Illegaal

De weg is onzeker.
Overnachtingsplekken nauwelijks te regelen. Er is veel onduidelijk. Daar moet ik mee dealen. Het lijken lessen in vertrouwen en loslaten.
Regelmatig dacht ik: het lukt niet, ik ga naar huis. Maar daarna kwam er weer een kans en schoof ik de optie 'naar huisgaan' voor me uit. Het is me ook te min. Alsof ik niet tegen wat onzekerheid en onduidelijkheid kan. Geen vertrouwen heb. Niet bij de dag kan leven.

Inmiddels ben ik bij meneer Michel in Oignies. Meneer Michel is de verrassing van de dag, de week, wat? van de hele trip. Hij is een kleine man, zijn hoofd is kaal met witte en bruine vlekken.
Hij biedt me een biertje aan en neemt zelf een icetea. We zitten op een kleine binnenplaats bij zijn huis. De zon schijnt. Het hoofd van Meneer Michel glanst ervan. Hij lijkt op mijn oom Jan, een geblokte bloesje en een goudkleurig brilletje. Mijn oom Jan is overleden. Ik herinner me hem als een stille man die goede gaven met zijn linkerhand gaf zonder dat zijn rechterhand het wist.

Meneer Michel vertelt dat hij meerdere pelgrimstochten liep met zijn vrouw. Ze is inmiddels overleden.
Maar na wat jaren kwam Michaela. Hij kende haar van vroeger en nu woont ze bij hem in huis. Ze houdt ook van wandelen en vandaag belt hij haar: 'Wil je vis meenemen? De pelgrim eet geen vlees'. Ik mag namelijk mee-eten met Michel en Michaela.

Morgen loop ik naar Rocroi. Daar wil ik slapen in de gite pelerins.
Of ik mijn vaccinatiebewijs bij me heb? vraagt meneer Michel.
'Nee', zeg ik.
'Dan heeft u een probleem. Dan komt u die gite niet in. Daar zijn ze streng op. Het is sowieso uitkijken met de gendarmes in Frankrijk. Ze controleren graag en zonder vacconatiebewijs krijgt u een boete. Ook op de terrassen enzo moet u voor de gendarmes waken'.
Meneer Michel wil me helpen. Ik moet een particulier adresje hebben. Hij weet er wel een. Of hij gelijk naar zal bellen?
'Graag', zeg ik.

En dan belt meneer Michel.
Het is een lang gesprek in het Frans. Vooral de overzijde is aan het woord. De mobiel van meneer Michel staat op de luidspreker en ik begrijp dat hij aan een dame in Rocroi uitlegt dat ik niet gevaccineerd ben maar wel een mondkapje bij me heb. Of ze dat aandurft? Jazeker, dat durft ze. Ik mag ook bij haar eten. Dan hoef ik niet naar het restaurant. Da's namelijk riskant vanwege de gendarmes.
Op vraag van meneer Michel verwacht ze dat ik wel met de trein zou kunnen als ik me niet opvallend gedraag.
Da's nog een dingetje. Ik heb een veer, een roos, rood haar en een rugzak. Daar neem ik risico's mee.

Het klinkt als een illegale actie.
Maar ik zet in op vertrouwen.


Oignies
Zaterdag 25 september 2021