in de voetsporen van een gestoorde
Blijf op de hoogte en volg akke
23 September 2013 | Italië, Firenze
Als hij vandaag had geleefd, zou hij opgesloten worden. Psychiatrie, gesloten afdeling, tranquillizers, psychofarmaca. Gewoon vet gestoord.
In zijn tijd was hij speciaal, maar ook zijn vader wilde hem opsluiten. Dat is ook nog gebeurd. Gewoon in de gevangenis.
Vraag me niet om exacte details. Ik volg de rode draad.
Franciscus was zo bijzonder dat er een voetpad ligt wat nu, eeuwen later, belopen wordt.
La Verna is het franciscaanse klooster. Franciscus had het gekregen van een rijkaard die onder de indruk was van hem. Vogeltjes overtuigden hem ervan de plek aan te nemen. Zoiets. Vreemd.
Al eeuwen is er elke dag een processie. Om 3 uur in de middag. En dan zomaar op een dag, ergens als een stipje in de tijd tussen 1200 en 2800, sta ik erbij en kijk ernaar.
Monniken in bruine pijen dragen een kruis.
De stemming is devoot. Ze lopen vanuit de kerk door een galerij naar de kapel.
In stilte. In rust. Ik loop mee en word stilgezet in het moment.
Liederen in de kapel
Lezing van een tekst
Begrijpen is niet belangrijk.
Ik voel emotie
Geraakt door wat gebeurt.
Het verhaal van de stigmata. Het gebeurde op La Verna:
Franciscus ontving na 40 dagen vasten, lijdenstekenen op handen, voeten en zij. Een serafine, een engel, zond de wonden. Bij het zien van de engel voelde Franciscus vreugde, daarna de stigmata. Pijn.
Pijn vermengt met vreugde
Alle lijden en verdriet
vreugde
zwoegen
oh Eeuwige kom dichtbij
genees ons, genees mij,
schep vreugde
In een kleine kapel brand ik een kaars
Overdenk de pijn en de vreugde
diepe gevoelens die niet zonder elkaar kunnen
verbinding
Franciscus was bijzonder.
In het klooster van La Verna had hij een slaapplek in de rotsen. Geen comfort.
's Nachts sliep hij weinig, schreeuwde soms in extase. Zelfs zijn volgers konden hem dan niet verdragen en trokken zich terug op een eigen plek.
Een gestoorde man, die bijzondere keuzes maakte.
Contact met dieren, vogels, insecten, de natuur.
Kiezen voor de zwakken. Melaatsen. Armoede
Daar kan ik nog wel wat van leren
-een bijzondere man-
In zijn tijd was hij speciaal, maar ook zijn vader wilde hem opsluiten. Dat is ook nog gebeurd. Gewoon in de gevangenis.
Vraag me niet om exacte details. Ik volg de rode draad.
Franciscus was zo bijzonder dat er een voetpad ligt wat nu, eeuwen later, belopen wordt.
La Verna is het franciscaanse klooster. Franciscus had het gekregen van een rijkaard die onder de indruk was van hem. Vogeltjes overtuigden hem ervan de plek aan te nemen. Zoiets. Vreemd.
Al eeuwen is er elke dag een processie. Om 3 uur in de middag. En dan zomaar op een dag, ergens als een stipje in de tijd tussen 1200 en 2800, sta ik erbij en kijk ernaar.
Monniken in bruine pijen dragen een kruis.
De stemming is devoot. Ze lopen vanuit de kerk door een galerij naar de kapel.
In stilte. In rust. Ik loop mee en word stilgezet in het moment.
Liederen in de kapel
Lezing van een tekst
Begrijpen is niet belangrijk.
Ik voel emotie
Geraakt door wat gebeurt.
Het verhaal van de stigmata. Het gebeurde op La Verna:
Franciscus ontving na 40 dagen vasten, lijdenstekenen op handen, voeten en zij. Een serafine, een engel, zond de wonden. Bij het zien van de engel voelde Franciscus vreugde, daarna de stigmata. Pijn.
Pijn vermengt met vreugde
Alle lijden en verdriet
vreugde
zwoegen
oh Eeuwige kom dichtbij
genees ons, genees mij,
schep vreugde
In een kleine kapel brand ik een kaars
Overdenk de pijn en de vreugde
diepe gevoelens die niet zonder elkaar kunnen
verbinding
Franciscus was bijzonder.
In het klooster van La Verna had hij een slaapplek in de rotsen. Geen comfort.
's Nachts sliep hij weinig, schreeuwde soms in extase. Zelfs zijn volgers konden hem dan niet verdragen en trokken zich terug op een eigen plek.
Een gestoorde man, die bijzondere keuzes maakte.
Contact met dieren, vogels, insecten, de natuur.
Kiezen voor de zwakken. Melaatsen. Armoede
Daar kan ik nog wel wat van leren
-een bijzondere man-
-
24 September 2013 - 05:37
Hilda:
Lieve Akke indrukwekkend verhaal! Mooi omschreven! Goede tijd daar! -xxx- -
24 September 2013 - 07:19
Akke Kuipers:
Dankje zusje
Vandaag is er geen verbinding. Maar ik loop gewoon door. Met de groep. Nix verdwalen. Teminste.. Gister ging het toch nog mis. Voelde echt vertrouwd en bekend!
Xxx -
24 September 2013 - 09:11
Grietje:
Akke, wat indrukwekkend ,een ander woord is er denk ik niet voor, en jij kan het allemaal zo goed verwoorden prachtig ,en kies maar mooi de veilige weg ,maar jou een beetje kennende, zal je denk ik best wel weer de spanning zoeken en weer op je eigen houtje je weg zoeken, geniet er nog maar lekker van. -
25 September 2013 - 09:05
Franck:
Akke, je schrijft als de beste.
Ben ontroerd en onder de indruk. Pas goed op jezelf en ik hoop heel snel van je te horen, vanuit het verre Italiëland.
Groetjes, Frank in Nijmegen (bioloog, praktijk heropend). -
26 September 2013 - 16:52
Akke Kuipers:
@ Grietje: dankje. Op dit moment verloopt alles veilig en zelfs dat is mooi!
@ Frank: Ik pas heel goed op inmiddels!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
