India is crazy, Andaman is paradise
Blijf op de hoogte en volg akke
17 Februari 2016 | India, Madras
1370 km uit de kust van Zuid-India liggen de Andaman eilanden.
Ik ga er vandaag naar toe.
Wow wat heb ik er zin in.
Niet gewoon zin, maar heel veel zin. Yes! Yes!
Zuid-India vind ik een hele kluif. Als ik gevraagd word: 'Wat vind je van India?' dan heb ik moeite met 'mooi en positief.' Als ik goed nadenk lukt het, maar de zwaarte overheerst.
Gister sprak ik erover met Martin, hij komt uit Duitsland en reist vanaf zijn 16e. Hij is 23 x in India geweest, waarvan 16 x op Andaman.
'India is crazy,' zegt hij. 'Andaman is paradise.'
Ik land rond 2 uur in de middag op een klein vliegveld bij Port Blair, de hoofdstad van de Andaman en Nicobar Eilanden. Moeiteloos krijg ik mijn Restricted Area Permit. (Wow! Yes!) Buiten de aankomsthal staat een tuktuk met chauffeur op mij te wachten. De chauffeur brengt me naar Aashiaanaa Rest Home.
Ik zit achterin de tuktuk en kijk wat om me heen. De weg is rustig, de straat is rustig. Het is warm, Andaman ligt in de tropen. De stad ligt er loom en een beetje slaperig bij.
Het guesthouse is goed. Mooi en schoon (na een paar mindere ervaringen waardeer ik dat)
Er is wifi. De pier voor de afvaart morgen ligt vlakbij.
De volgende dag steek ik per ferry over naar Havelock. Een tocht van anderhalf uur. Ik zit naast Dahna. Ze gaat met haar man een paar dagen naar Havelock. Ze woont in Delhi en is dokter. 'Ik heb 3 broers,' zegt ze, 'maar die wilden niet studeren. Ik wilde wel en dat mocht van mijn vader. Het maakte niet uit dat ik een meisje was.
Toen ik 28 was ben ik getrouwd. Mijn nichtjes trouwden toen ze 21 waren.'
Ik vertel over mijn reis door Zuid India. 'Ik zag veel armoede en vervuiling,' zeg ik.
'India is in ontwikkeling,' zegt Dahna. 'Er zijn problemen, maar er is ook vooruitgang. India is een ontwikkelingsland.'
We meren aan op het eiland en even later kom ik aan bij Barefoot Scuba Resort.
Bij 'resort' krijg ik altijd beelden die mij niet bevallen. (groot, luxe, geen locals alleen toeristen)
Maar Barefoot Scuba Resort voldoet niet aan dat beeld. Het is niet groot, luxe is ook wat anders, ik denk eerder aan primitief. De gebouwen bestaan uit bamboe. Het terrein is een stukje oerwoud met palmbomen en ligt aan zee. Mensen komen er vooral om te duiken en te relaxen. In zijn hangmatten tussen de palmbomen.
Mijn boemboehut staat op palen, is bedekt met bladeren en ondanks de warmte is het binnen niet heet. Er scharrelen kippen.
Ik smile.
Werp mijn rugzak af.
Even later lig ik in zee.
De zee is blauw, met gele houten bootjes
Het strand is wit, groene palmbomen
Een blauwe lucht
en daartussen ben ik....
Havelock, Andaman
Dinsdag 16 februari 2016
Morgen duiken!
Ik ga er vandaag naar toe.
Wow wat heb ik er zin in.
Niet gewoon zin, maar heel veel zin. Yes! Yes!
Zuid-India vind ik een hele kluif. Als ik gevraagd word: 'Wat vind je van India?' dan heb ik moeite met 'mooi en positief.' Als ik goed nadenk lukt het, maar de zwaarte overheerst.
Gister sprak ik erover met Martin, hij komt uit Duitsland en reist vanaf zijn 16e. Hij is 23 x in India geweest, waarvan 16 x op Andaman.
'India is crazy,' zegt hij. 'Andaman is paradise.'
Ik land rond 2 uur in de middag op een klein vliegveld bij Port Blair, de hoofdstad van de Andaman en Nicobar Eilanden. Moeiteloos krijg ik mijn Restricted Area Permit. (Wow! Yes!) Buiten de aankomsthal staat een tuktuk met chauffeur op mij te wachten. De chauffeur brengt me naar Aashiaanaa Rest Home.
Ik zit achterin de tuktuk en kijk wat om me heen. De weg is rustig, de straat is rustig. Het is warm, Andaman ligt in de tropen. De stad ligt er loom en een beetje slaperig bij.
Het guesthouse is goed. Mooi en schoon (na een paar mindere ervaringen waardeer ik dat)
Er is wifi. De pier voor de afvaart morgen ligt vlakbij.
De volgende dag steek ik per ferry over naar Havelock. Een tocht van anderhalf uur. Ik zit naast Dahna. Ze gaat met haar man een paar dagen naar Havelock. Ze woont in Delhi en is dokter. 'Ik heb 3 broers,' zegt ze, 'maar die wilden niet studeren. Ik wilde wel en dat mocht van mijn vader. Het maakte niet uit dat ik een meisje was.
Toen ik 28 was ben ik getrouwd. Mijn nichtjes trouwden toen ze 21 waren.'
Ik vertel over mijn reis door Zuid India. 'Ik zag veel armoede en vervuiling,' zeg ik.
'India is in ontwikkeling,' zegt Dahna. 'Er zijn problemen, maar er is ook vooruitgang. India is een ontwikkelingsland.'
We meren aan op het eiland en even later kom ik aan bij Barefoot Scuba Resort.
Bij 'resort' krijg ik altijd beelden die mij niet bevallen. (groot, luxe, geen locals alleen toeristen)
Maar Barefoot Scuba Resort voldoet niet aan dat beeld. Het is niet groot, luxe is ook wat anders, ik denk eerder aan primitief. De gebouwen bestaan uit bamboe. Het terrein is een stukje oerwoud met palmbomen en ligt aan zee. Mensen komen er vooral om te duiken en te relaxen. In zijn hangmatten tussen de palmbomen.
Mijn boemboehut staat op palen, is bedekt met bladeren en ondanks de warmte is het binnen niet heet. Er scharrelen kippen.
Ik smile.
Werp mijn rugzak af.
Even later lig ik in zee.
De zee is blauw, met gele houten bootjes
Het strand is wit, groene palmbomen
Een blauwe lucht
en daartussen ben ik....
Havelock, Andaman
Dinsdag 16 februari 2016
Morgen duiken!
-
17 Februari 2016 - 16:58
Trijnie:
Hoi Akke!
De laatste paar zinnen, mooi!!
De zee is blauw, het strand is wit, en daartussen ben jij, heerlijk vrij!
Veel plezier bij het duiken!
Liefs Trijnie -
18 Februari 2016 - 15:35
Gerhard:
Hallo Akke, wij hoorden het van Hilbrand jouw buurman , wij vinden het geweldig wat je allemaal onderneemt in je eentje . wij zijn de schilders die de plafonds weer moeten spacken en heb al een keer met je gesproken. Veel plezier en tot ziens . -
18 Februari 2016 - 19:29
Aart:
Hoi Akke, dat klinkt zeer uitnodigend!
Weltevreden-heid klinkt er in door. Een staat van zijn ....en meer:)
En mooi beschreven weer! Geniet ervan.
xxx
Aart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
