Vannacht lag ik niet alleen in bed..
Blijf op de hoogte en volg akke
15 September 2013 | Italië, Firenze
Dat werd tijd! Samen in bed, samen slapen. En zo bijzonder als vannacht heb ik het niet eerder meegemaakt. De ontreddering linkt aan ontroering. Als ik terugdenk, raakt het me nog. Het heeft ook sporen nagelaten. Rood hier en daar, op bepaalde plekjes.
Na een lange reis kom ik in de nacht aan in Florence, Firenze op z'n italiaans. Hostel Sette Santi aan de Viale dei Mille. -heerlijk die italiaanse tongval, die wil ik ook leren- In het duister doemt het contour op van een grote kerk. Daartegen leunt het klooster van de 7 heiligen -sette santi-. Via een hek en een binnenplein kom ik bij de voordeur. Naar binnen, inchecken en op naar de slaapzaal. Ik zie het al: stapelbedden. Alleen de bovenste zijn nog vrij. Ik beklim het wankele toegangstrapje naar de bovenste verdieping. Het bed beweegt gevaarlijk. En bij elke move zwalkt het bed als een zuipschuit.
Onder mij ligt een meisje te spelen met haar mobiel. Een vertrouwd beeld. De andere bedden zijn bedekt met de inhoud van rugzakken. Een spaarzaam lichtje schept een mysterieuze sfeer.
Als ik uiteindelijk mijn verreisde lijf neerleg, mijn mobiel uitgebreid gecheckt heb, het slaapmasker en de earplugs op de daarvoor bestemde plaatsen geplugd en Klaas Vaak al schimmig nadert, gebeurt het.
Er strijkt iemand langs mijn gezicht, zachtjes , kriebelend. En niet alleen langs mijn gezicht. Ook langs mijn lijf wordt gestreken. Een beetje venijnig soms. Au. Bijtend. Ik zie niemand, maar ik voel wel wat..
Opeens weet ik het. De bed-beesten!
Ik was al gewaarschuwd: -op pelgrimstrekkings kom je ze zeker tegen-
En ook: -nee dat is niet leuk Akke, je kunt er ziek van worden-
Ai! Help! Ik heb de bed-beesten. Vreselijk!
Maar dan pakken mijn gedachten the flow. Ik denk aan Franciscus. Aan het verhaal dat hij naakt in het veld ging liggen om de muggen te voedden met zijn bloed. Een overweldigende liefdesdaad. Dierenliefde, zonder aanzien des persoons.
Ik ben geroerd en geraakt.
Wat een start!
In de bloedsporen..eh.. voetsporen van Franciscus.
Mijn reis is echt begonnen!
Na een lange reis kom ik in de nacht aan in Florence, Firenze op z'n italiaans. Hostel Sette Santi aan de Viale dei Mille. -heerlijk die italiaanse tongval, die wil ik ook leren- In het duister doemt het contour op van een grote kerk. Daartegen leunt het klooster van de 7 heiligen -sette santi-. Via een hek en een binnenplein kom ik bij de voordeur. Naar binnen, inchecken en op naar de slaapzaal. Ik zie het al: stapelbedden. Alleen de bovenste zijn nog vrij. Ik beklim het wankele toegangstrapje naar de bovenste verdieping. Het bed beweegt gevaarlijk. En bij elke move zwalkt het bed als een zuipschuit.
Onder mij ligt een meisje te spelen met haar mobiel. Een vertrouwd beeld. De andere bedden zijn bedekt met de inhoud van rugzakken. Een spaarzaam lichtje schept een mysterieuze sfeer.
Als ik uiteindelijk mijn verreisde lijf neerleg, mijn mobiel uitgebreid gecheckt heb, het slaapmasker en de earplugs op de daarvoor bestemde plaatsen geplugd en Klaas Vaak al schimmig nadert, gebeurt het.
Er strijkt iemand langs mijn gezicht, zachtjes , kriebelend. En niet alleen langs mijn gezicht. Ook langs mijn lijf wordt gestreken. Een beetje venijnig soms. Au. Bijtend. Ik zie niemand, maar ik voel wel wat..
Opeens weet ik het. De bed-beesten!
Ik was al gewaarschuwd: -op pelgrimstrekkings kom je ze zeker tegen-
En ook: -nee dat is niet leuk Akke, je kunt er ziek van worden-
Ai! Help! Ik heb de bed-beesten. Vreselijk!
Maar dan pakken mijn gedachten the flow. Ik denk aan Franciscus. Aan het verhaal dat hij naakt in het veld ging liggen om de muggen te voedden met zijn bloed. Een overweldigende liefdesdaad. Dierenliefde, zonder aanzien des persoons.
Ik ben geroerd en geraakt.
Wat een start!
In de bloedsporen..eh.. voetsporen van Franciscus.
Mijn reis is echt begonnen!
-
15 September 2013 - 19:28
Hilda:
Ha die Akke,
Brrrrrrrr echt eng die beesten maar je kunt het zo mooi beschrijven dat ik het bijna met je mee maak!
Firenze mooie stad ben benieuwd wat je ervan vindt!
Veel plezier en ik hoop op hele mooie niet te enge verhalen!
Liefs!-xxx- -
15 September 2013 - 20:06
Akke Kuipers:
Zusje, ze zijn vreselijk eng. En gevaarlijk, wil je niet weten. Ooit meegemaakt? Ik dacht er middenin te liggen! dit beleef je alleen in italy.. First time.. Maar ik leef nog steeds.
Vandaag Firenze verkend. Echt prachtig. Zag David nog staan. En meer. Morgen gaat het echte werk beginnen.
Misschien heb ik dan geen mooie verhaaltjes meer..
Je hoort van me xxx -
15 September 2013 - 22:45
Ellen:
Geweldig om je verhalen af en toe te lezen! Ik heb net geliked maar per ongeluk onder account van de vriend van mijn zusje haha oeps (liefs Ellen) -
15 September 2013 - 23:02
Akke Kuipers:
Oeps..Ik ken minimaal 2 meisjes die ellen heten. Dankje voor reageren. Lig nu op wankel stapelbedje. Jouw bed is toch beter ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
