Intreden als non
Blijf op de hoogte en volg akke
03 Juni 2019 | Frankrijk, Sainte-Foy-la-Grande
Ik loop niet voor niets hier over pelgrimswegen. Eindeloos, onafhankelijk, getrokken door verre oorden. Als ik daarover een reden moet registreren schrijf ik altijd: spiritueel.
Religieus, sportief of anders kan ook. Maar die passen niet meer.
Spiritueel is voor mij het nieuwe religieus.
Ik sliep inmiddels meerdere keren in kloosters, bij de nonnen. En vandaag plopte de gedachte op: 'zal ik intreden als non'? Ik stuurde de vraag direct door naar wat vrienden: 'denken jullie dat ik daar geschikt voor ben?'
Erg serieus werd er niet op gereageerd.
Eerder wat lacherig : 'Celibatair? Alcoholvrij? Haha, sterkte'.
'Tja een extreem idee, maar dat past wel bij jou'. (alsof ik overwoog om islamitisch strijder te worden)
'Waarom schiet ik nou in de lach? Zie het al voor me: jij als non, ingetogen, kuis, handen gevouwen'.
'Jij kunt het, maar hoe kom je er weer uit?'
'Jij hebt ruimte nodig en moet je creatieve geest de vrije loop laten'.
Mooie reacties, bedankt voor de input.
Gister was er om half 6 in de middag een vespers in de kapel van het klooster waar ik sliep. Ik wilde erheen. Besloot eerst nog een duik in de rivier te nemen. Dat was heerlijk. De dag was heet, het water koud, ik koelde af in het snelstromende water. Doordat ik lang bleef hangen in de rivier kwam ik te laat in de dienst en schoof achter in de banken aan. Ik kwam tot rust. Er gebeurde gewoon niet zoveel. Oude nonnen zongen wat gebarsten liederen. Iedereen ging staan en zitten en weer staan en zitten. Ik bleef gewoon zitten en werd stil.
En toen gebeurde er nix meer. Minutenlang.
Eerst werd ik stil en na de stilte kwam de onrust.
Ik stond op en ging.
Van Antoine hoorde ik dat de stilte wel 30 minuten duurde.
Ooit vertelde mijn zus over haar kloosterervaring. Ze deed een oefening in mediteren. Het was er koud en daarom kroop ze tegen de verwarming aan en viel in slaap. Mijn zwager was er ook bij en vertelde over het kloosterbier. Hij had als aandenken zijn bierglas meegenomen. Hij was enthousiast en dat werkte aanstekelijk.
Ik heb naast die zus nog een zus met een kloosterervaring. Samen met haar vriendin trok ze voor een tijdje het klooster in en ervaarde daar de waarde van de stilte. Ze sprak er zo positief over dat ik er naar verlangde.
In Rivet zag ik blije nonnen. Alsof het leven er goed was. Rustig, ingetogen, voorspelbaar. Spiritueel, religieus. Gewijd aan god. Daarom dacht ik aan intreden.
Maar volgens Charles moesten de zusters zich scheren anders zou hij hen persoonlijk de haren rond de kin uittrekken.
'Het uiterlijk doet er waarschijnlijk niet meer toe doet als je non bent'.
'Onzin', zei Charles
'Wat vond je trouwens van die lange cowboybelt die ze rond hun middel hadden geslagen?'
'Met dat uiteinde kan je flink uithalen,' zei hij.
Serieus doen is soms een hele kunst.
Uiteindelijk ben ik weggelopen.
In alle vroegte.
De nonnen zaten in de kapel en ik liep erlangs.
Op naar Bazas.
Daar heb ik een kasteel.
Bazas
maandag, 3 juni 2019
Religieus, sportief of anders kan ook. Maar die passen niet meer.
Spiritueel is voor mij het nieuwe religieus.
Ik sliep inmiddels meerdere keren in kloosters, bij de nonnen. En vandaag plopte de gedachte op: 'zal ik intreden als non'? Ik stuurde de vraag direct door naar wat vrienden: 'denken jullie dat ik daar geschikt voor ben?'
Erg serieus werd er niet op gereageerd.
Eerder wat lacherig : 'Celibatair? Alcoholvrij? Haha, sterkte'.
'Tja een extreem idee, maar dat past wel bij jou'. (alsof ik overwoog om islamitisch strijder te worden)
'Waarom schiet ik nou in de lach? Zie het al voor me: jij als non, ingetogen, kuis, handen gevouwen'.
'Jij kunt het, maar hoe kom je er weer uit?'
'Jij hebt ruimte nodig en moet je creatieve geest de vrije loop laten'.
Mooie reacties, bedankt voor de input.
