De achterkant van de camino
Door: akke
Blijf op de hoogte en volg akke
14 Mei 2024 | Spanje, Oviedo
Mijn reis begon met het gemiste vliegtuig en de overwonnen problemen om in het holst van de nacht met bus, metro en trein door België en Frankrijk naar Irun in Spanje te reizen.
Daar startte de camino met de beklimming van de Jaizkibel. Het was een prachtige begin. Ik liep de berg op, links van mij zonovergoten velden, rechts schitterde de zee. De eerste luxe hostels verwelkomden mij en daarna belandde ik in de realiteit van het reguliere pelgrimsgedoe met slaapzalen, krakende bedden en snurkende pelgrims. En toen was er zelfs geen deken. Hoe brrr. Maar het voelde bekend. Ik worstelde me weer door bekende vragen heen: hoeveel, hoelang, waarvandaan en waarnaartoe. Zag pelgrims stilstaan voor foto nr. 397. Snelweg routes nemen. Stoorde me nog meer dan voorheen aan het geasfalteerde. (Ontmaskerde de asfaltmaffia [e-1f609]) Hoorde verhalen van gepijnigde pelgrims. Masocisten en martelaars van eigen lijf en leden.
Ik prees de conditie van mijn lijf, tot mijn voet begon te sputteren. Ik sleepte haar nog mee naar zee. Kustroute op en kustroute af. Ik genoot volop en kraakte daarna in eigen voegen; mijn voet vroeg: pas op de plaats please.
En op dat moment schreef hij: 'Mag jij van jezelf ook ooit een rustdag inplannen? Of is daar geen tijd voor? Vreemd, ik dacht dat die camino rust bracht. En dat je er de tijd voor neemt...' Daarna ontmoette ik KyeSooKo, de uitgeputte Koreaan en mede door hem ervaarde ik de achterkant van de camino. Hoe we elkaar beïnvloedden, opjutten. Steeds eerder opstaan, steeds verder lopen. Zit die krachtige, stoere, mannelijke energie nu echt opgeslagen in de camino, of is er ook ruimte voor het zachte, milde en vriendelijke, de passen op de plaats, de verwondering? Kan ik ontsnappen terwijl dat ook in mijn genen opgeslagen ligt? Kan ik mijn eigen weg gaan? Of alleen maar als ik aan zee sta? Op de vrije rotsen en ademhaal in de ruimte van het universum? Heb ik al die jaren de voorkant gelopen en nu een deel van de achterkant ervaren? Van de schaduw van de camino, samen met KyeSooKo en andere sjaak-afhakers?
Het regent als ik terugreis. De bus naar het vliegveld.
En waarom ook niet na zo'n indrukwekkende reis: eigenlijk ben ik nog steeds gewoon gelukkig [e-1f600] [e-1f600] [e-1f600]
Vliegveld Aturias
Dinsdag 14 mei
-
14 Mei 2024 - 16:33
Elsbeth:
Wat fijn mamsie, welkom thuis straks [e-2764]
-
14 Mei 2024 - 16:53
Bart Lucassen:
Weer mooi Akke, je overdenkingen, dank je voor het delen.
-
14 Mei 2024 - 18:09
Renze:
Mooi beschreven Akke! Aan de achterkant heb je de ware camino ontdekt. Goede reis verder!
-
14 Mei 2024 - 19:01
Mark:
Deze en de vorige stukjes: Mooi geschreven ervaringen, mooie overdenkingen. Dank.
Als er licht is, dan zal er ook schaduw zijn. Grappig toch weer dat de reis meer geeft dan het einddoel te bereiken.
-
14 Mei 2024 - 20:18
Erik, Mandy, Evy-Lynn En Joey:
Als het gaat om het proces in plaats van het eindresultaat dan heeft deze reis je veel geboden [e-1f618] we kijken ernaar uit je weer te zien
-
14 Mei 2024 - 23:10
Akke Kuipers:
En natuurlijk geniet ik iedere x weer van jullie reacties. Het gevoel dat ik niet alleen loop maar met een bezemwagen op de achtergrond.
Dankjewel!!! [e-2764]️ [e-2764]️ [e-2764]️
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
