Vale gieren

Volgens mijn zus was ik aan het bushcraften in het OV. Ze heeft een punt: hoe overleef ik het openbaar vervoer? Opleidingen zijn er niet. Ik moet het zelf maar uitzoeken. Wie weet word ik ooit zelfredzaam in die jungle.

Vandaag startte ik de camino. Vanaf Irun liep ik de Jaizkibel op. Volgens de info voert het pad steil omhoog, de route 'alpinistas'. Categorie: zeer zwaar. Ze overdrijven. Het gaat gewoon om een stukje klimmen. De beloning is een helder uitzicht. Rechts de zee, links het land. De zon schijnt. De lucht is blauw. Er groeien kleine narcissen in het groene gras.

Vogels in de lucht verwelkomen mij. Ik staar gefascineerd omhoog. Ga op mijn rug liggen kijken. Het zijn vogels met een enorme spanwijdte. Vingers aan de vleugels. Een gekromde snavel. Eerst zijn er een paar, later komen er steeds meer bij alsof ze een afspraak hebben. De afspraak om mij te verwelkomen. Ze zweven vlak boven mijn hoofd. Het bljken vale gieren. Een klein vogeltje duikt naar beneden, naar de rug van de gier en vliegt even mee. 'Pas maar op', waarschuwde Michiel, 'ze cirkelen al boven je'.

Dertien gieren.

Het zwerfgevoel krijgt me te pakken als ik door Pasajes loop, in een café 'pan con queso' bestel, met een bootje de oversteek over de inham maak. Ik loop door tot vlak voor San Sebastian. Neem een hostel met uitzicht over zee. Daal af naar de Lidl voor groente bier en chocola, kook, kijk om me heen en ga vroeg slapen

Vrijdag 19 april 2024

Van Irun naar San Sebastian