Een ervaren pelgrim

Gister genoot ik van Porto. Ik vind het een prachtige stad en zwalkte er heerlijk rond. Vooral langs de rivier gebeurde vanalles. Mensen, muziek, kraampjes, cafe's, terrasjes en restaurantjes. Het was ontzettend gezellig. Ik zat volkomen in the flow. Het bier vloeide. Ik proefde port. De eerste pelgrims werden gespot en gesproken.
Ik sjouwde door smalle steegjes en sliep in hostel YES.
Samen met 3 jongens op een slaapzaaltje.

Vanmorgen ontbijt ik om 8 uur in het hostel en vertrek naar de metro. Die brengt me de stad uit, de voorsteden en fabrieksterreinen door.
Als ik uitstap is de lucht grijs, maar ik loop weer na een dagje stad en dat bevalt me.
Langzaam gaat het regenen. Dat is wat anders dan hitte. Koel loopt lekker, maar ik mis de zon. Als het harder gaat regenen trek ik mijn regenjas aan. Ik zie nu ook af en toe een pelgrim. Met die regen transformeren ze zichzelf in rare wezens met bochels en vlerkachtige klapperende capes. Ik vind dat ze er niet uitzien. Het enige voordeel van de capes is anonimiteit. Mannen, vrouwen, ze zijn onherkenbaar misvormd tot vage gebochelde pelgrims.
Ik ben blij met mijn ventilerende regenjas.

De regent houdt pas op als ik een albergue binnenschuif.
Het is groot pelgrimsonderkomen in Sao Pedro de Rates, die langzaam volloopt met pelgrims.
Het is ongekend, zoveel pelgrims bij elkaar. Meer dan alle pelgrims van de afgelopen weken. Hier rollen ze de een na de ander binnen. Sliep ik anders alleen in een slaapzaal met 12 bedden, hier zijn 5 slaapzalen van 12 bedden. Allemaal bezet.
Het is een gezellige boel.
Samen met een aantal Canadezen sta ik te koken in de keuken. Dat is ook een primeur. Altijd was kon ik ergens aanschuiven. Hier is naast de albergue alleen een klein supermarktje. En zo sta ik pasta te koken, dat levert energie en daar gaat het om tijdens deze tochten.
Er schuiven meer mensen de keuken binnen. Ieder staat wat in potten te roeren. Gelukkig had de winkel wijn, want pelgrims en wijn is een onvermijdelijke combi.
Ik vertel het verhaal van de wijntap in de Riojastreek in Spanje. 's Morgens om half 8 liep ik langs de wijngaard met de wijntap. In plaats van water stroomt daar wijn uit de tap. Toen ik aankwam stond er al een stapeltje pelgrims om de tap en ik voegde me daarbij. Om de beurt hingen we onder de tap. Daarna schudde ieder zijn waterfles leeg en vulde die met wijn. Het werd een vrolijke dag. Sommige pelgrims kwamen niet ver, die gingen lekker langs de kant van de weg liggen ;)
Voor sommige vers gestarte pelgrims is dit een heftig verhaal. Pelgrimeren en je het lap-lazarus zuipen lijkt een tegenstelling. Voor mij niet, dat is in ieder geval duidelijk ;)

Uiteindelijk eet ik heerlijke pasta en drink een glaasje wijn ;)
Morgen hoop ik op droogte.
Mijn matras is van plastic. Dat scheelt bedbeesten, maar dat is ook het enige voordeel. Ik verwacht een zweetnacht.
Mijn sokken en onderbroek hangen nat aan het stapelbed. Drogen is er niet bij. Uit voorzorg heb ik mijn stinkende t shirts niet gewassen. Morgen trek ik ze gewoon weer aan. Pelgrims ruik je van verre. Ik ben er inmiddels aan gewent. De nieuwe pelgrims ruiken nog een beetje ongebruikt.
Inmiddels voel ik me een ervaren pelgrim.
Welterusten