Stevige hoogsluitende bergschoenen
Blijf op de hoogte en volg akke
07 September 2020 | Oostenrijk, Stubach
Vanaf Innsbruck ga ik met de bus naar Kampl. Een dorpje in het Stubaital.
Overal zijn hotels. Er lijken meer hotels en vakantiehuizen te zijn dan huizen voor 'gewoon' wonen. Bijna alle huizen hebben geraniums. Rood en roze, als het bloemperkje van mijn buurman die er rode en roze begonia's pootte in navolging van mijn tuintje met kruiden, bijen en vlinderplanten.
De huizen zijn hier wit gestuukt of van hout met houtsnijwerk en balkons.
Mijn hotel is geel. Als ik op de paden boven het dal loop zie ik van verre mijn hotel. De enige gele tussen de witte en de houten.
Ik ontdek mijn onderschatting. Dagenlang heb ik lopen dubben over de keuze tussen bergschoenen of sportschoenen. Ik ben gehecht aan mijn sportschoenen. Het lijken hardloopschoenen, ze zijn laag en vooral soepel, geen leer naar textiel. Ik loop er altijd op en jaarlijks koop ik nieuwe. Echter op deze tocht adviseren ze met klem: 'stevige hoogsluitende bergschoenen met goed profiel'. Ik heb het geprobeerd. Haalde de bergschoenen van zolder, vette ze in en liep er een stukje op. Het voelde als houten klompen aan mijn voeten. Rechts en links had ik het schoenenprobleem besproken, kreeg adviezen van: kies bergschoenen tot 'geen advies, eigenwijze'. Na het 'klompengevoel' koos ik vol overtuiging voor mijn geliefde schoenen, ze zijn blauw met roze strepen.
De eerste dag dwaal ik door de bergen achter mijn hotel. Ik verken de omgeving en beklim de smalle paadjes die de berg opvoeren. Overal ontdek ik paddestoelen. Ik zie eekhoorntjesbrood en cantharellen. In Nederland is het speuren en af en toe een gelukje, hier liggen ze voor mijn voeten. Ik klim hoger en hoger, ontdek parnassia en blauwe klokjes, weiden vol alpenbloemen. Uiteindelijk moet ik weer afdalen en de weg naar beneden is steil. Ik glibber en rol af en toe over gevallen dennenappels en losliggende stenen. Het gaat, maar de afgrond is eindeloos. Ik hou me aan bomen vast, af en toe gebruik ik handen en voeten. Ik verbaas me dat ik de berg niet afstort. Maar uiteindelijk beland ik gewoon bij het hotel en ga aan het bier.
Onder het genot van een Zotler Bier lees ik: 'de routes in het dal gaan meestal over goed begaanbare paden. De overige routes, en zeker die tussen de hutten voeren over smallere rotsachtige paadjes. Er zijn ook stukken zonder pad over puinwaaiers en rotsachtig terrein. Bij slecht weer kunnen rotsen glad worden, het is dan echt opletten. Enige bergervaring is noodzakelijk'.
Dat is het: ik heb geen bergervaring en geen goeie schoenen. Wat ik wel heb is lef, durf en vertrouwen in mijn kunnen. Daar ontbreekt het meestal niet aan, maar als ik dit lees met de steile afdaling van vandaag nog vers in de benen, sluipt er een krakje in het vertrouwen.
Ik ben morgen nog in het dal, dan neem ik de Elferlift de bergen in, loop verder omhoog en daal af. Het is de final check. Daarna start de huttentocht.
De Dresdner Hutte, de Sulzenau Hutte en de Neurnberger Hutte. 'Het is echt opletten, bergervaring is noodzakelijk, bergschoenen zijn een must.'
Ik ga ervoor.
Maandag 7 september 2020
Kampl, Stubaital
Overal zijn hotels. Er lijken meer hotels en vakantiehuizen te zijn dan huizen voor 'gewoon' wonen. Bijna alle huizen hebben geraniums. Rood en roze, als het bloemperkje van mijn buurman die er rode en roze begonia's pootte in navolging van mijn tuintje met kruiden, bijen en vlinderplanten.
De huizen zijn hier wit gestuukt of van hout met houtsnijwerk en balkons.
Mijn hotel is geel. Als ik op de paden boven het dal loop zie ik van verre mijn hotel. De enige gele tussen de witte en de houten.
Ik ontdek mijn onderschatting. Dagenlang heb ik lopen dubben over de keuze tussen bergschoenen of sportschoenen. Ik ben gehecht aan mijn sportschoenen. Het lijken hardloopschoenen, ze zijn laag en vooral soepel, geen leer naar textiel. Ik loop er altijd op en jaarlijks koop ik nieuwe. Echter op deze tocht adviseren ze met klem: 'stevige hoogsluitende bergschoenen met goed profiel'. Ik heb het geprobeerd. Haalde de bergschoenen van zolder, vette ze in en liep er een stukje op. Het voelde als houten klompen aan mijn voeten. Rechts en links had ik het schoenenprobleem besproken, kreeg adviezen van: kies bergschoenen tot 'geen advies, eigenwijze'. Na het 'klompengevoel' koos ik vol overtuiging voor mijn geliefde schoenen, ze zijn blauw met roze strepen.
