Het water stroomt de berg op

Gister zeiden de pelgrims: morgen gaat het regenen. Die opmerking liet de tongen niet onberoerd: van een hekel aan vies weer tot komkom en we zijn niet van suiker.

Vandaag regent het. We hullen ons in jassen, regenbroeken, capes, bedekken de rugzakken met felgekleurde hoezen en gaan op pad. Vanuit de lucht drupt het water zachtjes naar beneden. De lichte regen legt een zachtgrijs filter over het landschap. Kleuren vervagen, de wereld wordt een beetje mysterieus.

Een beekje stroomt links van mij over de rotsen . Ik loop alleen. Pelgrims zijn verdwenen, locals doen andere dingen dan door de velden zwerven. Ik kan overal hurken om groot en klein los te laten. Met mijn broek op de knieën zie ik sleutelbloemen. Ze zijn uitgebloeid evenals het vogelnestje die ernaast ligt.

Langzamerhand gaat het zo hard regenen dat ik door de regen het bos niet mee zie. Het water stroomt in golven over het pad. In de beekjes ontstaan stroomversnellingen. Ik loop door water. Mijn schoenen soppen. Ik vrees voor de staat van mijn voeten. Op het moment dat ik denk: ik doorsta deze watersnood, zie ik het water de berg opgaan, de golven stromen omhoog. Dan begin ik te twijfelen aan mijn observatievermogen. Loop ik hier en nu te hallucineren? Op een droge plek check ik mijn mobiel. Een vriend stuurt me een bericht over gekkies. Hoe toepasselijk nu ik hallucineer. Als ik verder loop kauw ik op de gekkies. Zijn gekkies de niet aangepasten die niet gemiddelde uitdagingen aangaan of zijn gekkies juist degenen die een aangepast en comfortabel leven leiden in een wereld die steeds gekker wordt?

Mijn zus vindt dat het Spartaanse me past als de oude jas van het pelgrimeren. Misschien dekken ze allebei de lading.

Ondanks het Spartaanse en het gekkie-gehalte ben ik verheugd wanneer ik aankom in het hosteltje. Ik heb er een stapelbed en scoor een 100% wollen deken, waar ik gewoon mega blij van word. Sta tijden onder een warme douche, ga niet voor koud en spartaans [e-1f609]. Scoor een biertje, droog m'n kleren, prop m'n schoenen vol kranten, zet ze bij de verwarming. En als ik hoor dat het morgen droog wordt roep ik: hoera!

Dinsdag 23 april 2024

Van Markina Xemein naar Mendata