Przewalski
Blijf op de hoogte en volg akke
27 September 2016 | Mongolië, Ulaanbaatar
De laatste Gobi dag rijden we weer een eind door de woestijn. Halverwege stoppen we bij de kamelen voor een tocht door de woestijn per kameel. Ik vind het gaaf. Zitten tussen 2 zachte pluizige bulten, hoog boven de grond en dan de woestijn in over het gele zand. Ik voel me nomade in een karavaan door de Gobi. We lopen achter elkaar in een lange rij. Touw aan touw. Ik vind het best. Ik vind het mooi.
De chauffeurs rijden als rallyriders door de woestijn. De wegen zijn vaak slecht, maar dat maakt het avontuur. We scheuren soms met vaart over oneffen paden. Ontwijken kuilen, zwenken, draaien, remmen af en sturen bij. We steken rivieren over, rijden door plassen, over hobbels en langs scheuren in het weg. De auto ligt soms schuin en wankelt door kuilen. Af en toe gaan we dwars door het terrein. Het is fantastisch en ik zit voorin.
We gaan naar het Hustai National Park. Volgens de gids zijn er white horses, en dan denkt iedereen aan witte paarden. Soms versta ik hem ook niet zo goed, maar in dit geval zegt hij: 'wild horses,' en bedoelt de wilde Przewalski paarden. We ontdekken ze op de heuvels van het park, de wilde paarden met zwarte manen, zwarte staart en muisgrijze vacht. Ik vind het bijzonder en indrukwekkend, wil er graag een nachtje blijven. En natuurlijk is dat weer niet toegestaan. Aan de rand van het park is een gerkamp, daar mag overnachten wel.
Die nacht is de lucht donker en helder, de maan is er nog niet. Ik lig in het gras samen met een paar van de groep. We kijken omhoog. De sterren. Onvoorstelbaar groot en immens. Het universum boven de Gobi.
Juist in deze verlaten woestijn past de eindeloosheid van de hemel als kroon boven de Gobi.
Het is letterlijk schitterend wat ik zie.
Luuk vertelt dat de meeste sterren die we zien van een ander sterrenstelsel zijn. Hij verwacht dat er ergens op een planeet in ons zonnestelsel leven is. (leven in welke vorm dan ook). Ik vertel over meerdere heelal-len, van universum naar multiversum; ontzaglijke mogelijkheden.
De volgende dag sta ik vroeg op om paard te rijden.
De zon komt op achter de heuvels en daar rijd ik door de woestijn; ontmoet er een kudde Przewalski paarden, maak vuur van przewalskipoep. Volgens de gids zuivert de rook de lucht van bacteriën. Dat soort dingen. Gewoon en bijzonder.
Daarvoor kom ik naar de Gobi. Ervaringen.
Aanwezig zijn in het hier en nu met lijf en adem, mijn hele wezen.
En dan is het over. De Gobi trek. Voorbij.
We verlaten het gerkamp en rijden terug naar Ulaanbaatar.
Dinsdag 20 september
Hustai National Park
De chauffeurs rijden als rallyriders door de woestijn. De wegen zijn vaak slecht, maar dat maakt het avontuur. We scheuren soms met vaart over oneffen paden. Ontwijken kuilen, zwenken, draaien, remmen af en sturen bij. We steken rivieren over, rijden door plassen, over hobbels en langs scheuren in het weg. De auto ligt soms schuin en wankelt door kuilen. Af en toe gaan we dwars door het terrein. Het is fantastisch en ik zit voorin.
We gaan naar het Hustai National Park. Volgens de gids zijn er white horses, en dan denkt iedereen aan witte paarden. Soms versta ik hem ook niet zo goed, maar in dit geval zegt hij: 'wild horses,' en bedoelt de wilde Przewalski paarden. We ontdekken ze op de heuvels van het park, de wilde paarden met zwarte manen, zwarte staart en muisgrijze vacht. Ik vind het bijzonder en indrukwekkend, wil er graag een nachtje blijven. En natuurlijk is dat weer niet toegestaan. Aan de rand van het park is een gerkamp, daar mag overnachten wel.
Die nacht is de lucht donker en helder, de maan is er nog niet. Ik lig in het gras samen met een paar van de groep. We kijken omhoog. De sterren. Onvoorstelbaar groot en immens. Het universum boven de Gobi.
Juist in deze verlaten woestijn past de eindeloosheid van de hemel als kroon boven de Gobi.
Het is letterlijk schitterend wat ik zie.
Luuk vertelt dat de meeste sterren die we zien van een ander sterrenstelsel zijn. Hij verwacht dat er ergens op een planeet in ons zonnestelsel leven is. (leven in welke vorm dan ook). Ik vertel over meerdere heelal-len, van universum naar multiversum; ontzaglijke mogelijkheden.
De volgende dag sta ik vroeg op om paard te rijden.
De zon komt op achter de heuvels en daar rijd ik door de woestijn; ontmoet er een kudde Przewalski paarden, maak vuur van przewalskipoep. Volgens de gids zuivert de rook de lucht van bacteriën. Dat soort dingen. Gewoon en bijzonder.
Daarvoor kom ik naar de Gobi. Ervaringen.
Aanwezig zijn in het hier en nu met lijf en adem, mijn hele wezen.
En dan is het over. De Gobi trek. Voorbij.
We verlaten het gerkamp en rijden terug naar Ulaanbaatar.
Dinsdag 20 september
Hustai National Park
-
27 September 2016 - 19:21
Hilda:
Lieve Akke,
Prachtig lijkt het me daar in de Gobi-woestijn.
Eigenlijk horen daar geen auto's vind ik alleen kamelen, maar ja de toeristen hé
al die Nederlanders......(-;
Op naar het volgende avontuur!
Liefs! -
27 September 2016 - 21:15
Akke Kuipers:
Tuurlijk zusje de Gobi is zo bijzonder dat het binnenkort waarschijnlijk afgesloten wordt voor toeristen en auto's. Mij maakt het niet uit. Ik weet inmiddels hoe het anders kan.
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