De eerste dag dwaal ik door de bergen achter mijn hotel. Ik verken de omgeving en beklim de smalle paadjes die de berg opvoeren. Overal ontdek ik paddestoelen. Ik zie eekhoorntjesbrood en cantharellen. In Nederland is het speuren en af en toe een gelukje, hier liggen ze voor mijn voeten. Ik klim hoger en hoger, ontdek parnassia en blauwe klokjes, weiden vol alpenbloemen. Uiteindelijk moet ik weer afdalen en de weg naar beneden is steil. Ik glibber en rol af en toe over gevallen dennenappels en losliggende stenen. Het gaat, maar de afgrond is eindeloos. Ik hou me aan bomen vast, af en toe gebruik ik handen en voeten. Ik verbaas me dat ik de berg niet afstort. Maar uiteindelijk beland ik gewoon bij het hotel en ga aan het bier.
Onder het genot van een Zotler Bier lees ik: 'de routes in het dal gaan meestal over goed begaanbare paden. De overige routes, en zeker die tussen de hutten voeren over smallere rotsachtige paadjes. Er zijn ook stukken zonder pad over puinwaaiers en rotsachtig terrein. Bij slecht weer kunnen rotsen glad worden, het is dan echt opletten. Enige bergervaring is noodzakelijk'.
Dat is het: ik heb geen bergervaring en geen goeie schoenen. Wat ik wel heb is lef, durf en vertrouwen in mijn kunnen. Daar ontbreekt het meestal niet aan, maar als ik dit lees met de steile afdaling van vandaag nog vers in de benen, sluipt er een krakje in het vertrouwen.
Ik ben morgen nog in het dal, dan neem ik de Elferlift de bergen in, loop verder omhoog en daal af. Het is de final check. Daarna start de huttentocht.
De Dresdner Hutte, de Sulzenau Hutte en de Neurnberger Hutte. 'Het is echt opletten, bergervaring is noodzakelijk, bergschoenen zijn een must.'
Ik ga ervoor.
Maandag 7 september 2020
Kampl, Stubaital
-
07 September 2020 - 20:18
Hilda:
Lieve Akke,
Ach ja je vroeg mij ook nog om advies....wat heb ik je aangeraden?
Volgens mij had jij zo'n pleidooi gehouden voor je sportschoenen dat ik gewoon maar zei dat je daar dan maar voor kiezen moest.....
Jij houdt van uitdaging en niet langs de gebaande wegen en regels te gaan dus dit gaat goed zo!
Wandel en klim en struikel ze maar wel voorzichtig aan!
Liefs!! -
07 September 2020 - 22:42
Nicole K:
Als het opletten geblazen is begint het leuk te worden.Sprak zij uit hv met de kat naast zich in bed. good.luck.take.care. dikke knuffel. goed onderbouwde keuzes maakt niet uit op basis waarvan, ik hou ervan. -
08 September 2020 - 15:12
Marchienes:
Hoi Akke
Leuk! Mijn advies en ervaring komt gelukkig te laat en ook nog uit een ander werelddeel; INCAtrail klinkt als INterrail.
De locale ervaren INCAdragers liepen op blote voeten Of slippers.
Ik had 1 paar afgedragen lage leren schoenen en te weinig ervaring en veel te weinig ‘professionele’ spullen waar trekkingmagazines mee vol staan; ze moeten ergens van leven net als de dragers. Het was op mijn 25e en ik had genoegfocus en conditie. De lucht was wel erg ijl en de pas erg hoog voor veel betalende deelnemers.
Gooi die slaapzak overboord; bij de Xenos hadden ze een te kleine lakenzak En die heb ik nog. Veel waarde, 100gram en weinig geld voor onder beschimmelde dekens van een berghut.
MAKKIE dus wanneer je niet teveel flirt ☺️☺️☺️ Dat leidt en lijdt af!
Slaap lekker. Ik verlang naar de bergen. -
08 September 2020 - 18:21
Akke Kuipers:
Ja zus ik geloof direct dat er geen ruimte was voor jou advies ;) tenzij het in mijn straatje past. Xxx -
08 September 2020 - 18:25
Akke Kuipers:
@nicole: opletten geblazen. Die woorden geven al een kick. Saaiheid is de dood in de pot, zei de kat en klom de berg op. Ach er anders is de onderbouwing maar wankel. Daar redden we ons ook wel mee. Xxx -
08 September 2020 - 18:28
Akke Kuipers:
Poeh Marchienus das kantje boord met die adviezen van jou. Gelukkig komen ze te laat. Ik kan er nix mee. Ook niet met de niet-te-veel-flirten-tip. Kom daar es om in Tirol..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
