Omhoog de bergen in

Als ik opsta schijnt de zon. De weersvoorspeller hier, bergfex.com, voorspelde voor zondag en maandag regen. Zondag zou het heftig regenen, echter alleen einde middag regende het een beetje. Maandag zou het een beetje regenen en er viel niets. Daarom was ik bang dat de voorspelde zon voor vandaag ook niet door ging. Nix daarvan. De lucht is strak blauw. Als ik op weg ga naar Neustift, zie ik paragliders tegen de hemel. Ze zweven vanaf de top van de berg langzaam het dal in.
Vandaag neem ik ook de gondel om me omhoog te laten voeren voor een tocht door de Alpen. In de gondel zit ik naast gemondkapte paragliders. Ik trek snel de mijne uit mijn zak en bind hem ook maar voor. Er staan vossen op, met dank aan Mandy, ze heeft em gemaakt.

Boven op de berg staan de paragliders. Ze bereiden zich voor op hun vlucht. Ontvouwen hun vleugels, zetten zich in de touwen en zweven weg. Het ziet er heerlijk uit. De volgende x wil ik ook. Met gespreide vleugels de berg af. Wat zal dat een ervaring zijn.
Maar nu ga ik de berg op. Via smalle paadjes klim ik omhoog. Het is de final check voor de huttentocht. Alle berglopers lijken samen met vrienden, vriendinnen, families. Ik zie niemand in z'n eentje de berg 'doen'. Maar ik wil alleen, zoals ik graag alleen ga. Het heeft met vrijheid en eigen keuze te maken. (en soms een beetje met geen keuze)
Samen lijkt soms wel een betere optie. Als de een de berg afstort kan de ander hulp inroepen. Of tijdig roepen: 'pas op, hier heb je een helpend handje..'

Maar nu ik met de zon door de bergen loop, denk ik dat ik het wel kan. Pippie Langkous zei het al: 'ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.' Dat gevoel bekruipt me. Het is heerlijk om mijn benen de berg op te voelen lopen. De spieren in mijn dijen, mijn knieën, mijn voeten. Ze doen het goed. Ik ben trots op ze.
Ik ontdek een paar echte gentianen. Ik zocht ze al. Maar hier boven de 2000 meter, zie ik een paar. Prachtig, wat moet ik er anders van zeggen? Ze zijn van een speciaal soort blauw, hardblauw, kobaltblauw. Er staan maar een paar. Ze zijn zeldzaam vermoed ik en horen bij de bergen. In Nederland staat de klokjesgentiaan. Ook zeldzaam en beschermd (onlangs nog gespot) maar hier staat De Gentiaan.
En het uitzicht is spetterend. De lucht zo blauw als De Gentiaan. De zon maakt alles zichtbaar en het uitzicht helder en verstrekkend. De bergen lijken er meer beklimbaar door. Omhoog, omlaag, ik kan het allemaal.

Ergens bij een jausend station, (een happenbar of snackbar in de Oostenrijkse bergen) eet ik een omelet met frische pfifferlinge. Dat zijn cantharellen, vers geplukt uit de bossen. Als ik mijn schoenen uittrek tijdens het eten ontdek ik dat ze slijten. De voering aan de achterzijde van de schoen, bij de hak, is weggesleten. Ze hebben al geen bergschoenen-status, en nu de voering wegslijt, keldert de status van vriendelijke loopschoen. Het inwendige komt bloot te liggen, alsof een ijzeren plaat haar scherpe rand in mijn achillespees drukt. Ik denk aan de houten klomp in de bergschoen, ik wil het afwegen tegen de ijzeren plaat in de sportschoen, maar de keuze is gemaakt. Ik moet het met deze schoenen doen. Ze moeten het nog even volhouden. Daarom ga ik ze met extra zorg behandelen. Vanaf nu maak ik de veters los. Dat doe ik nooit. Ondanks de vermaning van de oudere juffrouw uit een schoenwinkel om dat wel te doen, dan gaan ze namelijk langer mee. Alsof ik dat niet allang wist. Vroeger hamerde iedereen daarop: veters losmaken! Ik had en heb er geen zin in. Maar nu wel. Ze moeten nog minstens een week. Dus ik ga ze vanaf nu los en vastmaken, ook als ik bij het zoveelste jausen station mijn voeten wil luchten.

De tocht is mooi. Prachtig is er een goed woord voor. Ik neem er 1 op. Morgen ga ik op huttentocht. Of er wifi is en andere verbindingen weet ik niet. Misschien kan ik wel geen verhalen posten, dat betekent dan niet perse dat ik van de berg gestort ben, maar 'gewoon' dat daarboven op 2500 meter de verbinding met lagere aardse regionen niet lukt.
Dan ben ik misschien wel in hemelse sferen.


Kampl, dinsdag 8 september 2020