Het ongewisse
Blijf op de hoogte en volg akke
20 September 2021 | België, Linter
Elk nadeel heb ze voordeel...
Als pelgrim is het leven ongewis.
Soms is er zoveel onzekerheid dat ik het bijltje erbij neer wil gooien.
Hier en nu worstel ik met de slaapplekken.
Het kostte me vanmorgen anderhalf uur om mijn tent naar huis te sturen. Ik gebruik hem niet. Het gaat om een gewicht van 2 kilo en dat hakt erin op mijn rug. Maar terugsturen is geen kattenpis. De Belgen doen het anders dan de Nederlanders. Zoals ze dat met meer zaken doen.. Ik had al een ticket via internet geregeld, blijkt die bij bpost niet te gelden, terwijl ik ...enz.
Nieuw verzendlabel. Uiteindelijk betaal ik het dubbele.
De frustratie adem ik weg.
Maar nu er geen slaapplek is denk ik aan de verzonden tent.
Dat is zinloos.
En dus pas ik aan. Welke opties zijn er wel? I.p.v. wat kan niet?
Mijn voeten doen nog steeds zeer. Dus loop ik op blote voeten en later leg ik mos in mijn schoenen. Ik verzorg ze liefderijk. Uiteindelijk passen mijn voeten zich aan. Maar vannacht droomde ik dat mijn schoenen uit elkaar vielen. De werkelijkheid is dat ze slijten. Het schuimrubber steekt uit de hak. Ze zijn aan vervanging toe. Maar nu nog niet. Ze moeten Frankrijk nog zien.
En ik ook. In mijn linkersok zit een gat. Ik heb 2 paar bij me. Normaal waren dat 3 paar. Maar vanwege bezuiniging op gewicht ligt het 3e paar thuis. Gebrek aan sokken is natuurlijk op te lossen: Een sokkenwinkel. Echter waar is een sokkenwinkel?
Sowieso: waar is een winkel als die mijn pad niet kruist en ik niet eindeloos om wil lopen?
Vannacht slaap ik bij sJos en Nicole. Ze hebben een camping en een b&b. sJos kent een andere Nicole 30 km verderop die mij misschien wel onderdak wil verlenen. 1 telefoontje en het is geregeld. Het is een pokkeneind lopen (30km) maar iedereen ter plekke denkt dat ik dat moeiteloos kan. (nu ik nog..)
Ik wil aangename smalle bospaadjes bewandelen. Vandaag waren het asfaltwegen. Daar klaag ik altijd over en nu is het zaak om de asfaltwegen zo te omarmen dat ze mij verwelkomen. Dan keert het nadeel zich tot voordeel. Het asfalt blij. Ik blij.
En zo verloopt het leven van deze pelgrim dagelijks van het ene aangename ongewisse naar het andere aangename ongewisse. En het onaangename lost daartussen altijd weer op.
Ik verbaas me
Linter
Maandag 20 september 2021
Als pelgrim is het leven ongewis.
Soms is er zoveel onzekerheid dat ik het bijltje erbij neer wil gooien.
Hier en nu worstel ik met de slaapplekken.
Het kostte me vanmorgen anderhalf uur om mijn tent naar huis te sturen. Ik gebruik hem niet. Het gaat om een gewicht van 2 kilo en dat hakt erin op mijn rug. Maar terugsturen is geen kattenpis. De Belgen doen het anders dan de Nederlanders. Zoals ze dat met meer zaken doen.. Ik had al een ticket via internet geregeld, blijkt die bij bpost niet te gelden, terwijl ik ...enz.
Nieuw verzendlabel. Uiteindelijk betaal ik het dubbele.
De frustratie adem ik weg.
Maar nu er geen slaapplek is denk ik aan de verzonden tent.
Dat is zinloos.
En dus pas ik aan. Welke opties zijn er wel? I.p.v. wat kan niet?
Mijn voeten doen nog steeds zeer. Dus loop ik op blote voeten en later leg ik mos in mijn schoenen. Ik verzorg ze liefderijk. Uiteindelijk passen mijn voeten zich aan. Maar vannacht droomde ik dat mijn schoenen uit elkaar vielen. De werkelijkheid is dat ze slijten. Het schuimrubber steekt uit de hak. Ze zijn aan vervanging toe. Maar nu nog niet. Ze moeten Frankrijk nog zien.
En ik ook. In mijn linkersok zit een gat. Ik heb 2 paar bij me. Normaal waren dat 3 paar. Maar vanwege bezuiniging op gewicht ligt het 3e paar thuis. Gebrek aan sokken is natuurlijk op te lossen: Een sokkenwinkel. Echter waar is een sokkenwinkel?
Sowieso: waar is een winkel als die mijn pad niet kruist en ik niet eindeloos om wil lopen?
Vannacht slaap ik bij sJos en Nicole. Ze hebben een camping en een b&b. sJos kent een andere Nicole 30 km verderop die mij misschien wel onderdak wil verlenen. 1 telefoontje en het is geregeld. Het is een pokkeneind lopen (30km) maar iedereen ter plekke denkt dat ik dat moeiteloos kan. (nu ik nog..)
Ik wil aangename smalle bospaadjes bewandelen. Vandaag waren het asfaltwegen. Daar klaag ik altijd over en nu is het zaak om de asfaltwegen zo te omarmen dat ze mij verwelkomen. Dan keert het nadeel zich tot voordeel. Het asfalt blij. Ik blij.
En zo verloopt het leven van deze pelgrim dagelijks van het ene aangename ongewisse naar het andere aangename ongewisse. En het onaangename lost daartussen altijd weer op.
Ik verbaas me
Linter
Maandag 20 september 2021
-
20 September 2021 - 21:23
Hilda:
Lieve Akke,
Het pelgrimeren gaat niet vlekkeloos maar dat is ook niet de bedoeling....
Het is avontuur en afzien zeg ik vanuit mijn relaxte stoel ;)
Dan die voeten daar is altijd iets mee ja want je gebruikt extreem veel...over bv. asfalt en daar zijn jouw voeten niet van gediend! Sterkte en plezier en als het niet meer lukt bel je mij toch gewoon!
Knufff -
21 September 2021 - 09:45
Els:
Lieve Akke
Ik geniet van je verslag..
Gelukkig is elke stap er een verder toch..
Fijn om je verhaal te lezen..
groetjes
Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
