Slaapplekken en kikkerpoelen
Blijf op de hoogte en volg akke
22 Mei 2020 | Nederland, Lochem
Vandaag loop ik langs de Berkel. Eindelijk een padje, geen geplaveide wegen, maar een spoor door een strook gras langs het riviertje. Soms is het pad uitgesleten tot een zandspoor, maar nooit gaat het over in asfalt. Ik word er blij van. Het is een prachtige zonnige dag. Ik ben gewaarschuwd voor de warmte. 27 graden, de eerste zomerse dag van het jaar. Ik draag een shirt met lange mouwen, want ik ben rood geworden door de zon van de afgelopen dagen. Een shirt met lange mouwen is warm op een warme dag en daarom koel ik me af in de Berkel, naakt op een besloten plekje. Het is vandaag een mooie en vrije dag, het is Hemelvaartsdag. Overal lopen, zijn, zitten en fietsen mensen. Ik word steeds heter en besluit ik met kleren en al de Berkel in te gaan. Normaal doe ik dat bloot, geen zwemkleren, want teveel gewicht, nu doe ik dat gekleed als een halve moslima. Ik dobber een tijdje tussen de waterlelies en als ik even later nat en druipend verder loop word ik koel ;)
Ik denk terug aan de verschillende slaapplekken. De pipowagens heb ik al genoemd, in Deventer had ik een zolderkamertje met een bed onder het schuine dak, ik stootte er hard mijn hoofd, kreeg 's morgens een zacht en druipend ei bij het ontbijt. Net toen ik dat ei door de gootsteen wilde spoelen kwam de gastvrouw binnen en vroeg: 'gaat het goed?' Ik mompelde wat over zachtgekookte eieren en dat ik die niet lust. 'Tjaah', zei de gastvrouw en ging tegenover me zitten kijken hoe het verder ging met mijn ontbijt. Haar ogen prikten en raakten mijn ongemak.
In Zuthen ontving Marianne me in haar volkstuin, we dronken er thee en vertelden elkaar over groenten en kruiden. 'De oude knarren gebruiken nog gif bij het tuinieren', vertelde ze. 'Ze gebruiken lawaaiige elektrische pompen om water te putten.' Die dingen mogen niet. Het beleid is van deze tijd, de oude knarren komen uit een andere tijd, maar de volkstuincommissie staat machteloos. Ze vertelde over haar pleegkinderen, het schrijven van een boek over de Armeense genocide, over C.S Lewis. We praatten eindeloos, ze kookte pompoensoep van pompoenen uit de volkstuin en stamppot van zelfverbouwde raapsteeltjes en aardappels. Ik leerde hoe je harde roomboter met een kaasschaaf snijdt en dat mensen verschillend zijn.
Vannacht slaap ik naast een kikkerpoel. De kikkers kwaken 'kus me, kus me'. Ik zeg: 'rustig aan ik wil slapen.' Daarop roepen ze met vernieuwde kracht: 'kus me, kus me'. Ik roep terug: 'hou je bek!'. Dan schreeuwen ze: 'kus me, kus me' en ik schreeuw: bek houden'.
Het helpt niet. Ik dreig met schieten: 'als jullie je bek niet houden schiet ik iedereen lek!' Dat deed Antoine, mijn pelgrimsmaatje van vorig jaar altijd om de situatie naar zijn hand te zetten. Bij hem werkte dat goed. Bij mij werkt het averechts. In koor zetten de kikkers aan: 'kus me kus me kus me kus me kus me kus kus kus kusssszzz...'
Als ik uiteindelijk in slaap val droom ik dat er een kikker voor me zit, hij kijkt me lang en diep in de ogen. Ik steek mijn hand uit, de kikker springt erop. We kussen elkaar... en dan: -poef- in een flits verandert de kikker in een knappe prins.
Als ik 's morgens wakker wordt is het stil. Aan de rand van de poel, op een steen zit een grote glanzende groene kikker. Hij kijkt me aan.