Gister was er om half 6 in de middag een vespers in de kapel van het klooster waar ik sliep. Ik wilde erheen. Besloot eerst nog een duik in de rivier te nemen. Dat was heerlijk. De dag was heet, het water koud, ik koelde af in het snelstromende water. Doordat ik lang bleef hangen in de rivier kwam ik te laat in de dienst en schoof achter in de banken aan. Ik kwam tot rust. Er gebeurde gewoon niet zoveel. Oude nonnen zongen wat gebarsten liederen. Iedereen ging staan en zitten en weer staan en zitten. Ik bleef gewoon zitten en werd stil.
En toen gebeurde er nix meer. Minutenlang.
Eerst werd ik stil en na de stilte kwam de onrust.
Ik stond op en ging.
Van Antoine hoorde ik dat de stilte wel 30 minuten duurde.
Ooit vertelde mijn zus over haar kloosterervaring. Ze deed een oefening in mediteren. Het was er koud en daarom kroop ze tegen de verwarming aan en viel in slaap. Mijn zwager was er ook bij en vertelde over het kloosterbier. Hij had als aandenken zijn bierglas meegenomen. Hij was enthousiast en dat werkte aanstekelijk.
Ik heb naast die zus nog een zus met een kloosterervaring. Samen met haar vriendin trok ze voor een tijdje het klooster in en ervaarde daar de waarde van de stilte. Ze sprak er zo positief over dat ik er naar verlangde.
In Rivet zag ik blije nonnen. Alsof het leven er goed was. Rustig, ingetogen, voorspelbaar. Spiritueel, religieus. Gewijd aan god. Daarom dacht ik aan intreden.
Maar volgens Charles moesten de zusters zich scheren anders zou hij hen persoonlijk de haren rond de kin uittrekken.
'Het uiterlijk doet er waarschijnlijk niet meer toe doet als je non bent'.
'Onzin', zei Charles
'Wat vond je trouwens van die lange cowboybelt die ze rond hun middel hadden geslagen?'
'Met dat uiteinde kan je flink uithalen,' zei hij.
Serieus doen is soms een hele kunst.
Uiteindelijk ben ik weggelopen.
In alle vroegte.
De nonnen zaten in de kapel en ik liep erlangs.
Op naar Bazas.
Daar heb ik een kasteel.
Bazas
maandag, 3 juni 2019
-
03 Juni 2019 - 15:49
Judy:
Zuster Akke. -
03 Juni 2019 - 15:55
Judy:
En de rest van het bericht weer weggevallen. Maarreh... een klooster waar een biertje wordt gebrouwen dan? De Geest van hierboven heeft vast om je gedachte geglimlacht.
Dat kasteel klinkt wat avontuurljker. Ik lees je weer :) xxx -
03 Juni 2019 - 15:55
Hilda:
Lieve Akke non worden misschien voor een weekje om tot bezinning te komen de stilte geen prikkels geen drank geen eindeloze wandelingen geen mannen......kun je niet bij de monniken? Volgens mij krijg je dan trappistenbier ;) mijn advies zou zijn ik pas! -
03 Juni 2019 - 15:56
Hilda:
Vergeten knuffel love you -xxx- -
03 Juni 2019 - 17:15
Akke Kuipers:
Judy: Misschien wil de geest van hierboven mij wel niet als non... of kasteelvrouwe. Ik blijf nog een tijdje nomade... wie weet wat of wie er langs komt xxx
-
03 Juni 2019 - 17:17
Akke Kuipers:
Hilda!!! Bij de monniken? Hoe haal je het in je hoofd. Dat gaat geheid fout!!
Xxx-loveyou-xxX -
04 Juni 2019 - 04:05
Linda Bremmer:
Ha Akke,
Wat weer n heerlijk verhaal!
Ik geniet elke x van je belevenissen; je schrijft fantastisch!
Geniet er nog even van!
Lieve groet vanuit Israel☀️ -
04 Juni 2019 - 05:06
Akke Kuipers:
Linda!! Zo leuk dat je reageert! Ik ga er nog een weekje voor. Maak er wat goeds van in Israël en groet Marius xxx -
06 Juni 2019 - 06:57
Mandy:
Lieve Akke,
Mooie ervaring. Ik zou eerder kiezen voor intreden als kasteelvrouwe (prinses)
Maar dat is persoonlijke voorkeur natuurlijk -
06 Juni 2019 - 14:22
Akke Kuipers:
Tuurlijk Mandy, jij hebt niet alleen een persoonlijke voorkeur voor prinses-zijn, je bent prinses! Xxx -
07 Juni 2019 - 10:16
Renze Klamer:
mooi Akke,
jij als zuster die een pelgrimstocht loopt!
ach ja, je hebt ook vrije zusters, las er laatst over in NL
goede tocht verder zuster!
liefs, Renze
-
07 Juni 2019 - 12:56
Akke Kuipers:
Niet overdrijven Renze, dat woord zuster heeft een bepaalde geur. Misschien zijn er nog wel te veel belemmeringen. Non heeft voor mij geen wortels in het verleden X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
