Geluk

Mijn ticket is er niet.
Zoeken levert allerlei interessante zaken op. Papiergeld uit Cambodja, Cuba en de Antillen. Ik spaar papiergeld uit landen die ik bereis. Zoals ik uilen spaar en stoelen en nog meer dingen. Sparen en een klein huis is een onhandige combi. De zolder staat inmiddels vol. Ik heb te veel borden en koppen en stoelen. De bollen liggen in een pot en het papiergeld in een la. Tijdens het zoeken naar het ticket vind ik munten, een foto van mijn zus en mij, kopieën van mijn paspoort, de reisverzekering komt langs. Oude tickets. Niet De Ticket voor dadelijk.

Een paar dagen geleden heb ik papierwerk opgeschoond en in de papieren zak gedaan die bovenop de afzuigkap staat. Daarin verzamel ik afgedankt papier en als die vol is leeg ik de zak in de doos voor afgedankte papieren in het fietsenhok. De huismeester leegt die papierdoos als er een grote stapel gevulde papierdozen staat.
Ik check de papierzak op de afzuigkap. Leeg. Ik ren door de gangen en check de dozen in het fietsenhok. Daarin vind ik tijdschriften, kranten, mijn oude tickets, rekeningen, folders en daar: ..het ticket naar Lissabon! Hebbes, dat is geluk hebben.

Een dag later ben ik mijn regenbroek kwijt. Dat is ook erg onhandig. Het is een belangrijk kledingstuk tijdens een pelgrimage naar Santiago. Ik weet nog dat ik vorig jaar samen met de franciscanen glibberde door regen en bagger. Zelfs de berg kwamen we op en af dankzij regenbroek en jas. Ze hielden mijn lijf droog. Het gaat om een ingenieus ventilatiesysteem. Geen water van buiten dringt naar binnen. Geen sauna ontstaat inside. Samen met de jas is de broek een van de belangrijkste kledingstukken in mijn backpack. Maar kwijt.
Uiteindelijk ligt de broek in een fluoriserend geel zakje onder een parasol in Driehuizen en om deze terug te halen heb ik hulp gehad. :) bedankt!
Hulp, geluk en nonchalance. Blij dat ik ze ingepakt heb ;)

De treinreis naar Brussel verloopt relaxt. Nix te melden. Ik reis door België. Maak kennis het het typische Belgische accent. Heerlijk, als ik hier een dagje langer zou blijven had ik dat uitspraakje zo te pakken. De B en de G van de BelG zo uitspreken als een echte belg dat doet.
Op het vliegveld hoor ik Frans en Spaans en Portugees. Het Nederlands herken ik niet als Nederlands. Allerlei zwoele accenten doen hier over de grens hun intrede.
Als ik de weg in de doolhoven van the airport niet weet doe ik gewoon wat iedereen doet en zo zit ik uren later in het vliegtuig naar Lisboa. Of Lisbon. Het is in ieder geval korter van Lissabon.
Bij aankomst is het donker. Ik pak een bus en wordt vervoerd naar mijn hostel. Alles lukt. Ik vind de weg naar het hostel en in het hostel. Alles maakt een extra-locale indruk. Versleten tegeltjes in gangen en hallen geven het onderkomen een typische sfeer. Via trappen beland ik in mijn slaapzaaltje, bevolkt met allemaal 20-minners die op bed gestrekt liggen te mobilen. Dat is een veilig en geruststellend gezicht. Dus ga ik op bed liggen en app gezellig mee. Voel me een echte 20-minner.

Lissabon, maandag 22 september 2014