Koning Corona

Ik zit bij de bushalte tegenover de hervormde kerk in Rouveen te wachten op de bus naar Zwolle.
Op het reizigers display staat: 'geen actuele vertrektijden'. Op het gele bord ernaast lees ik dat de bus om 12.35 komt. Ook de 9292 app laat me twijfelen. Het ene moment lees ik: 'geen reisadviezen mogelijk op zondag', als ik nog es klik en wat scrol komt de dienstregeling van de app overeen met de info op het gele bord.

Er komt geen bus en ook de volgende bus komt niet. Ik vermoed dat de bus niet mag rijden van koning Corona en als extra ontmoediging is de info daarover ook nog es onduidelijk.
Het is zondag en ik ben in Rouveen. Misschien willen of hebben ze hier wel geen bussen op zondag. En omarmen ze koning Corona om de zondagsrust te handhaven. Ik besluit het aan een local te vragen. De vrouw denkt dat de bus niet zou mogen rijden vanwege Corona, maar misschien rijden er op zondag sowieso geen bussen hier. Bedankt. Die opties had ik al.

Ik ga lopen. Er zit niet veel anders op. In de put gaan zitten helpt geen zier. Ik besluit naar Meppel te lopen in de hoop dat de trein me naar Zwolle wil rijden. Het is een looptochtje van 2 uur en gaat over solide asfalt; daar heb ik inmiddels wel genoeg van gehad, maar die gedachtes zijn ook al niet helpend. De stilte in Rouveen en Staphorst valt op. Ik vermoed dat de mensen hier erg koning-corona-gezind zijn en blijven binnen. Ik kan zomaar ergens in een tuin plassen, niemand ziet mij of stuurt me de tuin uit.
Hoe dichter ik bij Zwolle kom hoe meer verkeer ik zie, hoor en ruik. De auto's razen over de A28. Ze houden zich niet aan 'blijf thuis'. Ik heb nog steeds de stille hoop dat koning Corona het asfalt oplost, maar inmiddels zie ik het verkeer met vernieuwde moed en kracht de wegen in beslag nemen. Ik twijfel aan de kansen die de koning creëert. Ik houd bijvoorbeeld zielsveel van zandweggetjes; ze zijn spaarzaam, ook op deze tocht kom ik ze weinig tegen.

Nu ik zo alert ben op signalen van de invloed van koning Corona op de samenleving, probeer ik de bewegingen op de stations te spotten. Reizigers lopen kriskras door elkaar. Bij Albert Heijn to go kan ik koffie met een AmericanChocolatChipTripleCookie kopen zonder handgel of wat voor voorzorgsmaatregelen ook. (Ik ken het cookie door en door kan hem foutloos en vloeiend bestellen als het moet) Dan spot ik 2 chinezen met mondkapjes. Het zijn de eerste kapjes op het station. Gewone witte kapjes. Misschien dragen chinezen altijd wel kapjes en is dit geen koning Corona signaal. Gewone reizigers zie ik niet met die kapjes. Ik denk aan het einde van mijn reis. Als ik in juni terugreis met de trein moet ik ook een mondkapje. Mandy bood aan om een leuk vossenkapje voor mij te maken. Misschien doe ik die ook niet zomaar af

De IJsselbrug is bevolkt met fietsende, lopende, rennende en weekend vierende mensen. Ze blijven massaal 'niet thuis'. En dan is daar neef Dirk. Hij komt me tegemoet fietsen en voor ik het weet heb ik een hug te pakken (laat de koning het niet horen)
Ik mag in hun huis verblijven. Als spontaan aanbod van Mattanja, zijn vrouw. Ik mag er op de bank neerzakken. Mee-eten. In bad (heerlijk) en als klapstuk deel ik in de familiezoomsessie. Neven en nichten die online langskomen.
Dankzij koning Corona.
Mijn dag kan niet meer stuk


Zondag 17 mei
Van IJhorts naar Hattem