Rosé met koffie

Ik loop alweer uren en om 12 uur nader ik het gehucht Le Pic, zoek een pauzeplek en zak neer op een muurtje naast een ommuurde boerderij.
Ik pak mijn zak met rijstwafels en wat kaas, een mes, een fles water en wil gaan eten. Dan rijdt er een auto de ommuring van de boerderij binnen, een man kijkt uit het raampje, parkeert zijn auto en even later komt hij eraan. Hij nodigt me uit om binnen de muren te komen. Daar staat een tafel met een bank. Ik mag er gaan zitten en eten.
Het flesje water draagt zijn goedkeuring niet, hij bied mij rosé aan als ik het goed begrijp en dat doe ik. Hij komt aanzetten met een fles rosé en twee glazen. Het is echt heel lekker, veel lekkerder dan water en we nemen het ervan.

De boerderij is erg groot, ook de binnenplaats is ruim. Het gebouw ziet eruit zoals veel karakteristieke Franse huizen, grote gele stenen met een speciale zandvoeg. Dat geeft een warme zuidelijke sfeer. De man vertelt dat zijn vrouw van huis is. Ze is met een groep van het naburige dorp Negrondes met een busreis naar Boedapest. 10 dagen op pad en daarmee 10 vrije dagen voor de man. Hij lacht als hij het vertelt. Het bevalt hem, 's avonds gaat hij nu met zijn vrienden naar het cafe en dan lusten ze er wel een. Normaal gebeurt dat echt niet elke avond , maar nu is hij vrij man. Zijn vrouw verwacht wel dat hij het huis netjes, schoon en op orde houdt en dat doet hij de laatste morgen wel voor ze terugkeert.

Of ik koffie wil
Na de rosé lijkt me dat een straf plan, ik vraag me namelijk af of ik nog wel goed kan lopen.
De man gebaart dat ik voor die koffie mee naar binnen moet, het huis in. Ik verdenk hem ervan dat hij mij steeds verder naar binnen lokt met dubieuze plannen nu de baas van huis is. Ach wat geeft het ik red me bijna overal wel uit en loop met hem de keuken in.
Ik verbaas me. Het is een luxe keuken. Het plafond bestaat uit donkere balken met daartussen witte stroken. Aan de balken zijn heel veel spotjes bevestigd ongeveer om de 30 centimeter een spot. En ook verder is er aan de keuken weinig bespaard wat betreft bijzondere roestvrijstalen apparaten. Er staan een paar koffieapparaten. Ovens, een magnetron, een roestvrijstalen sapcentrifuge. En nog wat meer. Het aanrecht van graniet, de spoelbak van ingebouwd graniet. De man lijkt er niet gelukkig van zijn keuken te worden, misschien zijn vrouw wel, maar dat weet ik hier en nu niet
Hij drukt op de knop van het espressoapparaat en tapt 2 bakjes koffie. Het is echt superlekkere koffie. Ik ben er blij mee, want het is de eerste koffie van de dag. En ik loop er meestal nogal best op.
Zonder grote problemen kom ik weer van de man af. Ik bied hem een gele roos aan die ik standaard aan mijn rugzak heb gestoken voor het geval ik iemand wil verrassen of bedanken. Ik bedank de man. Blij met de plek, de aandacht, de verhalen, de rosé en de koffie.

Het lopen wil daarna echt niet meer. Ik sleep me over de velden. Ik moet nog een kilometertje of 8, maar die lijken wel tachtig mijlen. De zon schijnt, het wordt warm en uiteindelijk strompel ik uitgeblust Sorges binnen waar de mannen al aan het bier zitten.
Ik kan gelijk aanvallen


Sorges
Maandag 27 mei 2019