Ontspullen

Ik las het verhaal van een man die 130 spullen had en vrijwillig terug wilde naar 99 spullen.
Ontspullen heet dat en het is hot.
De gedachte is dat je vrij bent zonder al die spullen die je verzwaren en je bewegingsvrijheid beperken. Een nieuwe vorm van luxe.

Toen ik dat las hapte ik naar adem en begon te tellen.
Mijn wc telt 52 spullen en als ik daar vertoef komen er 16 spullen bij. Dat betekent dat ik minimaal 16 spullen aan mijn lijf meedraag. Van likdoorn tot neusring. En dan smokkel ik nog met wat verborgen dingetjes of vergeet de combi's dubbel te tellen.
De douche, de hal, de slaapkamer en de kamer durf ik niet inventariseren. Ik denk dat ik nogal wat dingen heb. Er is ook nog een grote zolder... wat een spullen...

Toen ik vanmorgen mijn rugzak optilde woog hij verrassend licht. Direct dacht ik aan mezelf als aan een ontspulde. (raar woord maar het went vanzelf als je het vaker hoort)
Met een minimum aan spullen ga ik vanaf vandaag een maand lichtvoetig rondzwerven. Vrijheid ervaren, materieel (en immaterieel). Het is een test, uitproberen dus.
(en misschien ga ik dan thuis voor 99 spullen, een bed, een pan, een jas en nog een paar dingetjes (misschien ;))
Strax in de trein ga ik de spullen die meegaan tellen, dacht ik. Ik hoopte ergens in de buurt van de 99 uit te komen. Ik zwaaide de rugzak op mijn rug en liep naar de trein. Half 6 in de morgen.
De trein had vertraging, ik miste de volgende aansluiting en schoot in de zwaarte van de gedachte dat ik het vliegtuig zou missen. Die gedachte belastte me meer dan denken aan het gewicht van een paar overbodige spullen.

Diep ademhalen en gewoon doorgaan, wist ik. Die ervaring komt uit het leven, het helpt soms.
Dus ging ik mijn spullen tellen:
10 stukjes kleding
toiletdingetjes
iets tegen de regen
water en brood
ipad, mobiel en opladers
oordoppen
slaapmasker
stokken
Ik kwam tussen de 80 en de 90 spullen en besloot de telling te zetten op 88.
'En verder niet zeuren,' herinner ik me de woorden van de woordkunstenaar.
Of als hij wat steviger aan wil zetten: '...niet zeiken' ....over een paar spullen, een getal of een beetje stress, vermoed ik.
Levenservaringen.

Met 88 spullen en een lichtgewicht rugzakje voel ik me een ontspulde voor een maand.
Lichtvoetig. Ontlast van de zwaarte.
Ik hoef me nergens zorgen over te maken.
De trein rijdt, de stress laat ik achter op een perron.
Wat een luxe.
Dus: goeie reis!