Rare pelgrims

Vandaag belegt Mark een vergadering waarin we het onderkomen voor de volgende dag bespreken.
We zitten in een oud huis in Saint-Germain-Beaupre. De ouders van monsieur Alain Malberg hebben er gewoond. Ze zijn allang dood en Alain heeft het huis geerft en nu verhuurt hij het aan pelgrims.
Er is een houten trap direct naast de voordeur. Volgens Alain is het een trap uit 1826. De treden van de trap lopen schuin af en zijn glad gesleten. We lopen naar boven en Alain laat me het slaapvertrek zien. Er is een hemelbed, die uit de tijd van Napoleon stamt; als ik het goed begrijp tenminste. Alain spreekt Frans en ik maak er een verhaal van. Er is nog een gewoon bed in de kamer en die is voor Thom. Het hemelbed is voor een vrouw, zegt Alain, en die vrouw ben ik.
Als we de trap aflopen, glijd ik van de eerste tree. 'Kijk uit,' zegt Alain.
Ik stel me dan voor dat ik als pelgrim in Saint-Germain-Beaupre van de trap zou storten en mezelf zou breken, terwijl ik de steile paadjes langs la Creuse ongedeerd besteeg en afdaalde. Als ik het voor het kiezen heb, dan stort ik liever van de berg in de rivier. Neerstorten van een trap is echt wel triest.

Mark, Thom en ik zitten gezellig op banken rond de open haard te overleggen. Er hangt een zwarte gietijzeren pot aan een haak boven het rooster. We zouden zo een gifgroen soepje kunnen brouwen boven een magisch vuurtje, maar er is geen vuur. En buiten regent het.
Morgen zal het 2 streepjes regenen volgens de weervoorspeller op de mobiel van Thom. Ik heb gezocht naar een andere weervoorspeller die 1 streepje regen voorspelt, maar vandaag lukt die truc niet. Soms loont het om een gunstiger weervoorspeller te zoeken voor de gemoedsrust.

Vandaag liep ik tegen chez Elaine aan. De honden in haar tuin blaften, maar Elaine verwelkomde me met grote vriendelijkheid. Ze vroeg of ik zin had in koffie met een huisgebakken taart en ik zei direct ja. Maar eigenlijk wilde ik een salade. Dus deed ik eerst maar koffie met taart en daarna salade met eieren, allemaal uit de tuin van Elaine. Elaine is gemoedelijk, vriendelijk en ik zou zelfs zeggen: lief. Ze vraagt iedere x aan mij of ik goed zit en of het smaakt en of het ok is. Dat doet ze met warmte en aandacht.
Maar dan begint Elaine over het weer: 'het gaat regenen,' zegt ze en: 'dat duurt niet lang meer. En als het hier regent dan regent het hier lang en stevig'. Ik wordt er onrustig van en wil zo snel mogelijk vertrekken om niet helemaal kletsnat aan te komen bij Alain Malberg in Saint-Germain-Beaupre. Maar Elaine zegt: 'relax', en: 'blijf lekker zitten'.
Als ik ga drukt Elaine me op het hart om haar te bellen als het hard gaat regenen want dan komt ze met haar auto en brengt me naar Alain. 'Het onderkomen bij Alain is trouwens erg basic en sober', zegt Elaine.
Ondanks de lievigheid van Elaine word ik gestrest.
Ik maak me zorgen over het weer en het verblijf bij Alain.

De stress is onnodig, want het blijft droog en bij Alain is het bijzonder royaal en knus, maar koud. En daar heeft Elaine nix over gezegd.

Vanwege de kou zit ik in een feloranje deken gewikkeld op de bank bij het overleg tussen Mark, Thom en mij over ons volgende onderkomen. We spreken uit dat we het fijn vinden om met elkaar te verblijven in de herbergen. Ik vind het best wel goeie mannen, alleen van een ander soort dan ik uit zou kiezen als ik het voor het zeggen had. Dus zeg ik: 'ik heb nooit geweten dat ik zo goed overweg kan met mannen die mijn type niet zijn. We zijn echt verschillend en toch kunnen we het best goed met elkaar vinden. Het is zelfs leuk. Mark zegt het zelfde en ook Thom sluit zich erbij aan. Het word een ontzettend vruchtbare vergadering. We vinden een plek waar we morgen naar toe lopen.
En we zijn het erover eens dat we best rare pelgrims zijn. De een mijlen anders dan de ander en toch macht het.
Ik vind dat een mooie ontdekking van deze pelgrimstocht.
En daar praten we gewoon nog een poosje over door.


Saint-Germain-Beaupre
Vrijdag 17 mei 2019