Beijing

We stromen het station uit. Er zijn zooh veel mensen. Ook op het plein voor het station staat het propvol reizigers. Ik ga op zoek naar de Chinees die me naar het Qianmen hostel zal brengen (zoals gepland) Hij staat er, maar spreekt geen engels. Contact gaat via de telefoon. Aan de andere kant is een vrouw die engels spreekt. Dat heb ik vaker meegemaakt. In dit geval belt de Chinees, praat wat en drukt mij dan de mobiel in handen. Dan praat ik met een moeilijk verstaanbare engels sprekende Chinese. Het wordt niet zo duidelijk, maar vervolgens lopen we naar een auto en rijden de stad in op zoek naar mijn hostel. Er zijn nog 2 jongens die ook die kant op moeten.

Vet wat is Beijing groot en mega. Overal zijn hoge gebouwen, wegen, auto's en mensen. Groningen en Ulaanbaatar zijn er nix bij. Het is zo multi dat de chauffeur het hosteltje niet kan vinden. Hij kijkt rechts en links, vraagt, belt weer en dan komt er een man van het hostel. Die neemt ons mee. Het is vlakbij en leuk. Naturel. Steen, hout en een binnenplaats met planten die ik de volgende dag koffie geef. Als opkikkertje ;)
Mijn bed is van hout met een houten bodemplaat en een matrasje die doet denken aan een tuinstoelkussen. Het slaapzaaltje is klein. Er staan 3 stapelbedden in. Inmiddels kan ik slapen op harde bodems, dat heb ik in het gerkamp geleerd.
Ook vannacht gaat dat lukken, maar eerst doe ik allerlei dingen, zoals geld scoren. Dat gaat niet zomaar. Er zijn een paar banken waar ik heen gestuurd wordt. Het is uren lopen, maar er komt geen geld uit de ATM's. En ook als ik mij creditcard laat zien, schudt de bankambtenaar 'nee'. Dan denk ik aan mijn euro's. Flits! Wauw! En Bingo! Ze doen aan geldwisselen!
Het duurt een half uurtje. Ik moet formulieren invullen en mijn beurt afwachten, maar dan vertrek ik met een stapel Yuan's.
Ik sjouw wat rond over het Tian' anmen Plein. Zie de buitenkant van de verboden stad. De binnenkant bewaar ik voor een andere dag.

Overal zijn winkels. Overal is rood en goud. Kleren en snoep. En al het eten lijkt vet en gebakken in olie. Het ruikt op straat naar olie.
Ik ontmoet een paar medetreinreizigers die de achterafstraatjes promoten om es lekker en goedkoop te gaan eten. Dus duik ik die avond een achterafstraatje in en ontdek al snel een lekkere eettent. Er zitten alleen Chinezen en er wordt Chinees gepraat en het menu is in het Chinees. Ik loop wat rond en kijk wat anderen op hun bord hebben. Het ziet er goed uit. De Chinezen glimlachen, een man biedt mij bier aan en noemt mij 'my friend'. Ik wijs de vrouw van de tent op een bord sla, en een bord feta en ook nog es op gebakken groenten. Dat lijkt me wel wat, maar ik wil kleine porties. Ik beduid het met mijn handen. Van groot naar klein en dan die sla en die feta (of tofu) en die gebakken groentes. Ik denk dat ze het begrijpt, maar even later krijg ik megaporties.
Nou ja.. laat maar. Ik eet wel wat. De sla is heet en vet. Het lijkt erin gebakken, in ieder geval drijft het erin. De gebakken groenten zijn ook rijk geolied. De feta is tofu en vooral zout. Het is een drama.
Fucking wat is het smerig. Ik eet een paar hapjes en voel het landen in mijn maag. Dat gaat niet goed komen met die porties. Lekkere kut-achteraf tentjes. (sorry voor mijn taalgebruik)

Ik zit dus te knarsen in de *******-***tent en die valt lekker. Als een relaxt laagje over de olie. Ik betaal en zeg duidelijk in goed verstaanbaar Dutch dat het niet te vreten was. De vrouw knikt blij. De andere olie-eters lachen en zwaaien.
Morgen doe ik wel een sterren restaurant. Voor nu ga ik naar de Starbucks om mijn maag te zuiveren met laaiende koffie.
Nu ik eenmaal op dreef ben wil ik ook het punt 'vlees' nog even aanstippen. Want het is hier olie of vlees. In de lekkere achteraf wijkjes zie ik eenden in kleine kooitjes, de slager zit ervoor. Het gebeurt op de stoep. Ernaast staat een draaimolen vol roast peking duck's. Op een zeiltje liggen stukken vlees, plakken vlees, vlees in mootjes gehakt en worsten naast vaten olie.
En toch zijn er veel slanke elegante Chinese dames. Ze lopen op naaldhakken, hebben Marilyn Monroe benen, opwaaiende zomerjurken en een parasolletje. Die eten waarschijnlijk niet, maar brengen hun geld naar de schoonheidsspecialist, de kledingzaak en de schoenwinkel, de kapper en de botoxdealer.
Dat wil ik ook.


Zaterdag 22 september
Beijing