Bilbao

Vannacht sliep in in Bilbao. De spannendste stad van de route. Tenminste dat zegt de Rother wandel gids: 'Ooit brachten scheepswerven en hoogovens rijkdom en welvaart, tegenwoordig is Bilbao een vitale cultuurstad. In slechts enkele jaren is het 'Boxto', het zwarte gat, tot toeristisch lichtpunt van Noord-Spanje geworden.'
Als ik aankom is het grauw en regenachtig. Ik zie weinig lichtpunten. Een alberque zoeken is al een punt. Ik zoek een toeristeninfo. Ook niet eenvoudig. Maar overal is hulp. Dat is een lichtpuntje.

Uiteindelijk beland ik bij pension Zubia. Ik krijg een kamer alleen.
Het is een klein kamertje achter in een lange gang, 2e etage. Zonder luchtgat of raam. Klein smal en zweterig.

Ik bezoek de rivier, kerken en de kathedraal, haal stempels voor mijn pelgrimspas. Krijg een schouderklopje van een oude man in de sacristie van de kathedraal. Ik loop door de oude stad. Eet ontzettend lekker bij een bio vegan bar ergens in de stad. Met bio bier. Voor het eerst lekker en probleemloos. Zonder vlees is ingewikkeld. Ik voel me verwend.

Halverwege de nacht word ik wakker en denk aan brand. Ik knip het licht aan en zie info over 'hoe te handelen bij brand.' Het hangt aan de muur. Ik ga uit bed en lees vijf tips:
- Ga bij brand via de trap naar buiten. (er is maar 1 trap, aan de andere kant van de gang)
- Als je in brand staat rol over de grond om de vlammen te doven
- Als de gang in brand staat blijf op je kamer en houd de deur dicht
- Doe het raam open en trek de aandacht (welk raam? ik heb geen raam)
- Raak niet in paniek
Conclusie: Als er brand uitbreekt gaat alles in de hens. Pensiongasten incluis. (geen paniek)
Het zweet breekt me uit. Ik kan niet meer slapen.

Ik overweeg de bus door de voorsteden van Bilbao te nemen. Maar op het laatste moment besluit ik te gaan lopen.
Het wordt eindeloos asfalt. Zonder medepelgrims. Door fabrieksterreinen. Langs de rivier. Ik loop fout. Heen en terug.
'Lelijkste' zegt de gids: 'Tot na Portugalete domineren de industriecomplexen van de agglomeratie Bilbao. Dit stuk is zeker een van de lelijkste van de hele noordroute, vooral als regenwolken de toch al duistere scenerie in een nog dieper grijs dompelen.'
De lucht is grijs. Het regent. De scenerie ;) in diepgrijs. Ik loop langs 9-baans autowegen. Stank en uitlaatgassen. Huizencomplexen, fabrieken, stenen, scheepswerven.

Na heel veel uren lopen kom ik bij het strand van La Arena.
De zee is woest. Het water is koud. Ik zie een surfer in de golven.
Ik overweeg een duik.
Bilbao afspoelen.