tevoorschijn. Wat is het toch lekker.
Als extra surprise krijg ik op dat moment een liedje doorgestuurd van Ilse: 'deze is voor jou'. Ik luister en wis een traan weg.
Ik denk terug aan het applaus van Jeanne 'd Arc gister in de kapel bij Montredon. Ik zong zoals gewoonlijk mijn kerken en kapellenlied 'geest van hierboven, leer mij geloven, hopen, liefhebben door uw kracht'. Er waren veel heiligen verzameld in de kapel. Fransiscus van Assisi was er, een onbekende engel die met zijn voet op een draak stond, natuurlijk was Jezus er, zowel als kindeke, volwassen man en gekruisigde. En Maria, die ontbreek nooit. Zelfs Sinterklaas stond op een sokkel toe te kijken.
En toen begon Jeanne 'd Arc te klappen en daarna klapten al die heiligen en ze bogen omdat ik daar zong. Als waardering voor dat lied en dat ik daar zong. Het ontroerde me..
Al die positieve dingen komen zo tijdens die koffiebreak langs.
En als ik een tijdje later weer loop merk ik dat het lood niet alleen uit mijn geest is maar ook uit mijn lijf. Vrolijk en veerkrachtig vervolg ik de weg.
Ik denk zelfs niet eens aan hoe ontzettend afhankelijk ik was van die koffie ;).
Neeh.. ik waardeer al die toevalligheden die mij hier en nu toevallen.
Moissac
Zondag 8 oktober 2017
Maar ik ben moe. Ik werd vanmorgen wakker door de wekker. Het was 8 uur. Ik had 10 uur geslapen en zou nog langer kunnen slapen, maar ik om 9 uur moet ik de gite uit. Opschieten dus.
Ik loop met lood in mijn lijf. Koffie zou opkicken, maar dat gaat niet gebeuren. Vandaag geen cafe's op de route en als ze er wel zouden zijn, zouden ze gesloten zijn (zelfs in mijn geest zit lood) Het seizoen loopt ten einde. Gister kreeg ik na veel moeite een slaapplek voor vandaag.
Zo ben ik een uurtje aan het sjokken en na een duistere bocht loop ik zo tegen een koffiepot aan.
De pot staat op een tafel onder een notenboom die weer voor een boerenschuur staat. Ik gil van enthousiasme. Over een plastic tuintafel ligt een rood met wit geblokt zeiltje en daarop staan 2 thermoskannen, waarvan 1 met koffie. Er staat een schaal met noten naast.
Het is een zelfbedieningstafeltje. In de boerenschuur staan stoelen, maar omdat de zon zo aangenaam de aarde verwarmt trek ik een stoel uit de schuur, schenkt een plastic bekertje vol koffie en ga in de warmte van de zon zitten. Ik neem een slok en went mijn gelaat naar de zon. Langzaam trekt het lood uit mijn hoofd. Ik glimlach tegen de zon en alles wat zich daarboven bevindt. Ik neem er een paar noten bij. Nuts like brains, volgens David. Walnoten dus. Ik sla ze met een steen op de kop en dan komen de brains tevoorschijn. Wat is het toch lekker.
Als extra surprise krijg ik op dat moment een liedje doorgestuurd van Ilse: 'deze is voor jou'. Ik luister en wis een traan weg.
Ik denk terug aan het applaus van Jeanne 'd Arc gister in de kapel bij Montredon. Ik zong zoals gewoonlijk mijn kerken en kapellenlied 'geest van hierboven, leer mij geloven, hopen, liefhebben door uw kracht'. Er waren veel heiligen verzameld in de kapel. Fransiscus van Assisi was er, een onbekende engel die met zijn voet op een draak stond, natuurlijk was Jezus er, zowel als kindeke, volwassen man en gekruisigde. En Maria, die ontbreek nooit. Zelfs Sinterklaas stond op een sokkel toe te kijken.
En toen begon Jeanne 'd Arc te klappen en daarna klapten al die heiligen en ze bogen omdat ik daar zong. Als waardering voor dat lied en dat ik daar zong. Het ontroerde me..
Al die positieve dingen komen zo tijdens die koffiebreak langs.
En als ik een tijdje later weer loop merk ik dat het lood niet alleen uit mijn geest is maar ook uit mijn lijf. Vrolijk en veerkrachtig vervolg ik de weg.
Ik denk zelfs niet eens aan hoe ontzettend afhankelijk ik was van die koffie ;).
Neeh.. ik waardeer al die toevalligheden die mij hier en nu toevallen.
Moissac
Zondag 8 oktober 2017
-
08 Oktober 2017 - 22:19
Judy:
Lieve Akke,
Ik denk dat zelfs de geest van hierboven klapt voor jou...
Ik doe het ook. Chapeau!
Judy xxx -
09 Oktober 2017 - 09:26
Grietje :
Wat een wondermiddel is koffie toch,gelukkig kwam je een pot tegen waarmee het lood verdween.
Heb je nog een paar dagen over van je vakantie als je thuiskomt ? Want jou hoofd is wel lekker opgefrist maar jou lijf heeft denk nog wel een paar dagen nodig lijkt mij .
Akke geniet nog maar lekker het is je gegund liefs ons.
-
09 Oktober 2017 - 11:43
Elsbeth :
Zet hem op mammie, nog maar een klein stukje en dan kom je weer naar huis. Hopelijk kan je je daar ook op verheugen. -
09 Oktober 2017 - 13:49
Akke Kuipers:
Dankje lieve judy dankje dankje xxx
grietje: ik heb het erg naar mn zin. het duurt gelukkig nog voor ik terug moet xxx
lieve bloem.....naar huis das een heel ander verhaal. zie je graag weer xxx -
09 Oktober 2017 - 16:32
Mandy:
Hee Akke,
Wat een fijne verrassing onderweg. Wij zetten ook alvast een lekker kopje koffie voor je klaar. Ik wens je weinig lood en veel veerkracht toe.
Liefs Mandy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
