De nomadenfamilie

De dag erop slapen we bij een echte mongoolse familie midden op de open vlakte. Er zijn geen douches en wc's, hooguit een dun waterstraaltje uit een vat. Vanavond alleen tandenpoetsen. Er staan 4 gers, 1 voor de familie en de andere zijn voor de toeristen. Ik slaap met nog 4 anderen.
De vrouw van de familie kookt voor ons. Noedels met vlees. Het is wat het is. Ik wip de vleesbrokken eruit en vraag me af hoe er vuur gemaakt wordt. De gids vertelt dat ze poep gebruiken. Er ligt genoeg. Overal struikel ik over kamelenpoep, koeien- paarden- en schapendrollen.

We mogen de avond doorbrengen bij de familie in hun ger. 13 toeristen, 3 chauffeurs, 1 gids en de familie: man, vrouw, dochtertje en baby. En verder: de buurman, de buurvrouw en hun zoontje. We zitten op de grond, stijf naast elkaar. De ger is rond, zo'n 5 meter in doorsnee. Hier woont de familie. Eet, slaapt en verblijft. Er staat een kachel (die brandt op keutels) een paar spullen, kookgerei, een grote zinken teil voor multifunctioneel gebruik. Ik leun tegen een doos babyspullen. De baby is gewikkeld in een roze doek die is vastgebonden met touwtjes. Ze lijkt op een mummiepop met bolle wangen. De buurman zit op een kruk. Hij speelt op een zelfgemaakt snaarinstrument, een vierkante houten klankkast, de hals bespannen met 2 snaren, het uiteinde versierd met een paardenkop. De muziek gaat over het mongoolse leven en de Gobi woestijn.
Buurvrouw haalt een kist gewikkeld in een doek. Er zit een accordeon in. Buurman gaat er op spelen en de chauffeur en de gids zingen zachtjes mongoolse liederen. Luuk heeft een fles whisky en deelt in een metalen kommetje slokken whiskey voor de liefhebber. Vanavond ben ik liefhebber tot de fles leeg is.
De kinderen spelen met ballonnen. De nomadenvrouw geeft haar baby de borst. Ik zit op de grond en geniet.
Een avond bij een nomadenfamilie met muziek, whisky en gezelligheid.
Na afloop ontdek ik dat het matras dun en hard is, maar ik slaap er goed op.

Vrijdag 16 september 2016

De volgende dag bezoeken we de Adelaarsvallei. Erg indrukwekkend allemaal, maar ik heb last van de groep. Allemaal hetzelfde, dezelfde richting, hetzelfde tempo. Waar blijft mijn individualiteit? Af en toe loop ik een ander pad, maar dat helpt niet.
Ik ben moe. Krijg die avond een ger voor mij alleen en maak mijn bed zo comfortabel mogelijk, met extra dekens als matras, neem een paracetamol tegen de hoofdpijn en val in slaap.
Ik maak een lange nacht en dat doet me goed.

Zaterdag 17 september