Het balloerveld

Ik sjouw eindeloos over het balloerveld, een heideveld met schaapskudde, zandwegen en zandverstuivingen. Kriskraslinksrechts op zoek naar water, een slaapplek en een vuurplaats. Ik beland bij het Rolderdiepje, een kaarsrechte aftakking van de drentse aa. Een kaarsrecht pad loopt langs het diepje, weilanden met kaarsrechte grassprieten. Ik houd m'n adem in en sta als een stok. Dan knipper ik met m'n ogen, beweeg m'n voeten sla mijn handen ineen en keer. Pfft... net op tijd. Ik pak nog liever de bus en keer huiswaarts .

Dus dwaal ik door en zie in gedachten de grote hooiberg die ik ergens begin balloerveld tegenkwam. Ik dacht nog 'hmm, ĺekker om in te slapen'.Langs het pad waar ik nu loop liggen overal takkenbossen. Als ik nu een bed van takken maak en die vul met hooi? Bingo dat gaat hem worden. Water is er niet, vuur maken is erg riskant, maar een bed in het balloerveld is vet.

Ik kom bijna geen mensen tegen, ondanks het weekend en de grijze lucht waar regelmatig regen uit valt ;) Ik zie een paar doorgewinterde lopers met plastic capes.

Voor mijn bedavontuur heb ik niemand nodig ;) ondanks de voorspelde koude nacht..

In de avond schijnt de zon. Ik zie reeën, wolken, moeraskartelblad, ontdek zonnedauw, mijn favoriete vleesetende plant, die met lijmdruppels op haar blaadjes insecten vangt en verteert.

De volgende morgen zie ik met dauwdruppels beparelde spinnenwebben. Ook mijn slaapzak is nat, druppels op mijn stromatras. Een vochtige rugzak. Ik wacht tot de zon boven de bomen stijgt om me te verwarmen en mijn spullen te drogen. De afgelopen nacht hoorde ik blaffende reeën, zag de heldere sterrenhemel. Slapen lukte nauwelijks.

Mijn water is bijna op. Er is geen riviertje. Dus geen bad en geen drinkwater. Ik ga strax ergens water scoren. Aanbellen en vragen. Maar eerst een koud havermoutje.

Dan besluit ik terug te keren naar mijn plek bij de rivier. Mijn stek. Mijn honk. Vuur, water, vinken en reeën. Wijdse velden, besloten stukjes bos. Smalle paadjes, onvindbaar in het hoge gras. Ik laat de bronnen van de drentse aa links liggen. Ga mijn eigen bron achterna, of welke woorden daar ook bij passen. Ik voel me er thuis, zonder de drang steeds weg te willen.

Ik loop en nader, kom steeds dichterbij. Langzaam en traag loop ik daar, hoor vinken van verre. Overal zitten ze in bomen en slaan luidkeels de vinkeslag.

Dan kom ik aan. Bij de grote eik ligt een veer van een buizerd.

Het voelt als: welkom in het drentse aa paradijs [e-1f64f]

Drentse aa

Maandag 4 juli