Lochem
Vrijdag 22 mei 2020
Ik denk terug aan de verschillende slaapplekken. De pipowagens heb ik al genoemd, in Deventer had ik een zolderkamertje met een bed onder het schuine dak, ik stootte er hard mijn hoofd, kreeg 's morgens een zacht en druipend ei bij het ontbijt. Net toen ik dat ei door de gootsteen wilde spoelen kwam de gastvrouw binnen en vroeg: 'gaat het goed?' Ik mompelde wat over zachtgekookte eieren en dat ik die niet lust. 'Tjaah', zei de gastvrouw en ging tegenover me zitten kijken hoe het verder ging met mijn ontbijt. Haar ogen prikten en raakten mijn ongemak.
In Zuthen ontving Marianne me in haar volkstuin, we dronken er thee en vertelden elkaar over groenten en kruiden. 'De oude knarren gebruiken nog gif bij het tuinieren', vertelde ze. 'Ze gebruiken lawaaiige elektrische pompen om water te putten.' Die dingen mogen niet. Het beleid is van deze tijd, de oude knarren komen uit een andere tijd, maar de volkstuincommissie staat machteloos. Ze vertelde over haar pleegkinderen, het schrijven van een boek over de Armeense genocide, over C.S Lewis. We praatten eindeloos, ze kookte pompoensoep van pompoenen uit de volkstuin en stamppot van zelfverbouwde raapsteeltjes en aardappels. Ik leerde hoe je harde roomboter met een kaasschaaf snijdt en dat mensen verschillend zijn.
Vannacht slaap ik naast een kikkerpoel. De kikkers kwaken 'kus me, kus me'. Ik zeg: 'rustig aan ik wil slapen.' Daarop roepen ze met vernieuwde kracht: 'kus me, kus me'. Ik roep terug: 'hou je bek!'. Dan schreeuwen ze: 'kus me, kus me' en ik schreeuw: bek houden'.
Het helpt niet. Ik dreig met schieten: 'als jullie je bek niet houden schiet ik iedereen lek!' Dat deed Antoine, mijn pelgrimsmaatje van vorig jaar altijd om de situatie naar zijn hand te zetten. Bij hem werkte dat goed. Bij mij werkt het averechts. In koor zetten de kikkers aan: 'kus me kus me kus me kus me kus me kus kus kus kusssszzz...'
Als ik uiteindelijk in slaap val droom ik dat er een kikker voor me zit, hij kijkt me lang en diep in de ogen. Ik steek mijn hand uit, de kikker springt erop. We kussen elkaar... en dan: -poef- in een flits verandert de kikker in een knappe prins.
Als ik 's morgens wakker wordt is het stil. Aan de rand van de poel, op een steen zit een grote glanzende groene kikker. Hij kijkt me aan.
Lochem
Vrijdag 22 mei 2020
-
22 Mei 2020 - 18:25
Hilda:
Lieve zus,
Slapen in de open lucht tussen de kikkers, klinkt romantisch al dat gekus, maar jouw reactie erop is minder romantisch! Jij bent wel wat gewend slapen tussen de schapen, koeien, paarden, marters en wolven zonder dat je gaat schreeuwen....wel op een trampoline dat zal het verschil zijn denk ik!
Warm was op Hemelvaartsdag.....wandelen langs de Berkel,het smalle pad daar hou jij van merk ik, verkoeling in het water zoeken heerlijk.....heb idee dat de Jacobspad lang niet altijd een pad is, Nerderland is volgebouwd met huizen en asfalt en daar moet de natuur voor wijken!
Veel plezier en hoop dat je veel smalle kronkelpaadjes mag vinden!
-xxx- -
22 Mei 2020 - 21:43
Akke Kuipers:
Zusje slapen op de trampoline in de heuvels van Sonov, daar kan niets tegenop. Met op de achtergrond de wolven die een slaapliedje zingen. Hier doen de kikkers dat. Morgen opnieuw..het avontuur xxx -
22 Mei 2020 - 22:59
Marchienes :
Top frog .. ja ik werd weer blij met dit leuke verhaal en ga nu dromen over een ..nee niet over een prinses..ok over mijn koningin wie dat ookmoge worden -
23 Mei 2020 - 08:44
Akke Kuipers:
Marchienus gewoon een kikker kussen en de magie een kans geven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
