Van trouwerij tot slavernij...

Hoe een trouwerij tot slavernij leidt; ik lees the Times of India.

In het artikel wordt beschreven hoe speciale teams invallen doen bij steenovens en rijstmolens. De teams zijn geformeerd om mensen te redden die gedwongen worden tot slavenarbeid. Ze hebben geld geleend en moeten dat door slavenarbeid terugbetalen. Bovenop het bedrag komen woekerrentes.
Ik lees: 'In Kayarambedu werden Shankar (40) en zijn vrouw Usha (38) met hun kinderen Muthu (20), Bhuvaneshwari (18), Rajendran (32) en zijn vrouw Chandra (22) aangetroffen. Ze werkten al een jaar als slaven op de steenoven waarvan ene Sakunthala en haar man eigenaars zijn. De eigenaars worden in staat van beschuldiging gebracht.
De tot slavernij gedwongen arbeiders hadden 30.000 roepies geleend voor een bruiloft. Het bedrag was vermeerderd tot 40.000 en de familie was verteld dat ze nog 20 jaar moesten werken om alles terug te betalen.'

Het huwelijk in India is een belangrijk instituut.
Van vrouwen wordt verwacht dat ze trouwen. Alleen blijven is ongewoon. Dat zal ook voor mannen gelden, maar ik hoor vooral verhalen over meisjes en vrouwen. Het gaat dan over trouwen, kinderen, families en vaste gewoontes. Vrouw-zijn lijkt riskant, vrouwen zijn kwetsbaar. Sex zonder huwelijk is een probleem voor een vrouw. Een kind buiten een huwelijk is ongewenst.
Liefde is geen reden voor een huwelijk. Pauline vertelt dat huwelijken gearrangeerd worden. Als ik haar vraag: 'Hoe zit dat met jou zoons?' zegt ze: 'Ze mogen een meisje kiezen, maar wij moeten wel toestemming geven.'

Vandaag is Valentijnsdag. Dat gaat ook in India over liefde en de dag wordt gevierd. Ik zie aankondigingen van Valentijns party's, uitnodigingen om kaarten, bloemen en kado's voor je geliefde te kopen.
Maar liefdesbetuigingen in het openbaar zijn niet gewenst. De politie houdt een oogje in het zeil, volgens de krant. Soms treed ze vermanend op als een stel te uitbundig op elkaar reageert. 'Toen een man zijn vriendin optilde op Marina Beach en haar in het water wilde gooien besloot de politie dat dat te ver ging. Ze renden naar het stel om het spel te stoppen en vermaanden hen.'

Op mijn zwerftochten door de steden word ik soms aangesproken door meisjes, door families. Het start met een belangstellende blik (ik zie er tenslotte buitenlands uit) er volgt een praatje en na een paar vragen als: 'Where are you from? Do you like India?' volgt de vraag: 'Where is your husband?'
Daarna willen ze weten of ik kinderen heb, waar ze wonen, of mijn kinderen getrouwd zijn en waarom ze, als ze toch niet getrouwd zijn, niet bij mij wonen. Of mijn dochters niet mee op reis willen.
In India is familie belangrijk.

Ik word op straat aangesproken door een man. Een jaar of 30 schat ik. Hij vertelt dat hij in India, Puducherry woont, maar graag naar Europa wil.
'Hoe worden huwelijken in Europa gesloten?' vraagt hij mij.
'Liefde,' zeg ik. 'Liefde is een reden om te trouwen. Bij ons worden geen huwelijken gearrangeerd.'
'Ik wil graag naar Europa,' zegt de man. 'Want ik wil daar trouwen. Daarom wil ik weten hoe dat er daar aan toe gaat.' Hij kijkt ernstig, no joke.
'Trouwen uit liefde,' zeg ik, 'begrijp je?'
Hij kijkt me onderzoekend aan en zegt: 'zal ik je de stad laten zien?'
'Nee,' zeg ik.


Chennai
Zondag 14 februari 2016

Vandaag (maandag 15 februari) ben ik aangekomen op Andaman.
Een heel ander avontuur wacht!!!!!!
Ik heb er heel veel zin in!!!!!!
Andaman is een afgelegen gebied. Internetverbindingen zijn niet overal.
Dus als je nix meer hoort of leest, dan begrijp je dat dat ligt aan de verbinding