10 hrs trip, hard trek

Ik ontmoet Lou, Manuel en Adrian, 3 Parijzenaren, bij het loket van het station in Mandelay. We kopen tickets voor de treinreis van de volgende dag naar Hsipaw. We willen de trein van 4 uur en het advies is om tevoren kaartjes te kopen, want 's morgens in alle vroegte is het loket waarschijnlijk dicht.
Die middag is er niemand achter het loket. Er ligt een man op de grond te slapen, uiteindelijk blijkt dat de ticketverkoper te zijn. Een stationmedewerker schudt hem wakker en wij scoren onze tickets. Lou, Manuel en Adrian willen hiken in Hsipaw. Ik houd niet van zware bergtochten in de hitte. In Mandelay is het op dat moment 40 graden.

De volgende morgen ontmoeten we elkaar in de trein en later bij Mister Charles, het guesthouse in Hsipaw.
Daar zien we zien elkaar 's morgens bij het ontbijt, 's middags bij het bier, en 's avonds scoren we mojito's bij YuanYuan. Uiteindelijk halen ze me over voor een '10 hrs trip, hard trek'. (Volgens de info van het guesthouse)
In Hsipaw is het klimaat aangenamer, 's nachts slaap ik zonder ventilator onder een deken. De combi van de Parijzenaren en de lagere temperatuur maakt dat ik van het ene op het andere moment 'Yes', zeg tegen 'the hard trek'.

De hond van het Mister Charles Guesthouse volgt ons als we 's morgens om half 8 vertrekken. Er zijn overal honden. Ze lopen door het dorp, ze lopen over straat en tussen het verkeer. Ze lopen huizen en restaurants binnen. Als de mensen er zat van zijn gooien ze een steen naar de hond. Die druipt dan even af om zodra de kans schoon is weer terug te keren.
Doordat onze hond meeloopt komen er andere honden op ons af. Volgens Manuel lopen we door het territorium van plaatselijke honden. Zo'n hond gaat dan in de verdediging door met ontblote tanden grommend dichterbij te komen en dan volgt er soms een gevecht. Voor ons is het oppassen om daar niet tussen te zitten. Soms gooit de gids stenen om vreemde honden te verjagen.

De omgeving is mooi. Eerst lopen we door rijstvelden en stukken land waar groenten en kruiden verbouwd worden. Langzamerhand stijgen we. We gaan de bergen in; passeren theeplantages op de helling. Van theeblaadjes kun je, naast thee, ook salades maken, gemixt met tomaat, ui, pinda en nog wat dingetjes. Halverwege de berg proeven we zo'n salade. Ik vind het bijzonder lekker.
We lopen verder de berg op, door Shan dorpen. Het wordt heter, de schaduw verdwijnt. We lopen over paden van rode aarde. Ondanks mijn hoed voelt het of mijn hersens smelten. Als er wat schaduw is pauzeren we even, drinken slokken water.

Tun Kyaw is onze gids. Hij heeft een Shan-vader en een Palaung-moeder. 'Vroeger konden de Shan en de Palaung goed met elkaar,' vertelt hij. 'Nu is er vaak strijd.' Hij is opgegroeid in Pankam, een dorp boven op de berg, waar we onze middagpauze hebben. Zijn ouders wonen er nog steeds. Tun Kyaw woont deels in Pankam en deels in Hsipaw bij zijn broer. Hij heeft nog 2 zussen die getrouwd zijn. De een met een Chinees, ze woont in China; de ander met een Thai, ze woont in Bangkok.
In het dorp op de berg lopen mannen rond in legergroene pakken, ze dragen een geweer. 'Dat is voor de veiligheid,' zegt Tun Kyaw. 'Een paar jaar geleden werd hier gevochten. Nu bewaakt het leger het dorp. Daarom ik ben liever beneden in Hsipaw, want soms ben ik hier bang.'

Om 3 uur in de middag lopen we terug. Om ons heen zien we overal zwartgeblakerde velden. En regelmatig zien we brandjes. Tun Kyaw vertelt dat hier vroeger de jungle was. Maar een paar jaar geleden begon men de bomen te kappen. Het hout wordt naar China vervoerd. De bergbevolking brandt vervolgens de velden kaal om er gewassen op te verbouwen. Tun Kyaw klaagt over de hitte. 'Vroeger was het hier veel koeler,' zegt hij, 'met al die bomen. En doordat er geen bomen meer zijn wordt het ook steeds droger. Het water verdampt.'

We lopen de berg af. Tegen een uur of 6 bereiken we de voet van de berg en gaan per truck terug naar ons guesthouse.
De hond heeft ons de hele tijd gevolgd. Ik mag hem wel.
En ondanks de hitte van de middag en de 'hard trek', leef ik nog.


De bergen rond Hsipaw
Vrijdag 18 maart 2016