Gaan of blijven

Als ik in mijn slaapzak kruip voel ik de harde grond. Ik lig dan wel op wat verzameld gras, mijn botten voelen de grond er dwars doorheen. Even twijfel ik, geen matrasje, is dat wel een goed idee? Muggen dansen boven mijn hoofd. Ik kruip naar binnen en als ik later mijn hoofd weer naar buiten steek staan sterren hoog boven mij. Opeens springt er iets over mij heen. Ik fantaseer een ree, wat kan het anders zijn? en val in slaap

's Nachts word ik wakker van de kou, trek een vest aan en heb het koud. Er drupt water uit een donkere lucht. Ik val weer in slaap. Na uren voel ik warmte, hoor een vink zijn vinkeslag slaan in de naburige eik. Ik steek mijn hoofd uit de slaapzak. Het is licht, de zon verwarmt mijn rug. Als een koude kikker koester ik me in de warmte. Lig uren te dommelen en voel me zo intens ok. Verbonden met mezelf, met de plek waar ik ben. Ik wil hier niet weg. Overweeg om te blijven. Niet verder trekken, want hier is alles ok.

Direct voel ik de keerzijde: verder trekken, actie, niet lui worden, de veiligheid zoeken. Beide mogelijkheden trekken aan mij.. benieuwd wie gaat winnen.

Uiteindelijk ga ik mijn slaapzak uit, maak vuur, eet grauwe aardappelsoep met havermout. Ik kauw er bewust op. Wat is het lekker.

De spanning van illegaal buiten slapen en vuur maken herken ik als opwindend avontuur. En daarnaast ervaar ik een vredig avontuur van stil aanwezig zijn. Daar ben ik minder bekend mee, maar nieuwsgierig naar.

Uren later loop ik, rugzak, slaapzak, ik ga. Het voelt zo goed om weer op pad te gaan, als een bekend en oud patroon, met in mijn rugzak de ervaring van ontspannen aanwezig zijn op 1 plek. Binnenkort ga ik haar uitbaten, beloof ik mezelf. Als ik later op mijn rug lig , 2 buizerds volg die tegen een blauwe glazen koepel, witte wolken, een contactdans uitvoeren, voel ik dat de lokroep -zijn, blijven- is gewekt

Drentse Aa

Zondag 3 juli 2022