geluk

'You are lucky,' zegt de juffrouw van het Seminarium Menor.
'Bed nummer 3040. Het laatste bed.'

Ik had pech. De hele middag moest ik wachten op de bus, terwijl 2 meisjes met rugzak om 12 uur in de bus stapten. Die bus had ik ook gewild, maar de juffrouw van de Tourist Information zei tegen mij dat de bus 's avonds om 7 uur ging.
Wist ik veel. Ik boekte de bus en daarom mocht ik om 12 uur niet mee. Ik moest de hele middag in de wacht.
Maar toen ik om 10 uur 's avonds aankwam in Santiago en had ik geluk. Ik kreeg een bed. Het laatste. Onvoorstelbaar. Meer dan 3040 bednummers en de laatste was voor mij.
Lucky me.
Ik maakte een sprong voor de balie van het Seminarium.
Zo blij was ik.

Ik ken het Seminarium Menor van eerdere camino's. Het is een groot gebouw en niet eenvoudig om er de weg te vinden. Vooral om 10 uur s avonds als het donker is.
In de doolhof van gangen zoek ik bed 3040. Als ik vraag word ik links en rechts gestuurd, maar mijn bed vind ik niet.
Ik loop door eindeloze slaapzalen. Aan het hoofdeinde van de bedden staan nummers. In het donker niet goed te zien. Dus loop ik tussen de slapers naar het hoofdeinde. Een vermoeiende toestand. Iedere x de verkeerde zaal en daarmee de verkeerde bedden.
Uiteindelijk stuit ik op bed 3040. Bij toeval. Ik leg mijn spullen op het bed en ga een deken zoeken. Dat is ook niet eenvoudig, maar ik vind een deken.
Vervolgens is mijn slaapzaal en bed weer zoek. Ik kijk wanhopig. Een paar mannen helpen me zoeken. Het helpt niet. Met elkaar lopen we rondjes over de derde verdieping.
10 minuten later vind ik bij toeval mijn bed terug. Nummer 3040, mijn spullen liggen erop. Ik haal opgelucht adem, prent de route in mijn hoofd en ga op zoek naar een wc en wastafel.
Alles lukt.
'You are lucky,' zei de juffrouw.

Een poosje later lig ik gestrekt.
En dan hoor ik het: er is een hoester. De eerste x op deze camino, maar het is een echte.
Ze zijn zeldzaam, maar ernstig. Snurkers zijn er schatjes bij. Met mijn oranje hema oordoppen kan ik een complete slaapzaal snurkers aan. (tenzij ze onder me liggen ;)
Maar tegen een hoester kunnen de oordopjes niet op.
'You are lucky,' zei de juffrouw.

De hoester knalt met korte tussenpozen door de geluidsbarrière. Niemand slaapt. Ik lig en luister. Overal hoor ik onrustig bewegen. Pelgrims gaan uit bed, lopen naar de wc. Ik hoor zuchten en ademhalen. Ik hoor geen snurkers. Dat is opvallend. Op een grote slaapzaal zoals hier in het Seminarium Menor zijn altijd een aantal snurkers. Daar kun je gif op innemen. Ook hier zijn ze, alleen laten ze zich niet horen. De snurkers liggen wakker. En dat hebben ze te danken aan de hoester.
Hij hoest de hele nacht. Hard, scherp en fel. Met nasleep. Het knalt de slaapzaal door.

Tegen de morgen wordt het even stil. De hoester staat op en gaat. Maar dan slaan de snurkers toe. Het complete bos moet tussen 5 en 6 omgezaagd.
Voor mij is de lol eraf. Ik doe geen oog dicht.
Een nachtje bed 3040. Slaapzaal B. Derde verdieping. Seminarium Menor. Santiago.
'You are lucky,' zei de juffrouw.