La tondeuse a gazon

Er lopen hakkelige banen door het grasveldje achter het huis van Madame Butterfly.
Ze vertelt over een zitmaaier die zich een minuut of 10 hortend en stotend op het gras werpt en er dan de brui aan geeft. Dan moet ze even geduld hebben en dat is moeilijk voor Madame Butterfly. Ze heeft wat bruisends. Maar er zit nix anders op, de machine heeft rust nodig. Na de pauze stijgt ze weer op de machine en ploegt door tot de tondeuse er weer genoeg van heeft. Daarnaast gaat het maaien is niet probleemloos. Het gras wordt eraf gerukt. Madame heeft al gebeld met een reparateur maar die is vandaag gesloten dus staat het gras in de tuin hoog en liggen de gemaaide banen erbij alsof de tondeuse het op de heupen heeft gekregen. Het woord -tondeuse a gazon- bleef niet zonder gevolgen. Ik vond dat Thom ook wel een tondeuse door zijn gewas mocht laten gaan, maar Thom kweekt een pelgrimslook.

Madame is een beetje dik. Ze loopt hakkelend als een hortende grasmaaier de trap op. Hijgt als een ter ziele gaande tondeuse. Verder is ze flamboyant. Extravert, extravagant en vol gebaren. Het stroomt direct tussen ons. We zwaaien allebei onze armen zijwaarts tijdens het praten en ze kijkt er niet vreemd van op als ik schreeuw of gil en ga staan tijdens het praten. Dat doet ze zelf namelijk ook. Als ik betaal voor het verblijf pakt ze het geld, steekt het achter de rug en zegt: 'en nu wegwezen' en zwaait woest met haar arm naar de deur. Dan spring ik overeind en gris het geld weer uit haar hand. We liggen allebei in een deuk. Dit gedrag valt normaal echt niet in goede aarde. Maar tussen Madame Butterfly en mij stroomt de energie. Ze draagt een zacht oranje bloes met een gouden vlinder als corsage en een lange rok vol oranje en rode bloemen. Samen met de weidse vleugelslagen lijkt ze op een vlinder. Haar huis is als een sprookje. Overal struikel ik over vazen, schilderijen, planten, bloemen en kunstbloemen. Kunst en kitsch in een verrukkelijke mix. Madame Butterfly brengt alles tot leven. In een vorig leven trad ze op op podia, zong, acteerde, speelde piano, dirigeerde alles en iedereen en bracht talentjes en muurbloempjes tot leven.

Thom zit er wat aangeslagen bij. Hij trekt het niet binnen dit extravagante geweld.
Thom is van de werkelijkheid, de duidelijkheid en de zorgvuldigheid. Als ik onderweg moet plassen en dat middenin de stad op het plein achter een minimaal bosje doe, spreekt hij me daar vermanend op aan. Als Thom zegt: het is koud, dan spreekt hij dat woord op zo'n manier uit dat het een keiharde werkelijkheid wordt. Er komt geen beleving meer aan te pas. Naast dat hij het koud heeft heb ik het koud, heeft iedereen het koud. Aan de kou van Thom valt niet te tornen.

Ik leer zo steeds meer over mezelf en de ander.
Als ik afscheid neem van Madame Butterfly geven we elkaar een stevige hartelijke stromende knuffel.
Onderweg kom ik ze overal tegen,
oranje vlinders met rode tipjes

Chateaumeillant
Dinsdag 14 mei, 2019