Ontwaken

Ik ben lopend gegaan en besluit lopend te keren. Geen bus, geen lift.

En nu ik de bewoonde wereld binnenwandel lukt de ruilhandel. Ik scoor koppen thee en een courgette voor verhalen en bloemen. In het veld ontmoette ik bijna niemand. Alleen een vermanende boswachter in zijn jeep. Hij op de zandweg, ik naast de zandweg speurend naar zonnedauw. Ik vertelde hem over de zonnedauw, maar het mocht niet. Ik wilde nog vertellen over mijn slaapplaats, buiten het pad, achter de takkenbossen, mijn bed van stro en stammetjes. Bijtijds realiseerde ik me dat dat niet handig is om te vertellen aan een beheerder van nationaal park drentse aa. Braaf stap ik dus weer het pad op en als hij even later weer voorbij rijdt zwaaien we naar elkaar. 'Zou hij wel es buiten de paadjes piesen', vraag ik me af.

Een geschikte plek vinden om te bivakkeren, ik ontdek hoe moeilijk dat is. De ogen van de bewindvoerders zijn zwak, maar ik voel ze prikken. Vuur is zichtbaar en te ruiken; mijn spullen verstoppen voelt niet relaxt. Ik voelde die spanning, meestal als avontuurlijk gevoel, soms dacht: ik ga naar een land waar dit geen issue is.

Ik was blij met een tas vol eten, aardappels koken bij een vuurtje, nooit eerder gedaan, wat vind ik dat leuk. Er was weinig eten in het veld te vinden, maximaal een paar blaadjes, de meeste planten stonden al in bloei. De pissebedden moesten eraan geloven en ook de worm die voor mijn voeten lag. Op de heen en terugweg vond ik frambozen. In het veld alleen heel veel groene bloeiende bramen.

Wat genoot ik van mijn plek bij de rivier. Ik kon er zijn. Ik kon er blijven. Het gras stond hoog. Geen mens kwam langs.

Maar af en toe wil ik mensen, praten contact, verbinden. In het 'gewone' leven leef ik ook alleen. Ik weet nog dat mijn neef, jaren geleden zei: 'ik woon al alleen, dus alleen op reis is weer alleen, dat trek ik niet'. Nu ik alweer jaren alleen woon begrijp ik hem.

Ik begon mijn tocht met een lied over loslaten van de veiligheid van het bekende. Ik doe het vaker, ik deed het de afgelopen dagen. Onbekende paden inslaan. Niet weten wat gebeurt, basic en toch comfortabel voelen. Koud en toch open kunnen staan. Geïnspireerd en geëmotioneerd raken door wat onverwacht, onbedacht in onbewaakte momenten gebeurt. Het maakt me blij. Geeft me rust en comfort in mijn lijf.

De bronnen van de drentse aa liggen er nog om ooit ontdekt te worden door deze ontdekkingsreiziger;) Ik heb ze los kunnen laten. Ontdekte mijn eigen bron, koud en vermoeid liggend op de harde grond. Ervaarde intens geluk en vrede toen de wereld ontwaakte daar bij mijn plek midden in de drentse aa

De drentse aa

Woensdag 6 juli 2022