Puducherry

Langzaam wen ik aan India, aan de warmte, aan spicey food (begin het lekker te vinden) en aan de chaos. Madurai is warmte, spicey food en chaos. En vannacht vertrek ik. Ik zou willen blijven. Nog een paar dagen kokosnoten leegdrinken bij de handkar tegenover het hotel, nog es Indian food eten bij het vegetarian restaurant tegenover de tempel. De man van het stopcontactenhandeltje op de hoek groeten. Thee drinken met de kleermaker die een paar woorden Nederlands spreekt. En verder gewoon het getoeter en de beweging ervaren. Maar 2 dagen geleden ik moest bedenken wanneer ik verder trok, anders waren de kansen van vandaag voorbij. Dus boekte ik de slaapbus naar Puducherry. En voor nog meer zekerheid boekte ik een guesthouse via Lonely Planet internet.

De eerste dagen in India sliep ik nauwelijks. Misschien een combi van opwinding en ongewoonte. De laatste dagen slaap ik wel. Ook in de bus slaap ik. Het is vroeg en nog donker als ik woensdagmorgen in Puducherry aankom. Ik hoop op een redelijk guesthouse, 't is een gokje om op afstand te boeken. Ik ging voor goedkoop. Ik schrok nogal van de prijzen van de hotels, hostels en guesthouses in Puducherry .....en toen kwam er een voorbij van 6 euro per nacht... Zonder verdere info heb ik direct geboekt. Misschien is ie wel vreselijk...
Het guesthouse heet Raj Lodge, aan de Rangapillai Street, Puducherry - 605001, India.
Raj Lodge heeft een oranjegele gevel en is smerig. Ik kom er om 6 uur in de morgen aan. Krijg een kamertje beneden, vlakbij de ingang. Ik werp een blik naar binnen: uhmm.... die lakens, een klein beetje smoezelig (hoeveel mensen voor mij hebben daar al op geslapen?) de planken en latjes zijn vies, stoffig, webbig. Ik ken de aandrang nauwelijks, maar nu krijg ik de neiging om 'er-een-doekje-over-te-halen'. Mwahhhh... eerst maar es slapen.... op de lakens....
Om 10 uur kom ik tot leven. De receptie klopt op de deur. Ik kan een kamer boven krijgen. Oké.. show me. De kamer is groter, een hal, een westers toilet. Ja graag, die wil ik wel. Ik verkas.
Ook deze kamer is vuil, Als ik met mijn hand over een plank ga is mijn hand bruin. Ik besluit een doekje te kopen om die er-over-te-halen. Dus ga ik eropuit. De stad verkennen. Een doekje scoren, ontbijt scoren. Wifi scoren.

Puducherry is een voormalige Franse kolonie. Die invloeden zijn nog te zien, las ik. Er zijn bomen en meer groen dan in andere steden van Zuid India. Er is meer Westers eten. Franse restaurantjes.
Er is een bekende ashram, de Shri Aurobindo Ashram. Er zijn parken, een botanische tuin.
Puducherry is gelegen aan The Bay of Bengal en heeft een brede boulevard. Ik ga het zien.

Ik loop de hele stad door voor wifi. Ik loop naar the Bay of Bengal, ik loop over de boulevard. Soms spot ik beveiligde wifi bij hotels en restaurants. Maar als ik vraag wordt er geschud en ook: no wifi.
Ik beland bij chez Charlie. Een Frans restaurant. Op een bord buiten staat het menu en onderaan : free wifi, maarrr.... als ik vraag is weer het antwoord: ...noooohh.. Maar deze x laat ik het er niet bij zitten. Ik wil wifi. Dat moet toch mogelijk zijn in een stad als Puducherry? Dus druk ik een medewerker mijn mobiel en I pad onder de neus en.... YES! Ik krijg het wachtwoord.
Ik gooi gelijk een verhaal op mijn blog en doe ondertussen een Frans ontbijt.
Later scoor ik nog een doekje, maar eerst ontmoet ik Anthony.

Ik ontmoet Anthony onderweg. Hij stopt met zijn brommer naast mij en vraagt naar de Franse bibliotheek. Anthony vertelt dat hij net een paar dagen in Puducherry is. Hij komt uit Parijs. Zwarte krullen. Goeie looks. Ik weet ook niet waar de Franse bibliotheek is, maar ik heb een plattegrond. Die pak ik erbij, maar de bibliotheek vinden we niet. We praten wat en hij nodigt me uit voor een drankje. Vanavond. We spreken af om 9 uur. In een cafe op de boulevard. We wisselen telefoonnummers. Achteraf denk ik. Poeh.. wie weet is dat niet handig, maar ook: als je nix waagt....


Puducherry
10 februari 2016