De man van plastificam-se documentos

Ik zit tegenover hem op een bankje. Hij zit tegen de muur. Zitten. Kijken. Wachten.
- plastificam-se documentos - staat met stift op een stuk karton geschreven.
Een tafeltje, een rol plastificeerfolie, een paar scharen, mapjes en houdertjes.
Het is een druk plein waar hij tegen de muur zit. Er loopt veel volk langs. De man lijkt het typische muurbloempje. Hij is er wel, maar niemand kijkt naar hem. De man rookt en staart voor zich. Ik vraag me af wat hij hoopt en verlangt. Daarna bedenk ik dat hij misschien niet meer hoopt en verlangt. Soms zijn dat pijnlijke dingen die je beter niet kan doen.

Het is een gewone oude man. Maar wat is oud? En wat is gewoon? Dat is niet altijd helder. Hij heeft een pet en een grijze baard. Donkerblauwe kleren. Hij zit en kijkt en dan vraag ik me af of contact kan.
Ik heb nix te plastificeren. Een week geleden deelde ik nog geplastificeerde startkaarten uit. Dat was een mooi klusje voor hem geweest. Vandaag ben ik op doorreis en denk vooral aan lichtgewicht.
Ik wil een foto van hem. Als ik dat vraag heb ik misschien wel contact. Ik maak gebaren naar mijn mobiel, de man vind het best en hij praat Duits. Ik maak een foto en dan wil hij weten waar ik vandaan kom. Nederlands is maar moeilijk, zegt hij. Maar Duits dat lukt wederzijds en hij vertelt dat hij in Stuttgart heeft gewoond. Dat was 26 jaar geleden. Zijn dochter woont er nog, zijn vrouw ook. Hij is hier alleen. Hij zegt nog een heleboel meer. Hij lijkt onstuitbaar met woorden. Ik ga erbij op de grond zitten. De man kijkt niet naar mij, maar praat een beetje opzij. Ik hoef niet veel. Zitten en luisteren is genoeg. Ik zie zijn tanden, geel en bruin en er zitten gaten tussen, alsof er meer tanden waren.

Er komt een vrouw langs. Ze lijken elkaar te kennen. De vrouw blijft stilstaan, kijkt en voelt aan de mapjes. Ze zeggen wat tegen elkaar. Ik versta het niet. De vrouw loopt door. Dan ga ik staan. De man lacht. Hij steekt zijn hand uit en we drukken stevige handen. En nog es en nog es. De man lacht. Als ik wegloop zwaait hij en ik zwaai ook.