Muizen en wolken

Paolo trekt zijn rugzak in een karretje die met een gordel aan zijn rug zit. Op zijn bed ligt een dunne oranje isolatieslaapzak. 'Sol survive outdoor longer', 240 gram. Het lijkt meer op een rescuedeken dan op een slaapzak. Natuurlijk wil ik weten of dat warm genoeg is. Later zag ik hem liggen met een deken over het slaapzakje. Zijn five fingershoes liggen te drogen op de verwarming. Ik heb ze thuis in de kast staan. Hij is er erg enthousiast over, heeft geen last meer van zijn rug, maar wel van zijn knie. Hij neemt een rustdag.

Vandaag heb ik een bewolkte dag. De zon schijnt en heeft geen invloed op de wolken in mijn hoofd. Het is een aangename dag, de route is zwaar, mijn lijf begint in topvorm te raken. Ik loop over glibberige paadjes omhoog en omlaag. Als ik een stok nodig heb vind ik er een. Als ik hem vergeet rent iemand mij achterna: 'je stok please!'. Mijn kleren, mijn rugzak en al mijn stuf is droog na de hoosbuien van gister. Ook mijn schoenen doen het goed. Het beetje vocht wat er nog in zit verdampt in de droogte van de dag.

Ik loop met muizen en wolken in mijn hoofd naar Guernika. Overal is koffie te halen. In cafés zitten locals al voor 12 uur aan bier en witte wijn. Tapas op de balie. Chocoladetaartjes. Morgen loop ik naar Bilbao. Ooit vond ik steden leuk maar vandaag een tandje minder

Ik ontdek dat de omgeving niet een grote invloed heeft op het gehalte muizen-in-mijn-hoofd. Ze komen ergens uit mijn lijf tevoorschijn en vandaag of morgen verlaten ze me weer. Die garantie heb ik. Ik mis een paar leuke pelgrims met wie ik gelachen, gepraat en gedronken heb. Ze zijn opgelost in de camino.

Als ik in Pozueta hostel aankom en het onderkomen raakt bevolkt met verse pelgrims verdwijnen zowel de wolken en de muizen.

Woensdag 24 april

Muxika and Morga